Alle inzendingen over zaligste

Maar is de huwlijksreis gedaan, Dan vangt het zaligste aan. Het zoetste zoet van ’t huwlijksleven, Neemt niet op reis, maar thuis begin; In ’t 'eigen huis', van God gegeven, Ten heiligdom der echte min, Ter kweekplaats van de reinste vreugd, Bij onbesproken deugd. Geloof het, jeugdige Echtelingen!…

Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en - vliegt daarheen!…

Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en —­ vliegt daarheen!…

Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en—vliegt daarheen!…

Het zijn mijn zaligste uren dan: O, de Ernst, die dan mijn ziel beheerst, Als 'k onweerhouden mijmren kan, Bekoort mijn stiller hart het zeerst.…

Opnieuw dan de handen, Als heilige panden Gelegd in elkaar; De proeftijd zal komen - De zaligste dromen Bevinde hij waar! Wat wij in de jeugd eens waren, Zullen we in de grijsheid zijn! Vriendschap sterkt door tal van jaren, Als des gullen gastheers wijn! 1830.…

De ezel balkte en het Kindje schreide Met doek en stro dekte de vrouw het toe Ze was van het bevallen bleek en moe Haar echtgenoot stond haar getrouw terzijde Hij glimlachte, dacht moet dit tere ding Een leider worden, Zaligmaker, Vorst Hij die naar moedermelk en liefde dorst? We zullen zien, mijn prille boreling De herbergier leende hen…

Neen, zang Waar dwang En hartgeprang; Doch waar voor zuivre wensen Ons heil Slechts veil In ’t hoogste peil, Dan maakte u dit mijn hart de zaligste aller mensen.…

Verhef, van de zaligste aandoeningen zwanger, Germanjes onvergelijklijke zanger, En prijs de Godlijke bard in uw lied. Voer ons, ô Heilige toonkunst! In uwe trillende wolk van geluiden, Van tonen, die beurtlings elkander vervangen, Naar 't oord, waar Haydns lied In zuiverder' luchtstroom klinkt! vier Stemmen.…

Venus' licht heeft minder gloed, Waar zij laat in 't West gaat dalen, Maar ... de zaligste verhalen Zijn het, die haar stem mij doet, Als ik tot haar neergebogen Zeg, dat háár mijn hart begeert, En, door zelfde drang bewogen, 't Hart haar 's werelds zoetst vermogen: 't Kussen van liefs lippen leert.…

- Verwoesters der zaligste driften! Waarom gaf Natuur u die kracht? Of gaf ze u, die Godlijke gaven Omdat gij haar wetten verzaakt? - Ontnam ze u, tot loon uwer trotsheid, Al 't geen gij zo tergend misbruikt En riepen op eens al uwe offers: ‘Gij hebt geen bevalligheid meer!’ Terug, onvoorzichtige jongling!…

Eens heb ik ook, de zware schedel bukkend, Mij op het eng en ingewikkeld spoor Der dromerij en wetenslusts verloren; Eens heb ik ook het wezenloze voor Het werkelijk, het stoffelijk verkoren De beker leeggestort van alle vreugd, En in het zaligst tijdperk mijner jeugd De ware bron van menslijk heil gedroogd.…

Ook zij, wie God, in 't sterflijk stof gehuld, het eerst een zaalgend lachje schonk, Zag u, en sloeg, door u te hoog verheft, De onsterflijke ogen neer - En bloosde, als toen de bloem van 's hemels jeugd, Op eeuwge onschuld godlijk trots, Het zaligst woord haar horen liet, dat ooit Een sterfling blozen deed. - Verheven ziel!…