Alle inzendingen over zijde OR winternacht OR ogen

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Zijderups kweker het poppenhuis ontwikkeld spint er garen bij…

je brak mijn vleugels voordat ik kon vliegen met zinnen zonder kant noch wal en zorgde voor mijn vrije val ik ben nergens geland bleef zweven in een wereld van verschil waar woorden hangen aan zijden draden en de waarheid wordt verdraaid…

niet in deze winternacht die zacht is als jouw huid na het raken van mijn adem.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Nachtelijke wolken hangen als bevroren meren in de lucht, vormen een zilverwerk van ijle sluiervelden waar de volle maan vergeefs achter vlucht. De nacht laat zich niet in het duister vangen, geen wolk kan de maan het schijnen beletten. Tot de dageraad zich laat gelden, die maakt van de vriesnacht korte metten.…

Winternacht is als bevroren sneeuwpop eenzaam in het intieme alleen zijn van het donker en het duister verdwaalt in de witte wintertuin tussen weelde van intense liefde onder het maanblad op een steen de nacht is als sterren voor het kerstfeest nieuw kaarslicht voor een verliefde vrouw de adem van een droomwereld eindelijk op weg naar…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Een zonnestraal lacht, na de koude winternacht, op mijn bleke huid.…

Anemoon, teder voorbericht van de zomer, licht na winternacht……

Witte winternacht als een spook- of sprookjesnacht met magie getooid.…

ik zie het dons zweven in de ochtendzon wanneer het licht zich over je huid verspreidt ik wil je minnelijk raken, voel al warmte opkomen in mijn lijf samen met jou zal ik de eerste lentezuchten slaken de winternacht met mijn ogen bevechten als ik de schaduw nog sluimerend aanwezig uit jou verdrijf…

Tussen zovelen genoodzaakt te leven, omrasterd door dit luidruchtig bedrijf, en horig het oorverdovend gekijf, hun listen en meest hun armzalig streven - is dit alles wat ons werd toebedacht en waarom monden zwijgen, ogen breken? Laat af, keer in de stalen winternacht tot de onaanrandbaarheid der hemelstreken.…

midden de koude winternacht wordt de bedding van mijn hart door een Kind verwarmd zijn glimlach zal ik zien met de ogen van mijn ziel Zijn Woord zal in mij groeien door Zijn Geest geopenbaard en het zaad van gerechtigheid zal kiemen en vrede brengen langs alle wegen waar kerstrozen van liefde bloeien...…

zacht zegt ze haar naam - de rest mag hij vermoeden deze winternacht…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

de kleine hond snurkt in de stille winternacht snatert zelfs geen eend…

. --------------------------------------------------- N.a.v. tekst Afshin Ellian op Winternachten in Den Haag.…

De dauw in een winternacht, legt een deken over het landschap, rijping in fonkelende kristallen, weerspiegelen in het maanlicht, verlengen grillige takken, met glazige ijspegels, sterren schitteren aan een luchtgewelf, tegen een gitzwart decor, de horizon heeft de honneur, van waterdampen in vlokvorm...…

zie haar stappen in het wit maagdelijk vlies van moeder aarde zal zij snappen hoe het zit ondraaglijk verlies van grote waarde streel haar voeten koud als ijs bevroren door gebrek aan aandacht ik zal boeten verdiende prijs volg haar spoor tot waar de maan wacht…

De sterren staan en bliksemen, als ogen, ongeteld, van boven, uit de koppen van die reuzen vol geweld. Ze groeien immer groter, en de witheid van de snee verzwaart de zwarte stammen. Zich! van één zo wordt er twee!…

Sterren boven mij Voorzichtige voetstappen In het snerpend wit…

Hier op deze kille winterdag nadert heel zacht de nacht en zie ik, zo ver daarbeneden al de lichtjes van mijn heden. Het zwarte kleed bedekt nu al wat slaapt en als een fluistering komt van heel ver weg de wind. Ademloos ben ik weer dat kind. Wat rest is de verwondering dat op dit zo late uur, ik even één mocht zijn met de natuur. Deze…