Alle inzendingen over zomaar OR mellig

nacht wachten op alles en alles is niets meer dan niets ik zie je wel een keer als ik fiets tegen de wind in het wordt vanzelf lente dat alles weer opnieuw begint zo wordt een kind een volwassen mens en heeft iedereen zo zijn wens en sommige mensen fietsen tegen de wind in op zoek in de regen dan komt vanzelf de zon een regenboog die zomaar…

Ik weet hoe het voelt als jij van mij bent en ik van jou soms denk ik daar aan, heel even maar Ik weet hoe het voelt als ik jouw man ben en jij mijn vrouw dan denk ik ook: was het maar waar.…

Zoals je hier zomaar ligt Je huid verwarmd door het zonlicht dat Zo licht en zo zoet is Hoe je zo zuinig en begeerlijk zweeft Tussen je dromen en je ontwaken Bedoeld te beschermen en te verhullen Zo liggen onze lichamen verstrengeld Zo, als schijnbaar eender En hoe de regelmaat en de rust Van jouw ademen De stilte opvult Zo schijn je…

Zo zondag is de morgen zo zeg ik zie ik je graag zo zonder zeg ik zomaar…

Niet zomaar iemand verandert snel in niemand dat gebeurt telkens weer als niet zomaar iemand van gezicht verandert want iemand anders blijft dan ook nergens meer door(denken)…

een aardige knik een vriendelijke blik een klein gebaar naar elkaar een glimlach naar voorbijganger we hebben het allen wel eens nodig soms maakt het iemands dag weer goed geeft even zin of zelfs weer moed om door te gaan in het leven of de dag wat glans te geven wat vaak al kan met een lieve groet.…

zomaar in beweging dansend verdwijnen op zoek naar een tweeling binnen onbepaalde lijnen zoals de kunst der Etrusken ooit ergens anders opdook. en de kelten nooit verdwenen opgingen in rook la Tene blijft vast en zeker in een lichtflits voorbij nog even leven in het hart van jou en mij…

Zomaar uit het niets komen tranen tevoorschijn ongelooflijke gevoelens allesbehalve pijn Zomaar het pure genot rillingen over mijn lijf de wereld mag vergaan als ik maar bij jou blijf Zomaar en onverwachts huil ik samen met jou tranen van intens geluk omdat ik zoveel van je hou...…

Zomaar een zomerse dag in September de zon schijnt plotseling in volle kracht jij kijkt naar mij, ik naar jou plotseling verlang ik weer naar de Decemberkou.…

Waar ook velen op het gras gewoon liggen te liggen zomaar zonder iets te doen.…

een vallende ster ik sluit mijn ogen en wens liefde voor elk mens!…

in het verstrijken van de tijd word je meer steeds meer van mij binnen de muren van het stenen huis kijk ik achterom tel ik terug in de tijd zonder harnas ontvlecht ik het benauwde lijf val ik op een andere plek verdraag ik wat verloren ging niets is zomaar een ongeluk…

twaalf regels in een zondagse courant stiefvader brengt overleden kind naar het politiebureau zij was slechts twaalf lentes wat kan er in hemelsnaam zijn voorgevallen dat dit iemand deed besluiten de zon uit jouw gezicht te halen jij kleine meid in de bloei van jouw leven niets rest dan stil verdriet…

Zomaar opeens als mens zonder plan zonder idee zonder gedachte vond ik geloof in de toekomst in mijn later.…

niet zomaar jou verloren want daar ergens bij jou is een stukje van mij verloren nooit meer vol nooit meer heel dat heb ik bij jou achtergelaten ik kijk in de spiegel en zie een vreemde want dat stukje jij is verdwenen ik wil je terug hier bij mij want enkel jij hebt de kracht mij, mij te laten zijn…

Zomaar in een kille gisternacht is ze weer daar in al haar lieve zachte pracht. Ze stelt me o zo stil de vraag hoe gaat het hem die ik in mij droeg en altijd draag om het even waar? Maar dan waag ík een vraag want doelt ze op de onze die ik net als haar op al mijn handen droeg én draag? Ze lacht nu zacht wat zie ik haar zó graag!…

zomaar wat woorden neergesmeten op het papier zomaar wat kleuren gegooid op het schildersdoek zomaar wat emoties neergesmeten op de grond zomaar wat gevoelens gegooid tegen de muur gewacht op de opluchting die verborgen bleef verborgen in de ziel van de mens die niet kan zeggen wat in hem leeft niet op papier niet op het doek…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

STILLE ZATERDAG GEDACHTE Zomaar bloemen voor een dode zomaar op een willekeurig graf zomaar vallen al je noden zomaar, zomaar van je af Jan J. Krediet, vrijzinnig dichter uit Rotterdam.…

Je hebt vrienden, die er voor je zijn je hebt vrienden, ze kunnen groot zijn, of klein Vrienden, aan wie je alles kwijt wilt vrienden, met wie je alles deelt Velen praten veel, een paar luisteren vaak een paar bewonderen me, en vinden het bijzonder wat ik maak Al heb ik soms de kracht er niet voor dan steunen ze me, en ik dender daarna door…

zomaar een dag een dag zonder lach zonder stralen zomaar een gevoel een gevoel met geen doel zonder eind zomaar een gedachte een gedachte aan hoe we lachten zonder toekomst zomaar een herfst een herfst waarin iets sterft zonder liefde zomaar ineens is alles anders zonder iets te zeggen…

Zomaar ineens besef je hoe kracht verandert in kwetsbaar zijn Zomaar ineens ervaar je het loslaten Zomaar ineens zie je en help je waar mogelijk is... En zomaar ineens sta je er samen voor En naarmate de tijd verstrekt besef je Dat het ook zomaar ineens voorbij is…

'k Bad en vertrouwde, maar het was een farce, beslist een klucht Gevloerd en afgevoerd zette een coma mij buitenspel 'k Ben helaas niet meer die ik was uit mijn hoofd gekropen, vloog 'k en liep ik samen met jou langs een ravissant ravijn De klok evengoed tikte door kortte slechts noch lengde tijd Wij hebben ervaren hoe jaren kunnen vervluchten…

Ze zat zomaar te zitten, zomaar te zijn, zomaar te kijken zonder te zien. De laatste jaren van haar leven. Ik dacht het kan niet erger, maar het kon wel elke dag wat minder haar kind te zijn.…

Donkere Wolken hangen aan de hemel en toch zie je de zon schijnen het maakt niet uit of de zonnestralen warm zijn of niet het gaat om het licht zonder licht groeit er niets…

Het was in het ochtendgloren, waarin donkere nachten verdwenen... Het is in de zuiverheid der geesten, dat kwaad vermoeden de onrust verslond. Het zal zijn in mijn liefdevol vergeven, waarin de intentie van elk mens in mijn diepe gedachten het leven op aarde doet opleven. Ieder vergeven brengt nieuw en mooi, schoon leven.…

Zij draagt een kanariegele rok en een pimpelpaarse blouse. Ze draagt een rode en een groene sok. En d'r haar is een en al kroes. Zij loopt op schoenen met hele hoge hakken en plateauzolen. Haar ogen heeft zij achter een roze zonnebril verscholen. Er hangen opzichtig gekleurde kettingen om haar hals en in haar oren draagt zij grote oorringen…

Stap voor stap Voelen mijn tenen Het koele Van de spiegel Waarover ik droom Terwijl ik mijn teen stoot Aan een druppel water Breekt de spiegel In ontelbare cirkels Omringt door het voelbare Vloeibare Laat ik me zakken in een kolk van Liefde Tot op de bodem…

Dichten is niet iedereen gegeven, maar schrijven leer je wel zoals je ook hebt leren praten. Soms heb je lieve vrienden die wel tussen lijnen lezen wat er echt niet staat, maar anderen kunnen dit helaas nog niet en die moet je verwennen met zinnen die een diepe zin verbergen maar toch doorzichtig zijn als glas. Ik weet nog hoe het verzen…