zo dom en blond
en rondborstig
zou ik willen zijn als jij
en dan tussen de vingers
onvermijdelijk ontglippen
met de woorden:
blijf bij mij, lief
de gouden zon gaat dalen…
even tijdelijk
Zen - zijn
met jezelf
tevens
met niets
dus
dan
alleen
stilte
leeg hoofd
gedachten
laten komen
en
laten gaan
niet
analyseren
niet
bij stil staan
luister
naar
je
hartritme
en
adem
laat alles
los...als een korrel
zeezand
zijn…
Zeewind en zon
weefden een warme deken
stuifzand en helm
zongen het requiem
meeuwen schreeuwden de mis
bij het getijdenorgel van de zee
voor een verstilde oude man
die zonder hulp gestorven
door schoon en ziltig zeezand
begraven is.
Gekromd zijn handen
in een onvertaalbaar teken.…
weer naar het begin brengen
praten over kwaliteit van leven
wat zo heerlijk is
op een Noordzee strand
tijdens een regenachtige zomerdag
ratio in een oase van rust
gedachten in een zomers verlangen
terwijl wij maar
geen afscheid kunnen nemen
nog eens terug gaan naar toen
we in bomen konden klimmen
en zandkastelen maakten
van het natte zeezand…
sterke drang
om hier steeds terug te komen
langs vaalgroen mos en paarse bloemen
volg ik het pad over de duinen
om daar de zee zien op te doemen
en door het rulle strand te struinen
hoe zoet smaakt de herinnering
aan de jaren van mijn jeugd
de beelden die ik toen ontving
doen mij nog altijd deugd
bejegend door een felle wind
die het zeezand…
zonnestralen als mokerslagen
zwoel zuigt zij onbehagen
het zachte zeezand op mijn huid
brandt mijn netvlies vol vragen
die ik wegspoel met water
dat jouw ogen weergeeft
jouw 'waterwazigogen'
waarin jij vloeibaar verder leeft
ver weg van hier
onder mijn huid
waar jij telkens weer
boven water komt.…