De wind jaagt onbarmhartig
Langs de scherpe rotspunten
Van het gebergte hier vlak
Onder mij, dat mij zo vaak
Naar het leven heeft gestaan -
Maar nu heb ik de rotsen
Achter mij gelaten, ben ik
Zo vrij als de wind die
Mij omgeeft, naast mij
De zeemeeuw met vrolijke
Oranje snavel en fonkelende
Oogjes die mij in zijn
Altijd durende…
't Overvleugelt de mens
Die tegen zijn leven vecht,
Satanische vlerken delen uit,
Tegenstand wordt niet geduld -
Adem benemend, licht onttrekkend
Aan ogen nu die alleen het duister nog
Kunnen zien
En een mens die zich
Geen raad meer weet…