Alle inzendingen over winterdag OR stad OR wolven

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

sneeuwtapijt daarop de mooiste winterengelen met prachtige vleugels en jurken als de pret voorbij de koude wint warmen hen sloten of pannen vol hete chocolademelk en erwtensoep naast roggenbrood met katenspek en als de zon valt in de duisternis gloeit verwachting als haardblokken in vele harten en hoofden de hoop op morgen weer zo een winterdag…

samen op de maandagmorgen pap en mam al vroeg van huis tref ik je soms voor de buis ga ik lekker voor je zorgen met je stralend-lieve lach beginnen we aan een fijne dag samen boven in je kamer zoeken in je klerenkast naar wat je het mooiste past het lijkt je nu nog niet te raken maar het zal niet lang meer duren of je krijgt ook kledingkuren…

een man lag roerloos op de zandvlakte zijn lijf bekleed met met wier en mossen piepschuim en schelpen bedekten de onbehaarde weerloze kruin de armen als lange takken gespreid de handen ontvouwt als vingervormig blad benen als twee stammen vergroeid verbonden met elkaar de gekromde tenen in het zand gedrukt wortels…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

jouw naam wappert als een verloren sjaal op schuwe winterdagen -------------------------- uit: 'Varianten van nu'.…

't Is toch een heerlijk ding in 't woud , Zo'n winterdag, zo'n winterdag! Maar ginds wacht mij een lieve vrouw, En kinders o!…

Nog broos door de winterkou spreidde zij haar bed met rozenbladeren met vlinders in haar buik die ontpopt waren door de zachte winterdagen. Haar oneindige droom wekte controle die ze voor het speciale pad had uitgekozen door in een warm nest te oogsten om hem weken na de winterdagen te ontdooien.…

de trage hartslag op een zachte winterdag broos en doorschijnend de zwijgende tijd niet bevreesd voor het verval het gevecht voorbij uit de pijnbossen het blaffen van de sneeuwuil op een winterdag als gesponnen glas de glans van het witte land de trage hartslag…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Grijze winterdag verlangens naar de lente zijn ondergesneeuwd.…

Zwijgzaam in 't verdriet Waarnaar ik ooit heb verlangd Zie ik je naaktheid in 't niet Je glimlach in 't behang ..en komen de wolven der wroeging, 's nachts, als ik me op mijn allerbangst gewetenloos vergulzig aan jouw nakend paargedrang…

De wind huilt door de bomen terwijl de nacht zich heimelijk om de maan krult. Zij is overal, achter elke boom gloeien haar robijnrode ogen in het donker, drukt zij diepe sporen in het zand. Zij duikt op achter elke schaduw niet slechts in dromen maar in elke letter die het papier bevlekt. Ergens valt het licht te laat wis ik al mijn…

Als de wolven in ons huilen Kunnen wij maar beter schuilen. Bij een bepaald type weer Gaan ze vreselijk tekeer Volgens oud-christelijke leer. Maar met een lach en een traan Zijn er al veel ter ziele gegaan.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

koolmees klemt zich vast met dunne poot pikt driftig in pindadop voor wat noot onder de tuintafel die eenzaam buiten staat vechten merels om orde, de minste gaat damp verheft zich boven water, en de zwaan met donker wiekgeklap zal eenzaam gaan net als de meeuw die drijft tegen de wind ze vinden hun weg in de lucht witgrijs getint de eerste winterdag…

De wolken dreven wondersnel, De bomen bogen naar elkaar. O mannenliefde! o wolkenspel! Luid sloeg mijn hart, van weemoed zwaar. Fel blies de kille winterwind De loverloze lanen door. 'k Had willen wenen als een kind, 't Was of die wind mijn hart bevroor. Toog ooit zo bleek, zo stil…

In de open haard verbrandt de geschreven brief zonder postzegel.…

’s nachts zijn alle wolven grijs alleen het licht brengt het bewijs zolang de zon maar over ons wil blijven schijnen geeft zij kleur aan ons bestaan maar ’s nachts zijn alle wolven grijs…

dat grote gebouw waar je studeert het eten dat je rondbrengt in de stad maar de woorden blijven hangen in mijn keel ik ben hier woordeloos alleen.…

Zo ver van huis alleen gestorven In ’t gasthuis ener vreemde stad, En onbeweend naar ’t graf gedragen, Terwijl men ginds zo lief hem had! ------------------------------------ gasthuis: ziekenhuis 1870…

Voor Eline Nog herinner ik me die winterdag waarop je mama mij toevertrouwde met tranen in haar ogen “mam ik ben zwanger” Jeetje ik was zo verrast ging wat later de stad in kocht een pop en een rode kerstsok Wat was je welkom meisje De tiende juli nu alweer twaalf jaar gelee kondigde jij je aan Het was of je er altijd al was geweest…

Ik voel de pijn zo goed, en niemand ziet dat ik zo bloed. Er is geen druppeltje te ontdekken, maar ook duizend blauwe plekken komen niet door mijn huid naar buiten; mijn lichaam probeert ze in te sluiten. Ik ben een stukje jeugd verloren: ben als het ware opnieuw geboren, maar nu zonder schaduw achter me, want altijd was je daar voor me…