wintertelg
netgedicht
zal lente koude verjagen
zwarte knopen lichter maken
metaforen in vraag stellen
weer en steeds
wanneer transparante rozen
onverteerbaar
illusies bouwen op een horizon
zoals het meisje
dat met roze plastic emmertjes
een vochtig huis naar zich toe praat
verdorde bloemen plukt
uit lijf en leden
kringsgewijs
lintjes knoopt rond…