Alle inzendingen over wind OR natuur OR blad

zijn kleine hoofd stil en onafgebroken gericht naar de geel- oranje parasol wind en zon spelen doorzichtig met het blad van de oude boom in de nabijheid wachten de grootouders kalm op het kind dat niet los komt van het schaduwspel dat zon wind en dansend blad door de parasol met hem spelen…

Het waaide, wat wind Het vloog, een blad Het daalde, kwam neer recht voor me, op ‘t pad Ik reed, ik zag het blad, het grind Erover heen, het gekraak Dat wat ik mooi vind…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De regen tikt af de wind zoekt zijn partituur maar elk blad is zoek.…

(haiku) Fluisterend geluid Blazende wind door bomen Zacht wervelend blad…

Maar nu eist het najaar zijn eigen plek op, laat de wind over het land razen en de takken eerbiedig voor zich buigen. Voor het blad geen houden meer aan. Nauwelijks tijd om te kleuren worden het in oneindige dans op grote hopen geblazen, rusteloos, onstuitbaar……

De wind veegt regen in mijn gezicht. Jagend blad, kringelend naar de horizon.. Ik schurk tegen de einder aan, risico-bewust over de rand te kunnen vallen. En de glijbaan van de tijd af te moeten dalen. Eindigend in eeuwig zand, zonder enige verheffing. Met de horizon ver onder mij...…

je hebt ze moeten loslaten zoals je aan het eind van elk jaar doet je zult nu een poosje niet meer fluisterend ritselend tegen ons praten omdat je nu rusten moet nieuwe krachten bijeen verzamelen om in het late voorjaar aangewakkerd door de wind jouw grieven ons weer behoedzaam via verse bladeren toe te kunnen stamelen hopende dat je ooit…

Het blad kleurt 't blad valt de zon z'n kracht verloren Alleen wind blaast van de hoogste toren: 'loslaten' De Magnolia wil al praten over: een nieuwe lente Geef haar eens ongelijk.…

mijn oogleden zo zwaar van geplengde tranen wilde ik kijken wilde ik proeven van toch de lente toch het ontwaken van de natuur oogluikend, steels wierp ik een blik in mijn voortuintje de clematis staat in knop bijna barstensvol kale takken geen enkel blad toch tel ik vijftig knoppen mijn vingers reiken strelen en een glimlach is er…

Het kronkelende bospad zoekt een weg in een rustieke natuur. Gezang komt van daarginder. De zoete lucht is geel. Voetstappen nauwelijks zichtbaar het sporadische water grauw, geknakte takken gedoemd te sterven. Het bedekte groen als een fluwelen mantel, en hier en daar een paddenstoel. Gebarsten wind blaast door opgeprikte bomen.…

Er drijft een blad in de vijver natuurlijk het is herfst je wordt zo herinnerd aan de vergankelijkheid voor alles is een tijd de zandloper loopt door de natuur is in ruste de dag komt dat de warmte van de zon alles wakker schudt zodat de bomen zich met bladeren tooien de bloemen zich vorstelijk tonen en de boer, hij zal de aardappels…

Het gevallen blad vertelt ons het verhaal van Vergankelijkheid…

Hoe gaaf nog en hoe glad hoe knap het kleeft dat vochtig lindenblad…

De lijst is kaal de grondverf doet zijn taak zo zet ik alles klaar om in het voorjaar alles af te lakken waneer de vogels weer zingen tussen de takken zo groen als gras leven zoals het is was.…

Zij was een onbeschreven blad omdat niemand de moeite nam haar te lezen!…

bronnen van de wijsheden, omarmt het in eb en vloed, schede en de roede tegelijk, we zijn de barenden en de wedergeboorte in een hand, als de tong op zilte lippen een bijsmaak proeft van zelfbevruchting met onderscheid , verleidt door werelds vuur, ervaart als in de adem van het “zelf”, overwintert in de stilte van de tegenstand, als het blad…

mijn wachten laat een afdruk na in de aarde waarop ik sta het lichaam als een oude eik mijn benen wortels slank en rond na al die jaren ben ik hier vastgegroeid in deze grond en niemand lijkt te horen wat ik zeg er hangt een blad net voor mijn mond…

Niet meer aarzelend in de wind nooit meer zwaaien naar een spelend kind. Ik hoef alleen nog maar te zijn kan slechts mijn wezen delen. Ik ben alleen met velen.…

hoe vergankelijk het leven zich openbaart in dwarrelend blad hoe gedreven mijn bestaan zich nestelt in zon en wind (tanka)…

Langzaam gaat de natuur haar groene kleur verliezen dwarrelend blad wordt over de grens getild van de zomer die langzaam gaat sterven. Door het wonder der natuur. komt er toch weer een nieuw seizoen als licht en schemer elkaar zullen gaan ontmoeten om samen de herfst te begroeten.…

De regendruppels tikken zacht met het vallen van de nacht. Met mijn laatste blik naar buiten hoor ik een windvlaag seinend fluiten. Een zacht en vaag gefluister maakt dat ik nog wat beter luister. Maar tot mijn allergrootste spijt raak ik zijn stem al snel weer kwijt. Want de schoten vuur van regen houden plots zijn woorden tegen. Zou hij…

Uit het westen komt bijna altijd de wind. uit het noorden als deze het wil uit het oosten droogt hij je lippen uit het zuiden komt de zijden wind. Als alles stil staat heb je geen naam laten alle bladeren zich hangen. Het wordt donker dus ik kan je niet meer zien. Als de bladeren spreken in hun eigen taal heb je weer naam.…

trappen zijn ingegraven doordat de wind ze voorzag van een zandportaal…

de wind raast en de wind blaast ze verwaait de zorgen uit m’n kop ze bolt de rokken op doet jassen omkrullen honden veegt ze van de stoep de wind raast en de wind blaast ik heb haar uitnodiging tot dans maar wat graag aangenomen…

Met centrifugerende snelheid word ik ruggelings vacüumgetrokken glijdend op wind in een regenboogspiraal Het tapslopend eind ejaculeert mij Van grote hoogte zwevend landend huppel ik lichtvoetend in een meer van blad naar blad van de roze lotus Koikarpers happen wreedzaam waterluizen…

ik droom de paardenbloemen tot zon draai blad per blad naar het licht een beetje schuin in de wind het is geen dag van steen vandaag, niets lijkt vreemd of in zichzelf al hoor ik het raadsel van de stilte en de speelbal waardoor ik Van Gogh ben in het diepst van mijn gedachten…

Als een blad ga ik op pad. Voortbewogen door de wind, op weg naar morgen. Waar de aarde mij teder ontvang om te worden verteerd.…