Merlijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
17
17Ik neurie mezelf in slaap
met echte dromen, feeën
om me heen, en een haag
vol doornen
De uil roept, ja
ik kom, ik ga
weg van het schuilen
voor vreemde mensen
Het witte licht draagt me
door de zomervelden, klaver
groeit in mijn voetstappen
we zijn weer thuis
in de echte wereld
zoals toen het begon
en het leven van gisteren
lijkt…
Bezig met laden