Alle inzendingen over zachtjes geschreven

zachtjes in beweging kus ik je zacht en door de nacht vrijen we zacht en je lacht zo mooi…

zachtjes zeg ik tranen die mij raken want dat kleine meisje is zichzelf kwijt in de warmte van vroeger vroeger, toen een schouder nog steun gaf en glimlachend een kopje koffie dronk knalhard verleden tijd hartverscheurend realiteit zachtjes zeg ik fluisterwoorden, want ik wil mijn kleine meisje niet kwijt…

Een kus onze lippen komen samen Verbonden met elkaar Zachtjes en teder met elkaar aan het spelen Onze tongen die een lustige strijd geven Vol met passie vol lust In je lichaam voel je onrust Een kus twee mensen met elkaar verbonden Zachtjes met gevoel Rustig met een een doel Aan elkaar overgegeven…

Zachtjes klingelen de ijspegels in de wind een serene melodie. Schuin en scheef schotst het pakijs een onaantastbare illusie. Koud schuurt de wind voorbij een ijsbreker die door het pakijs snijdt. Ver onder de min vecht de mens een ongelijke strijd.…

Stil zingt mijn melodie zachtjes in de regen. Stil zingt mijn melodie op een herfstachtige morgen bij verlet. Op een morgen waarop zoveel werd verloren; en veel wat goud leek in zilver werd omgezet. Een mensenhart kan zwaarder wegen bij een ontmoedigd doorweekt zijn in de regentijd.…

Jouw schaduw, zwevend door mijn lichaam, vertelt het verhaal geschreven in mijn wezen, na al die droomloze nachten was ik eenzaam, tot ik eindelijk jouw ziel weer kon lezen.…

zijn plaats met een hemd in de wind tussen draden van zeewier spint een geschreven brief…

Woorden klappen Heel zachtjes klappen ze ik was je kwijt een s.o.s gestuurd Heel even geen vrienden meer door je flauwe mop misschien Maar werden weer vriendjes Toen scheet die duif nog in je bier die je heen en weer stuurde gekampeerd hebben we waar niet mocht mooi gescheiden We hebben nog een tijdje geschreven en het verwaterde soms…

Geschreven met een vurige kracht Elk hoofdstuk was er eentje uit ons leven En allemaal door de lezer bedacht Na jaren van lezen met totale overgave Een open einde is mijn resultaat Een nieuw boek kan me weer liefde brengen Zolang jij maar niet meer in de letters staat…

De nacht valt in als lichten doven is geschreven mijn gedicht.…

staat geschreven, eigenhandig, onderstreept en met versierde kapitaal op het rode memobriefje dat ik plakte naast het beeldscherm waarvan ik de kranten lees op dit tijdstip zie ik haar door wegdwalende gedachten fietsen op de Zoeterwoudse Singel in haar blauwe regenjack steekt ze over naar de Garenmarkt racet ze door de Raamsteeg net…

Mijn levensboek wordt door God geschreven op elke pagina wordt meer geloof gegeven. Geloof kan men niet leren, u krijgt het mee, de ziel krijgt u van God, niet van een fee. Nu ik ouder word, pak ik mijn levensboek door God geschreven, raakt nooit zoek.…

beschrijf het zingen in het roepen van de nacht, de stilte van een euforie als ik ringen van planeten zie in het prisma van het glazen dak, waardoor het onomlijnde blijft lokken, zichtbaar in een vast contour, onomlijnbaar in lief en leed, voert mijn slavernij, schrijf maar af wat ik niet weet, kom ik niet meer bij, geloof niet alles wat geschreven…

Wat ik geschreven heb, dat blijft geschreven. Wat ik misdreven heb, dat is gedaan. Ik sterf getroost. Maar zij, die later leven, Zullen mijn lied, mijn leed en mijn hartstocht verstaan.…

over de liefde is alles geschreven met ganzenveer en tederheid het pseudo-eeuwig samenleven tot dik in de blessuretijd hoe kan ik als dichter nog over de liefde schrijven tewijl ik hunker naar geluk val ik telkens in herhaling en juist dat maakt zoveel stuk over de liefde is alles geschreven zoals zelfs hier geschreven staat toch…

Zoals ik ben, wilt U naar mij horen U bent bekend met heel mijn wezen Zoals in Uw woord staat geschreven U hebt mij ondanks alles uitverkoren. Dank Heer, voor Uw liefde en trouw Dat ik U steeds mag loven en prijzen En U alle hulde en eer mag bewijzen U mijn Heer en rots, waarop ik bouw.…

Heel zachtjes fluister ik tegen mijn engeltje dat ik niet verder wil leven Heel zachtjes fluister ik tegen mijn engeltje dat ik het heb opgegeven Dat het zo`n pijn doet om te vechten tegen mijn verdriet, angst en pijn Heel zachtjes fluister ik tegen mijn engeltje dat ik de moed heb opgegeven om mezelf te zijn Heel zachtjes fluister ik tegen mijn…

zachtjes zwevend geeuwtjes gevend laat poes zich even strelen soepel spinnend muizen minnend mag ik haar ruimte delen kattig kroelend wollig woelend geeft zij kopjes langs mijn been bazig blazend ruziënd razend stoeit zij met mijn grote teen verdraaid veerkrachtig parmantig prachtig loopt zij dan weer weg zachtjes zwevend geeuwtjes…

Hoe zachtjes wiegt mij in zijn armen De sterrenrijke zomernacht; Zij die het lot mij heeft gebracht, Heeft als de nacht met mij erbarmen. Ze noopt mij aan haar hart te rusten, Het hart, dat mij zo vurig mint, Terwijl haar wezen glimt van lusten Als ‘t sterrenlicht zo puur en blind. Zij heeft me nog van niets gesproken.…

schenk mij het vertrouwde mijn leven, mijn lief je weet, ik ben zo’n dromer als een stille voorjaarsvlinder altijd fladderend op weg zoekend naar een zomer naar het vergeet-mij-nietje de verscholen dapperheid tegen de wortels van het rietland och, laat mij vleugelnachtjes wangenzachtjes slapen tegen de schoonheid van je hand…

gewoon als haarzelf wist ze zachtjes te doorboren wat jou verhardde…

En stil voor mij uit noem ik zachtjes de namen van hen, die ik dit jaar zo vreselijk mis.…

Ik houd een dagboek bij Daarin schrijf ik elke dag Mijn gevoelens over jou Die ik je niet vertellen mag Elke avond voor het slapen Neem ik een klein moment Fluister zachtjes in woorden Hoe belangrijk je nog bent Schrijf zinnen vol emoties Letters vol liefde geschreven Over intense leegte die er is En de tranen in mijn leven Vertel…

het was liefde op het eerste schrijven dat zou het altijd voor haar blijven -is wat zij dacht- maar door zijn woorden in diep blauw inkt waar zij nog altijd in verdrinkt -elke nacht- en door de zinnen die met tussenpozen haar zachtjes, strelend minnekozen -vonkjes in haar hart- raakt zij het spoor volledig bijster voelt zij zich…

stond mijn naam zijn op je lippen en je mond Dan Leg je je hand zachtjes op mijn wang en verruil elk vloekwoord voor eng - 'len zang ik vlij mijn hoofd voorzichtig op je borst en je troost mijn verdriet en lest mijn dorst en wat boos geweest is, het is voorbij, verleden luister, liefde zingt en fluistert ... heden…

Zo heb ik dan zeven woorden geschreven Daar is het niet bij gebleven Ik schrapte de eerste vier Die waren hier niet nodig En je begrijpt het al zeven als getal was nu ook overbodig Woorden geschreven Daar kan ik mee leven Maar moest het zijn dat “geschreven” je stoort Houd het dan bij dat ene woord…

in veelvoudlief geschreven op momenten van stilte ’s nachts als jij zoals ik wilde je tong omlaag gegleden nu denkbeeldig slaapt over rondslingerde geheimen van mannen met verdwijnen bemin de schaduw vroeg of laat na het opstaan kleef je zacht van kussen met toevalligheden hartstocht in gelijke delen zo lief schreef ik jou vannacht…

geschreven…

In de bijbel staat een verhaal geschreven Over Maria, Jozef en een ongeboren kind Zij moesten zich op weg begeven Vol ontberingen zoals je ze zelden vindt Eenmaal in Bethlehem aangekomen Was er geen plek zelfs niet één bed Om de hoogzwangere Maria te laten bijkomen Ze hadden het gehaald maar net niet gered Ergens stond nog wel een koude…

Ik had je vandaag met een asymmetrisch topje willen zien maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme en dus je draagt je zwarte schoentjes je zwarte pantalon je zwart-wit geruite bloes ik had je vandaag maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme…