Alle inzendingen over witte OR kamer

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

het hele gezin voor de tv ik doe niet mee wil even niet met de media in zee niet dat ik saai ben of de quiz niet ken het is gewoon even niks an alsof men niks anders kan ik ga liever schrijven want gedichten blijven…

In deze kamer hangen nog steeds de vele uren van denken en herinneringen het weer naar boven halen. Hier werden mijn verhalen geschreven mijn gedachten en de emoties om dan te verwoorden in gedichten. Bijeen geraapte beelden uit mijn leven, van wat ik zag wat er om mij heen gebeurde. Een gedichtenbundel werd geboren.…

binnen slaapt het licht van glas alles naar binnen gericht onbegrepen als ruimte eenzaam is een planeet zonder maan zo behoren de meeste dagen aan niemand toe zoals het hoort een voorgekookt afscheid treedt binnen niemand vraagt naar namen aanwezigheid dringt zich op tot een antwoord ver van bomen valt een tafel, een stoel, een beetje…

Ik knapte - onlangs mijn kamer op Veegde het stof van de plinten Witte de vale muren grijs van vele winters Boende de oude planken vloer Deed alles in de was Tooide mijn bed met nieuw bloemig beddengoed dat ik zag in een brochure Hing een reproductie op van Gauguin, om het sfeer te geven - iets met kleuren iets met vrolijke dames…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

In zijn witte kamer zit hij zwart te wezen geest op slot gordijnen dicht Zonnebril spiegelend in eenzame kaarsvlam de sleutel is zoek zoek het slot of vind het einde…

de ruimte werd wit en licht toen ik naar je roerloze gezicht keek je ziel vloog naar de bol van de hemel niemand staarde je na ik bleef achter ontdaan in jouw kleine kamer…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Zo kwamen zij aan bij een wit gebouw; de avond vluchtte door de witte deuren witte gangen in waar het toch donker bleef en schuin over een kamer stond een raam waarin het buitenlicht steeds heller scheen naarmate donkerte hém voorstroomde, hém lostrok uit dat licht, die fluisterende kamer in. --------------------------------------- uit: '…

luchtledig ventileer ik de kamers van mijn zwijgen het zal stil zijn het is vandaag dat woorden sterven zo lijkt de nacht ik schrijf: licht zwart-wit het geweten brandt en de wereld dicht tot hij niet meer dichten kan…

Haar gitaar streelt ze met grote liefde en haar liedje maakt de kamer tot een stille oase van muziek vol met al het zoet van bloemen. De witte zonnestralen in de kamer lijken wel op haar gitaar bespeeld te worden.…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

De maan wiegt als wit linnen beroert door een bries uit sterren. Duisternis trippelt op zwarte muiltjes mijn kamer binnen en streelt mijn gezicht. In de verte zingt een minaret het avondgebed en ik, sluit mijn ogen.…

ziet u mij op de vensterbank van de minuscule witte kamer staan waar zij u hebben aangebracht ? - mijn bladeren in de wind zwaaien voor u en fluisteren: ik houd van u...…

waar eens verdachten in veel te rokerige kamers verhoord werden keer op keer op keer, wonen nu zij van hogerhand die alle leugens toedekken met gebroken wit zodat de waarheid nimmer aan het licht zal komen…

Mijn kamer is wit De ruiten zijn beslagen. Daar wordt op de deur geklopt Glimlachend treedt ze binnen Ik vergeet voor even te denken aan het naderende einde van de wereld Ze gaat zitten De oprukkende kou is niet meer buiten te houden…

Nu zijn wij met ons tweeën, mijn kamer en ik.…

in kamer Gesloten deur, gesloten raam Tijd zal mij vleugels geven…

liep richting het raam en vond er mijn grote gordijn van al de hinder Na veel passievol gescheurd te hebben keek ik verlegen de kamer door die na jaren weer licht te verduren kreeg Niets van wat ik dacht was daar het kraakte gevaarlijk het was leeg…

Bij leven was vader nooit zo lang achtereen in deze kamer geweest maar nu had hij niet meer de keus zelf richting te geven aan zijn gang wat rondwaarde was nog zijn geest waar zijn zoon mee brak: minutieus.…

Laten we de kamer voor wat ze is: het verlangen om te wonen. Laten we de gordijnen dicht alsof we nog niet weten hoe het zal aflopen. Jij slaapt en alles is wakker. Je lichaam is stil en herinnert. Je adem is een barst in de lucht. Een lege droom adert in je slaap. Ik ril van je verte en fluister.…

Uit een stille kamer In schaduwen gehuld Klinkt een zacht gekerm Ik ben bang Voor wat ik daar In mij op zal moeten nemen Uren zoekend Kom ik niet dichterbij Maar hoor je stem vervagen Mijn angst verstikt mij In deze kamer Van mijn geest…

Vrijheid gehuld in leegte zwaar hoofd in ronddolende gedachten die naar een huis smachten Haar huis geen thuis Waar leegte niet wordt verjaagd vult het verleden de kleine kamer glijdt ze achteruit in een toekomst Altijd haar heden…

Kleed ruikt naar Kamer, naar nepdood en geboren. ik ben niet Bapper zoals met grote ontsnapping. Buiten is raar. In Kamer was het Mam en ik. Ik redde Mam maar nu wil ze naar Hemel De Opa-man wilde mij niet dan hoefde Mam geen Mam zijn.…

De kamer is leeg het verleden is een kiezelsteen alle scherpe randen zijn nu afgesleten alle herinneringen vergeten de kamer klinkt hol van leegte vol woorden eens hier gezegd worden door de stilte weerlegd alles voorbij voorheen de kamer is alleen.…

Naast de jonge moeder is het kleine Kindje en het slaapt nu in de reine Sfeer van lichtlijk-amber moesselien, Waardoorheen gij nauwelijks kunt zien; Kindje ligt daar in een schoonheidsdal, Kindje ligt daar in een wit Heelal Van donzen dekentjes en kussens puur, Kindje ligt daar in het morgen-uur Zijns levens, als een nieuw ontdekte bloem; Uit…

wanneer ik eenzaam geworden of geen licht meer zie op de tast mijn schaduw in een andere kamer zoek waar stofraggen mijn huid beroeren je warm gebleven adem aan mijn droge lippen hecht is daar rumoer van motten het gerucht over vallend pleister zwijgen alle schilderingen als ik geen licht meer zie of eenzaam geworden in een andere kamer…

Mijn hart voor jou is o zo groot je kunt er in rond rennen In alle kamers mag jij komen zodat je me leert kennen Het is een mooie warme plek waar je me altijd vinden zal Waar je me ook zoeken gaat roep me en ik ben er al…