Alle inzendingen over witte kraag

Wandelaars ogen stoer in de opgewaaide ijskristallen, met kragen hoog en lage mutsen trotseren zij die oogverblindende adem, adem die bijt en striemend de ogen doet vertranen.…

De stilte is nog stiller dan voorheen de beukenhaag draagt nu een vorstelijke kraag berijpte bomen fluisteren nog zachter temidden van de wintervacht zit ik als een vorstin op de beklede bank het wit steekt schitterend af tegen mijn zwarte jas vogels zingen zuiver van opstanding en leven hun teksten staan in veelvoud op zerken…

nu ik me verberg in rode wijn helpt het niet, verdooft ook niet maar mijn denken keert zich tegen kou een “hou van jou” is niet genoeg vandaag en ik wil meer in vingers over huid elk geschreeuw is mijn geluid en elke zucht verwoordt mijn hart in duizend snelle slagen angst bekruipt de zwarte kragen waar een witte woede brandt mijn…

Ik bijt in de kraag van mijn dikke winterjas -- in keiharde kou.…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

Van hennep haakt ze strak een deur met witte steken opgesierd als droeg hij fier een kraag van Brussels kant. En uit de rode schoorsteen blazen grijze watten wolken stil omhoog terwijl zij rustig voortborduurt. Met zuiverzijden kruisjes berekent ze haar leven op het gele tafelkleed wat was, wat is, wat komen zal.…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

zij grijpen hem ontieg’lijk bij de kraag ongevraagd gaat hij opzoek naar vleesetende bloemen…

overdag loop ik door donkere nachten in opgetrokken kraag vol zwarte gedachten…

Een stuk in je kraag maakt meer goed kapot dan drank ooit stuk kan maken…

Met dikke krokodillentranen weent hij tegen zijn beste maat die hij dagelijks tweedubbel ziet de enige die nog met hem praat he makkertje zullen we samen tot de bodem gaan dan maar jij bent mijn enige echte houvast het leven is zo eenzaam en zwaar laveloos van drank en verdriet zijn hoofd diepgestoken in zijn `kraag` schuimt hij straten…

van hoog 'Zeg mot hoor-us Mijn naam is Dorus Ik hou 't gat in mijn kraag liever droog' Door de geur van zijn ouwe jas bedwelmd gaf Jacques vliegend tegengas 'Ik ga van bil Wanneer ik dat wil Druk jij je rare snor maar pias!'…

zomaar zitten op een bankje geen gejoel en geen gejaag mijn handen in de zakken en m’n oren in de kraag dat is alles…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

daar staat ze bijna naakt met enkel mijn witte hemd aan komt ze dichter bij me staan haar kraag omhoog haar mouwen opgerold haar lange, slanke benen veroorzaken vuur tot in mijn tenen daar staat ze hoe ze naar me kijkt bijna ontvlammend veel sprekend en verlangend het witte hemd langzaam nat wordend steeds verder onder de douchestraal…

Gekleed op het weer dertig graden of meer in de auto, op de snelweg naar het strand richting de zon die op ons gezicht brandt Je zet de radio harder de wind speelt met je haar gooit alles door elkaar het kettinkje om je nek de kraag van je hemd alles waait van z'n plek Maar dán je lach je blik opzij je blauwe ogen kijkend in die…

Nu nog de kraag, daar heb ik een flink stuk in gedronken, ik zei nooit: ´dank je wel´, als er werd ingeschonken. Het ziet er al weer beter uit, nog eventjes mooi strijke, en ga ik als vanouds, gewoon weer over lijken.…

Ze zong wel wat vals met een stuk in de kraag. Maar voor ik iets zeg, tel ik even tot tien, want een zingende zaag laat haar tanden ook zien. Psalm 96:1…

Een vrolijke Frans uit Den Haag Die lustte ze net iets te graag Hij viel van zijn kruk Maar met wat geluk Had hij slechts een stuk in zijn kraag…

Een trompettist met een stuk in zijn kraag Gaf een concert in Den Haag Maar het duurde te lang Hij blies af onder dwang Omdat men hem zelf hoorde in Praag…

Een nozem in Den Haag droeg een opgetrokken kraag zijn haar zat vol vet en at een patatje met want dat lustte hij heel graag.…

Na het schoolexamen stelt men je altijd de hamvraag over hoe je het brood ooit denkt te willen verdienen; zo kan zijn dat de slager jou eens grijpt bij de kraag, er iets van bakt door in te hakken zonder uit te kienen.…

Een zwarte zee met bruine kraag. De diepte omhult zijn naaktheid. Bitterheid verzwelgt de doorn in zijn oog.…

't Is speciaal voor een stuk in m'n kraag.'…

er dwarrelt sneeuw op winterschone bomen naakt wacht de vroege lente onder een vernuftig sprei innig pluizig omarmt het wit het onbeschutte een gloed van liefde twinkelt koddig op vogelveertjes rondborstige klanken treffen de stilte hoop wikkelt zich om uitlopende twijgen smetteloos alles zo wonderbaar nu niets dan…

heb nu nog steeds verdriet Ik sluit mijn rits en recht mijn kraag Langzaam kan ik weer bewegen De tegels, weer tegels, de straat, weer straat En loop verder in de regen.…

iemand liefhebben maakt je zo eenzaam, dacht ze een vuurpijl sterft weg er is niets aan de hand, want hij was niet ziek, zij keek naar haar trouwring er was niemand meer ze deed haar kanten kraag om zij was het die leed…

Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht, onherbergzaam als een wijde oceaan. Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht op de vaart die wordt beschenen door de maan. Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen. En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen wil weten hoe het werkelijk met me gaat. Dat ik eigenlijk nooit antwoord…

Ik denk sneeuw Paddentrek, sneeuwdek IJzig gegeeuw Zomervertrek Heersend eigengerief Niemand is lief Geef mijn woord Gevoel gesmoord.…