140 resultaten.
ongeschreven gedicht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 178 Zo graag zou ik een gedicht
willen schrijven dat tranen
over jullie wangen laat lopen
Die jullie de diepste pijn laat
voelen op plekken waarvan
het bestaan nooit geweten is
Zo'n gedicht die jullie meesleurt
in momenten van doodsangst
en jullie op het einde doet hopen
Maar woorden schieten tekort
in een overvloed van emoties
en zo blijft…
Vive la section
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 84 Lagen op een bord
bij de poelier Kerst te zijn.
Deeltjes proefkonijn.…
DE ZWAAN
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 175 De zwaan
Zachtjes dobberend over het meer,
wit en halsreikend.
Opvallend tussen het groen
van het riet.
Ondergaande zon in de schemering.
Een rustig geheel.
Een stilleven
in deze wondere wereld gegeven.…
RUSTPLAATS VOOR BROEDSEL
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 194 Een diepzeevis
priemt met gloeiende ogen
het drukkende waterduister
in de kamer vol wier
waar ze haar eitjes legt
vertrouwt komend leven
aan vergane weelde toe
't nest tussen oud roest
staat onder bescherming
van 't onsterfelijke
maar gezonken schip TITANIC.…
GEBORGENHEID
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 367 Een zuigeling
ligt op de hem vertrouwde schoot
gaat telkens langzaam omhoog
valt weer met een lichte smak
drukkende buikpijn plaagt voortdurend
windvlagen en spattend water
doen zijn tere huid schrijnend beven
huilen om bescherming brengt zegen
die keel krijgt alle kracht!
't geliefde beertje komt kroelen
bezield door 't ijle muziekdoosje…
Stap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 wát
als alle dieren
mensen zouden worden
en met dezelfde stap
de mensen:
goden
en de liefde zou regeren
en wij de dieren
zouden leren
niet
te doden
en elke drijfveer
om te handelen
niet meer
de richting zou ontberen
die hij nu node
mist
en elk denken
hielp
om te creëren
………………
ik kan erover fantaseren
maar wou
dat ik het…
Nalatenschap
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 139 Met de mond beleden
woorden verwaaien
tot gemakkelijk praten.
Met voeten getreden
en in zompige modder
sporen achtergelaten.
Iemand is de weg kwijt
door de zelfgestrooide
stenen op te rapen.
De tredmolen van tijd
laat almaar draaiend
het geweten inslapen.…
6:15
hartenkreet
2.0 met 21 stemmen 1.026 Rechtop in je bed
Een onbeschrijfelijk gekrijs
Je vraagt je af
Kan't echt nog harder?
Op je tenen
In een nood tempo
Naar z'n kamertje
Deur open zonder gekraak?
Voorzichtig pak je z'n fles
Maar dat maakt het nog erger…
groene wereld
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 87 Groene wereld
Vlijtig en onbaatzuchtig
Waarachtige wezens
Micro
wordt
Macro verwondering
Groots maar klein
Doen en laten
Wezenlijk
Van nature…
Een reis te maken
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 224 wanneer ik
naar de ogen van je kroost kijk
mosgroen en zilverscherp
wordt de afstand tussen het gemis kleiner
of je hier naast me zit
en praat
zoals vanouds
twee handen op één bolle buik
te dun is het licht
genadeloos in zweepslag
slaat de klok
de werkelijkheid raak
achter mijn borst
bloeit de witte roos open
de stilte kabbelt traag…
onzegbaar en onuitspreekbaar
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 420 Ja, je legt je hoofd tegen mijn schouder,
wiegt ogenschijnlijk gedachteloos
in het ritme van het tikken van de klok,
nauwelijks hoorbaar boven het druppelen
van de zondagregen tegen het raam.
Nee, er zijn geen woorden op je tong
noch in je hoofd, vermoed ik; je ogen
staan hol, hoewel niet wezenloos,
eerder berustend, aanvaardend omdat
wat…
Amish
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 187 Afgescheiden Amish knippen bij andere Amish de baard en de haren af, wat als een grote belediging wordt ervaren.
De Amish is een geloofsgemeenschap waar de leden nog leven als in het begin van de negentiende eeuw.
Een Amish leeft zoals in vroeger tijden,
Hij draagt een lange baard en ook lang haar.
Verstoten Amish zijn nu met een schaar
Uit wraakzucht…
Spitsbergen (haiku)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 2.366 Gakkende ganzen
verlangen naar Spitsbergen
met wind in de rug…
Kamer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 De kamer is leeg
het verleden is een kiezelsteen
alle scherpe randen zijn nu afgesleten
alle herinneringen vergeten
de kamer klinkt hol
van leegte vol
woorden eens hier gezegd
worden door de stilte weerlegd
alles voorbij voorheen
de kamer is alleen.…
Palmzondag
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 217 Met weemoed denk ik aan de tijd
toen we in de tuin van mijn grootouders
palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever -
om de volgende dag mee te nemen naar de kerk
en in de namiddag van Palmzondag
naar de velden te gaan
en die op de akkers
te planten.
De geur van die kleine blaadjes
vult nu nog mijn herinnering
en gelukkig wisten we als kind…
zijn naam
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 zij sprak zijn naam in heldere letters
met warme adem reeg zij die aaneen
totdat ineens het woord ontstond
dat hij nog nooit zo had gehoord
zijn naam klonk niet als wenk
en niet als roep om snelle hulp
en ook niet als een woord
dat kil en vluchtig wordt gehoord
zijn naam klonk als een korte symfonie
die heel zijn lijf beroerde
en zijn…
over en uit
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 859 En zo stortte alle illusie in
geen gevoel meer om te vechten
niet meer de kracht of de zin
niet weer opnieuw de wonden willen hechten.
En zo ging alles stuk voor stuk kapot,
geen liefde geen warmte alles weg voor altijd.
en wat overblijft stinkt en is rot,
en zorgt voor pijn en dat ik lijd.…
Lentelust
poëzie
2.0 met 5 stemmen 835 Wanneer het ijs zal dooien
Bij zoele zuiderwind,
Zal vreugdig zich ontplooien
Elk harte, dat bemint.
Dan zal de Mei ontwaken,
De jeugdige, lustige Mei,
En zingend zich vermaken
Langs heuvel, dal en wei.
En waar de Mei zal zingen,
En waar de Mei zal gaan,
Zal 't zwellend botje springen
En 't frisse bloemtje ontstaan.
Dan zullen…
De 52e van Harmsen
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 384 Bedankt voor alle bloemen en sigaren
Ik rook niet maar de geste was heel fijn
(Al had ik eigenlijk liever flessen wijn)
De mails en tweets ook zal ik goed bewaren
U zit toch wel een beetje op te letten?
Vandaag schrijf ik een jaar lang snelsonnetten!…
Ontmoeting
gedicht
3.0 met 61 stemmen 9.237 Opnieuw moesten wij, noodlot,
op een stille morgen in maart
elkaar zien staan, de straat
waar zij stond achterin, voor ik,
de handen langs de vensterbank,
voorbij het holle der portieken,
haar tegenging, ontving wat zij
tot het midden had bewaard:
een lachje zijdelings, o god
hoe dapper kunnen wij dan verder!
Wat rest er echter van ons samenzijn…
Water en koekjes
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 163 De zee schijnt te bollen
onder het gewicht van de aarde.
Een kromming van de waarneming,
voor wie maar lang genoeg staarde.
Land wordt heet onder de voeten,
als zelfs de zon een bezoeking is.
Maar alleen voor verworpenen
buiten begrip van enige kommernis.…
Tekenradar
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 210 In Nederland zijn teken bij de vleet,
Je wilt niet door een tekenbeet bezwijken,
Op Tekenradar kun je nu bekijken
Hoe groot de kans is op een tekenbeet.
Die radar registreert, zo is gebleken
Al feilloos het geringste tekenteken.…
de dag
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 118 de tram rijdt krakend verder brutaal
en slingerend op zijn vastgelegde weg
klanken van het ijzig soort maar o zo lieflijk
in het vertrouwde stadsgewoel
de klok slaat elf slagen vol gezang
de zon geeft warmte aan haar melodie
en rust aan mensen in hun haast
alsof de dag geen einde kent
voor even schreeuwt een man
zijn koopwaar prijzend aan…
Wervelwind
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 310 In de orkaan,
in een wervelwind,
ontstond een kind
dat liever voor gevaar
ging staan
dan veilig te bestaan;
en heilig
was, met natuur één,
onbewust met intuïtie
met dichten geen remming kende
en het hart van vlees,
niet van steen...,
werd door poëzie
elke vreemde een bekende.…
WOUDEN EN WIJDTE
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 Midden op de zuchtende duintop waait
een dichte, gedrongen struik heen en weer.
Door zijn takken woedt onstuimig hartzeer,
waarin wispelturig verlangen laait.
Dansend schudt hij zich, naar de zon gedraaid,
wil strijden tegen oneindig verweer,
ziet ook op de golvende bosrand neer,
die klanken van hechte geborgenheid zaait.
Woelige wensen…
zwerver
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 185 stroomopwaarts in een drukke straat
zijn woorden hoorde hij alleen
hij sprak ze uit
in zacht geluid
en vielen snel uiteen
als letters op een witte steen
gescheiden van hun zin
en zwijgend ging hij verder
en dan stroomafwaarts
kwam hij terug
vermoeid
maar bij de witte steen
sprak hij ze toe
en reeg ze weer aaneen
en sprak ze uit
in mooie…
Lente
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 336 Op die zonovergoten dagen,
als de winter het blad laat en
de natuur de eerste noten kraakt
is de kou eindelijk uit de lucht.
De deuren gaan open
en ramen ontwaken verlicht,
schaapjes lopen op het droge
van hun lammeren bevrijd
De lach verblijdt en
tranen treuren ontwricht.
Crescendo, andante,
met de kroon van bloesem
terug op…
verborgen verdriet
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 904 verborgen verdriet
er is niemand die het ziet
niemand ziet je angst
niemand ziet je pijn
niemand ziet die ene traan
niemand is met je begaan
moet het alleen dragen
aan niemand wat vragen
verborgen verdriet
dat door je ziel heen schiet
en je hoopt in het verschiet
dat iemand die ene traan van verdriet wel ziet…
Gedroomd?
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 3.689 Zij aan zij schilderen we samen een beeld van een man en een vrouw: naakt, als wij.
Dat schaamteloos vrije, dat veilig en blije gevoel hoort bij ons allebei.
We zorgen er samen vol passie voor, dat dit grauwgrijze beeld wordt betoverd
tot een surrealistisch bizar object als ons blauw deze sombere kilte verovert.
We schilderen borsten en benen…
Ontwaken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 282 zachtjes rekken violen zich uit
strekken narcissen hun lange nek
wiens kelken gekust worden
door 't morgendauw
doch houdt de vrijdagochtend
wolken steevast gesloten
waar vroege vogels onverstoorbaar
met luid gekrakeel onderdoor vliegen
ontvouwen madeliefjes hun
schoonheid treuzelend daar
kinderhanden in aantocht zijn
wachten lenteboeketten…