Alle inzendingen over woordenboek OR grote woorden OR taal

De aandacht voor de nieuwe druk is groot. Daarin wordt ieder onvertogen woord gedrukt in duivels afschrikwekkend rood.…

Uw woordenboek, geachte Heer Van Dale, vermeldt bij “waarheid” niet het juiste woord. Voor middelen, bestemd voor massamoord zou ‘k dat begrip beslist niet zó vertalen. Nee, daaromtrent de waarheid presenteren heet volgens mij sinds kort: demoniseren.…

je schrijft een paar dingen dan ga je wachten een waterkoet zit op een nest in de vijver zit je op woorden komt er niets uit ja daar zijn een paar piepende kuikens ze zeggen nog bijna niets maar ze volgen de moeder in de vijver terwijl de zon valt in het gebladerte van het woordenboek…

Ik staar naar een stuk wit papier en bid dat de poëzie vanzelf opduikt Ik schud het woordenboek boven de tafel uit en hoop dat er schitterende woorden uitvallen Ik kijk net zolang naar mijn pen tot deze verandert in een toverstaf en een magische tekst tot leven wekt Ach wat… sommige woorden zijn eigenlijk al mooi genoeg: Ik hou van…

(Vertaling staat eronder) Kulupu kulupu Lon li pona pona E suno li pona E len kin li pona En mi sijelo kin sina sijelo kin telo e kasi en e kili li pona Moku mute li pona Lape mute li pona Olin li pona pona mi olin e mi mije tan o ona li pona Ona li pona mute Unpa musi li pona Unpa mute li pona Pali pona mama mama…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Als ik vertrek, dan niet met grote woorden of veel kabaal, maar stilletjes, liefst helemaal geen taal. Een glimlach volstaat, ik knijp even de ogen toe, 't is goed zo, ik ben moe, ik ga.…

Kan taal de ziel van een mens vormen en daardoor voor eeuwig helend zijn? In het begin was het Woord en het Woord was God, zegt de eerste regel van een bijbelboek zeer schoon, waardoor ik nog steeds geloof dat woorden op magische wijze God illustreren, het is maar hoe je ze rangschikt.…

in een klankenslinger Dat woorden smeedt tot symfonie Alleenstaan haalt de woorden door de wringer Gesproken taal heeft horror vacui Groot en geprezen zij God’s vinger…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

In alles waarmee je dichtbij komt ieder onvoorstelbaar woord waarmee je mij verwart verwarmt in dit node oord zal ik bij je blijven misschien overbodig zonder iets te zeggen adem ik gezegende stilte van jouw heldere ziel en loop ik naar de oevers van het meer waar herders slapen met een woordenboek als kussen voor de dood.…

in de man woont het kind dat zijn adem inhoudt zo blijft alles op zijn plaats een mond vol bloed verschuilt zich achter de verstarde glimlach er zijn geen woorden niet praten nu er is de heersende taal die met grote handen uitslaat een giftige sijpelende taal in de lege kruik van Pandora schittert een vergeten narratief…

ongrijpbaar soms het woord als tekens aan de wand of in bloemrijke taal over liefde en het oud verhaal het oeverloze lettermengsel als leeftocht voor de ziel danst als buigende zwanen op krakend witgewolkt papier geurend gekleurd beschrijft het wonderschone schrift in talloze minnewoorden het mooiste liefdesdicht somtijds achteloos…

Als woorden konden dromen gedichten konden spreken werden letters weer bomen op het dood papier Als bomen konden spreken letters konden dromen levende woorden leken was het bos al hier Nu wacht ik nog op zinnen die ik kan toevertrouwen aan de beelden van binnen op kringloop dichtpapier…

De zinnen schrappen steeds meer woorden waardoor het gedicht geen einde vindt dus maar weer terug naar het pril begin de inhoud zweeft naar alle kanten een titel is pas achteraf te geven of wellicht zelfs helemaal niet…

Verscheur het behang van taal Sloop het bastion van spraak Splijt elk woord met de moker open Het gaat allemaal om wat er onder de bodem groeit en beweegt, bedacht ik vannacht Leer van de stotteraar spreken Het weten vergeten Ga de mist in Zie je me nog? Het laatste woord ziel Lost lachend zich Op…

Wat kunnen woorden meer doen dan verrassen met wat schoonheid verwonderen met een lichte lach verbazen door een onverwachte vondst een verborgen gevoel aanraken de realiteit even relativeren een lichtje ontsteken in het donker een zakdoek bieden voor tranen boosheid weer doen ontwaken bevestigen wat je al voorvoelde ja wat meer eigenlijk…

in een groot bouquet ben ik op zoek naar vele letters om zo woorden te vormen die zullen leiden tot verzen waar alleen jij de betekenis van zult begrijpen want wij spreken dezelfde taal mijn lief…

hij leest de krant dooft zijn peuk ruikt de geur van Lancôme Poême hij is bang voor grote gevoelens koelt ze af met taal blust de woorden hij houdt afstand typt schrijft streept schraapt beent uit staart naar buiten zijn taal staat stil bij wat voorbij is dichterlijk plaatst hij de dingen buiten de tijd wat is gebleven…

De woorden vloeien uit mijn pen van honingzoet tot bitterzuur taal is machtig woorden vaak heel krachtig De woorden vloeien uit mijn pen van ongevoelig tot overgevoelig taal doet alles voelen woorden die zeggen wat we bedoelen De woorden vloeien uit mijn pen van streelzacht tot keihard taal als nieuwe stiel woorden als zalf voor de ziel…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

Gevoel is vaak een warboel van dagdromen met een eigen taal en een eigen verhaal gevoel overspoelt vaak de reden als een tijdmachine rukt het je naar het verleden gevoel is vaak oppermachtig voor woorden dan te groot en onuitspreekbaar krachtig.…

Toen de woorden niet meer wisten hoe de klank hen had gekleurd, gaf het redeloze ritme tijd en ruimte aan terreur. Hoe de taal nu is verworden tot een daad van stil verzet een onuitsprekelijk verlangen, een bedroevend stil maar groots gebed.…

Zo goed moeten woorden zijn, die dichters schrijven. Verliefde mensen stamelen ze. Ze smoren ze nog liever. Met een zoen.…

Het was een schot in de roos Als doelwit mijn hart Toch sta ik hier met twee voeten vast aan de grond De bloem der jeugd is nog niet gepasseerd Oorverdovende stilte kroop langzaam binnen in mijn oor Mijn onschuldigheid was weggenomen Schaamte was een woord die in jouw woordenboek niet te vinden was Jouw vingertoppen hebben hun verhaal achtergelaten…

Iets van zelfvernietiging: een protest om zichzelf uit z'n vorm te bevrijden, daar klampt hij zich aan vast bij wijze van vertaling naar daar, waar hij oneindig vrij is in al zijn, zijn: om het beter te leren kennen betreedt hij het slagveld in afzondering, zonder zeker weten, met eeuwige twijfel.…

Veel Oost-Germanen hebben zich beklaagd dat de redactie van ons dictionaire het volk discrimineert dat ooit met flair Romeinen en Carthagers heeft belaagd. Vandalen zijn het namelijk luidruchtig oneens met de omschrijving "vernielzuchtig".…

Het Groot Dictee der Nederlandse Taal bevatte weer een lading vreemde woorden, zodat het meedoen mij niet meer bekoorde. Het klonk zo acrobatisch allemaal. De winnaar kreeg, dat spreekt, een open doekje voor zijn reclame voor het Groene Boekje.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…