Alle inzendingen over wisse ruyter

tussen de stijlen de genen het leven en alles op zich onze grens van mijlen het menen van ideeën op de wereld meegevoerd met stromingen het beslissen van een gedachtegang de onderlingen het dissen van buitenaf het raam waardoor men kijkt indoctrinatie van de geest de faam en alles wat het lijkt het verschil tussen ieder…

'ben ik wel een dichter?', vraag ik mij soms af, want soms zwerf ik over het WWW en raak ik verstrikt in jozzonetten en knittelverzen, en tussen de jamben en versvoeten verdwaal ik continu. zonder pardon word ik in mijn scherm gezogen door proza's en enjambementen. en zonet raakte ik verstrikt in zo'n net van sobere sonnetten.…

De Ruyter was een man Die op de grote zee En op de Oceaan Aan zeegevechten dee. Hij sloeg haast altijd raak En kwam ook immer rijk Uit elk gevecht terug, Een miljonair gelijk. Maar eens op ene dag Kreeg hij op zijne boot Een kogel in zijn maag En was toen eensklaps dood. Hij won maar altijd door En hij verloor ook nooit.…

De naam De Ruyter, dat kwam later pas. Maar wat historici nog steeds niet weten: dat hij als lichtmatroos al Rouvoet heette. -------------------- Uit een document blijkt dat admiraal De Ruyter in zijn jonge jaren zichzelf 'Trouwhand' noemde; en, André Rouvoet wordt vice-premier in het kabinet Balkenende IV.…

Die Britten hebben heel wat uit te leggen Want ook al is dat filmpje knap verkeerd Het blijft nu eenmaal ónze foute Geert En die mag je de toegang niet ontzeggen Het moet onmiddellijk afgelopen zijn Of wij sturen de Ruyter en Piet Hein…

Met eerbied hoorde ik op school hun namen: Michiel de Ruyter, Maurits, Coen, Piet Hein, Nu blijken ze een zootje tuig te zijn, Ineens moet ik me voor hun daden schamen. Maar waarom dat gewroet in het verleden? Er zijn nog zo veel schurken in het heden.…

Wis en waarachtig dat paarden geen eieren leggen en de koelkast geen water kookt. Wis ook als waarachtig dat varens krullen en Buddy Holly het leven liet. Maar wazig wis en amper waarachtig dan de liefde. Die tranen en lach hand in hand samen brengt en niet zondermeer voert naar geluk of verdriet.…

De Ruyter in zijn blauwgeruite kiel Schiet ieder schip met drieponders aan flarden De stank aan boord is nauwelijks te harden En Paddeltje staat aan het grote wiel Maar daar doorheen zie ik hem met een dame Bij Jumbo in een lange sluikreclame.…

De Ruyter loopt gevaar, is het gerucht, Ik zwijg en slaak een diepe zilte zucht.…

Wikipedianerd wist wel wat wisse wiste woordje voor woordje…

Afschuwelijk woord dat ruw verstoort soms ongehoord een tijd begrenst of men 't nu wenst of juist niet wil. Dan wordt 't stil, ...... verandering, gevoel van zin, een nieuw begin, de eeuwigheid? Maar dan geheid toch weer... dat afscheid!…

Ik zag een boom vol bladeren zijn takken trots omkaderen, en bijen door te zoemen hun voorkeur niet verbloemen. In water zag ik vissen hun eigen koers beslissen. Van al die mooie dingen moest ik spontaan gaan zingen. Dat deed een vogel besluiten mijn liedje uit te fluiten. Waar haalde ik het lef vandaan om hier mijn eigen gang te gaan…

elf net geteld op rij gezet wis en kundig juist poëet…

Alles verstikkend van zuur vergeven sla ik wonden die ongeneeslijk zijn, injecteer ik groen met druppelend vocht tot een wisse dood het bruin zal verven…

"Mabeltje, hier is je vriendje Bruinsma Die heel vaak in gevangenissen zit En jou daar erg kan missen, Wisse Smit Ik weet 't wel: ik ben een schuinsma rcheerder van comme ça en ga maar na Dus trouw maar nooit een prins meid, hahaha"…

Alles staat op scherp iets hoeft maar te gebeuren of het nu stort in toekomst onzeker verleden altijd dichtbij terug wil je niet want je wilt verder ondanks het vele verdriet dus wis je tranen…

is onze Dries, dat weet ik Wis(s)en zeker!…

breng het maar weg en laat nu los wat ooit is mooi geweest en wees niet bang ik zorg altijd voor jou opnieuw het meest…

Ook ik ben uit het Britse Pond gestapt Als Engeland Europa zou verlaten ( Ik had dat als belegger in de gaten...) Dan zakt de koers, ik hoop dat u dat snapt In de vakantiepot zat nog los geld Ben er op tijd mee naar de bank gesneld.…

verfrommel mijn gedachten tot woordeloze prop vernietig de fragmenten versnipperd in mijn kop bevrijd mij van de ballast belastend en te zwaar schoon mijn grijze cellen wis waarachtig waar…

verplaatsen van punt A naar B doe ik graag op de fiets dat kost me lekker niets dus neem ik ook geen pinpas mee met witlicht voor en achter rood red ik me van een wisse dood.…

Mijn lippen tintelen ik proef de zilte lucht zand schuurt zout slaat mijn huid wit uit golven ruisen op de cadans van mijn hart overal altijd on uit wis baar…

Daar Mabel nog zo groen was als het gras Waar zij als een onschuldig lam in graasde Begrijp ik wel dat het haar ooit verbaasde Toen bleek dat Klaas een zware jongen was. Ze dacht dat hij de prins was van haar dromen, Maar zij werd door hem in de boot genomen.…

Den dinsendag Vol wisse wassen En struise vrouwen Met ganze passen En hemdse mouwen Silicone tieten Vlaamse frieten En breezers continue Onder grootmoeders Grauwe rokkentenue…

Van Rey en Teeven hadden een gesprek Meer valt er echter niet over te zeggen De inhoud kan ‘t OM niet overleggen En Fred en Jos die houden wel hun bek Voor die getapte jongens een opsteker Een storing of misschien toch...wis en zeker…

Hij koos het zeegat, tussen schip en wal Om ons te redden, arme lemmingen Van wisse dood, doch zonder remmingen En zag geen gat in brood dat hij ons stal Straks wordt de spinvis door 't OM verzwolgen Ontmaskerd als een haai om te vervolgen...…

. ---------------------------------------------- uit: 'Wis- en natuurkundelyriek', 2000.…

O ik zie, ik zie reeds liefde komen, geld ook, wis en drie. Er wacht een glunderend toekomstig leven. U wordt van binnen blij door dit consult terwijl mijn geldbeurs lekker wordt gevuld.…

ik schuw ze niet de holle ogen die me in de slaap bezoeken soms blikken ze onaangekondigd door het raamwerk van een droom of lenen licht van mijn pupillen om in een waas te staren naar wat ze niet meer kunnen zien met warme vingers wis ik dan hun glazig zwart opnieuw tot stof en as en schud restanten van me af…

Daar stond een man op het plein midden in de drukte stil te staan met verschrompelde schoenen verfomfaaide jas en warrig zilverkleurig haar en ook een broek met versleten riem op half acht of negen niemand op hem wachtend kijkend met vermoeide ogen naar een blauw briefje op de grond alsof het een boodschap kon bevatten die hem zou meenemen…