Alle inzendingen, jaar 2015, week 52

Minuten gaan aan mij voorbij. Mijn tijd woekert, zo het zij. Spijt dat zij zo zinloos aan mij voorbij kan gaan, verspeelt zij iedere reden van bestaan. In gedachten denk ik dat zij ook mild kan zijn. Dat zij niet immer scheidt met pijn. Ik wil op de wijzers van de klok kunnen vertrouwen. Mijn tijd aan hun wijsheid toevertrouwen. Uren worden…

Nog een paar dagen dan ruilen we het oude jaar voor het nieuwe in en proosten we op 2016 met mooie wensen goed gemutst en blij van zin driehonderdvijfenzestig dagen staan weer voor ons klaar dus geniet en maak dromen waar maar bovenal, "leef" en wees een beetje lief voor elkaar....…

Werpe de eerste steen, gij die zonder zonde is, pak ook de tweede erachteraan en weet je: ga door met trappen, ga door met slaan. Gij die zonder zonde is, blijf vooral werpen met alles wat je tegenkomt, gooi de woede van je af, gooi de verwerpelijkheid in het graf. Gij die zonder zonde is, pak een zak met keien, dan delen…

waar de wind ook gaat, gedachten waaien mee naar ooit en het verheugen op een witte wens elk mens is klein in dit geheel we zetten bomen op verlichten weer die oude stal (de interval van nu) ook als het kindje huilt hij maakt wat harten zachter waar nog hardheid rond de dagen schuilt de bombe van toen sluit stil onze maal - tijd…

ik vraag in een laatste bericht mijn wolgeverfde huiver te ledigen in het holst van de abyss, waar binnengewanden en geest versmelten in winternachten waar geen plek meer is voor kaarslicht, maan of sterren leg ik een versteend lijf te rusten aan de hardste rand van het einde…

Hij floeg de tanden uit mijn bek (vandaar dit laftig fpraakgebrek), maar toen hij éven ftond te flapen, greep ik naar mijn geheime wapen: mijn linkfe hoek, ietf koloffaalf, en hij ging plat in ronde twaalf.…

De klok telt ons leven af Kunnen we ontsnappen aan het graf in een wereld zónder tijd? Waar gisterens en vandagen niet aan ons leven knagen Waar oud en nieuw niet bestaan en strakke lijven nooit vergaan Bloemen blijven geuren en Jurkjes niet verkleuren Aan de slag gij filosofen Voor mij is het de laatste strofe PS, levensles: Zei een…

Wat zijn dagen Wat zijn uren Wat is iets breekbaars Dat ik vast blijf houden Wat zijn tranen van verdriet En wat vertel je me niet? Wanneer liep ik voor het laatst Met jou Door de groene velden Langs het levenspad En toen enkel vergat Waarom eindig ik niet Ik kon je toen al beter horen Waarom is dat wat je riep Niet meer te verwoorden…

Soms of soms ook niet, is het juist datgene wat je niet ziet. Soms, of vaak of niet, is een lach iets anders, dan waar je hem voor aan ziet. Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene…

Wanneer de klok straks twaalf heeft geslagen. Als we het glas heffen in een eendrachtig gebaar. We de beste wensen hebben voor elkaar. Een oog dicht knijpen voor hen die zich misdragen. Het nieuwe jaar heeft ongetwijfeld verrassingen voor ons in petto. Hebben we straks allen juist minder; dan meer inkomen netto.…

Het Behouden Huis heeft mij behouden. Afgesloten van de wereld in de winterse koude. De poolberen op het ijs hielden mij gevangen; ver van huis gestrand op mijn wereldse belangen. Op Nova Zembla vervolgde mijn leven zijn spoor; Mijn voetstappen in de sneeuw waren maar een fractie van wat ik achter mij verloor. Het Behouden Huis heeft mij…

Dwars door de spiegel zie ik op een morgen in december decennia verdwijnen. Op mijn vaders knieën rij ik spoorslags door de beemden langs de kronkelnete door de hoge gele rogge over de Hodonkse akkeren. Mijn moeders schoot is zacht. Zij streelt mijn angst weg voor gruweldromen en spookverhalen. Zij kleedt mij aan voor school en stopt nog…

Uitgebuikt en aangedikt, volgevreten en verzadigd, ballen zwiepen naaldjes los en lichtjes doven. De hysterie rondom Jezus zijn verjaardag ebt weg, met het vervliegen van deze laatste dagen. Tussen kerst en 1 januari genoeg tijd te herkauwen, welk geneugte eraan moet geloven, wat anders moet of beter kan. Want zonder…

hij heeft zijn sporen wel verdiend de paddenstoel…

1 januari een groep ganzen vliegt over – ik lees hun boodschap...…

Bekentenis: Is een betekenis van grote waarde. Betekenis: Is een bekentenis van nul- en generlei waarde. Kortom: wat je bekent, of wat je bekend voorkomt, is niet wat het lijkt.…

ik zat aan het water in het gras de wereld lag open aan mijn blote voeten een schip voer voorbij het kleine leven stroomde met het water mee ik zag de populieren een poes miauwde ik zong een lied de wind streelde ons en de zon was warm ik las nog lang niet tussen de regels door…

verdiepte stilte naar een nieuwe laag binnen een ontdekkingsreis…

In de toekomst ligt de tijd verborgen ongedacht en ongezien met kleine of met grote zorgen een helpende hand misschien De natuur kan zich ontplooien zonder tijd geen rol voor de klok dat is het mooie Voor ons ligt een zee van tijd die wij met ons schip bevaren neem als bagage wat hartelijkheid deel het uit en niet te lang bewaren…

Aan een diepblauwe hemel wolken van een dieper blauw dan het blauwste blauw van zuiver kobalt, en wolken van een helderder blauw zoals het blauwachtig wit van de melkweg. Tegen een blauw fond helder schitterende sterren groenig, geel, wit roze opalen, smaragden, lapis lazuli, robijnen, saffieren en daaronder de zee zeer diep ultramarijn…

Je liet me staan Daar in de regen Uren wachten Op dat plein Ik dacht nog wel Er zit iets tegen Wat tegenviel Bleek ik te zijn Ik was gek genoeg Om te vertrouwen Vreemd genoeg Bleek dat een fout Wat wederzijds Had moeten wezen Bleek achteraf Zo kil en koud Je liet me staan Daar vele uren Verzopen, nat En nagestaard Wat jij toen…

laat mij verlangen naar verlangen laat mij verdwalen, naar vlees en vreten zoeken dolen, zodat ik weer moet horen, zien, ruiken vooral laat mij binnen, met mijn modderpoten, zwarte nagels, ongevraagd en ongeschoren…

Dit gaat niet meer over vluchtelingen Maar over andere belangrijke dingen: De natuur laat ons wel/niet in de kou staan Het wil namelijk nog niet vriezen gaan ! Tijdens de verlichte kerstnachten Kwam de vorst nl. op andere gedachten: Met een warm gevoel van binnen Kunnen we alle angsten overwinnen ! Op het komende nieuwsjaar een proost…

Ik reisde 39 maal om de zon, en ben halverwege ronde 40. Ik heb het heelal gezien en de zwaartekracht verleid. Ontelbare keren kwam ik los, maar aarde trok me altijd terug. Nu ren ik achteruit tegen de draaiing in, op een dag stijg ik op en versla de tijd.…

Wat Jan Krediet Nederland toewenst voor 2016 is officiele tweetaligheid het Nederlands(Fries), het Engels geen tweeslachtigheid maar eensgezindheid geen bedreigingen maar kansen met de nieuwkomers de nieuwe Nederlanders meer matching van minima met maxima (ook met de Koning(in)) meer micro en macro-kredieten gewoon meer…

De tijd vliegt. Maar wat niet liegt dat is de tijd. Een oud jaar raakt zijn verleden kwijt, dat hem ontnomen zal worden door het nieuwe bewind. Het omzien naar geleefde tijd wordt door de toekomst even verblind. De tijd vliegt. Maar wat niet liegt dat is de tijd. Het oude jaar torst een zandloper met vlijt, die iedere laatste korrel…

Wie één gewone dag beleeft als één heel leven, beleeft een ontdekkingsreis. Gewoonten? Vergeet ze maar! Sleur? Wat is dat nou weer? Wat is er gewoon aan wakker worden alsof je opnieuw wordt geboren? Wat is er normaal aan inslapen zonder dood te gaan? Eén gewone dag is een unieke mix van doodgewone dingetjes, van gebeurtenissen en ontmoetingen…

De geest van de vrek die woekert met zijn aardse tegoed; heeft de drijfveren van het hebben die hem doen vergeten hoe die leven moet. De geest van de vrek kent drie historische fasen die 's nachts bij hem aankloppen om empathie, dat hem nimmer deed verbazen. Verschijningen in drievoud van de geest van een heel leven, die een…

Geniet van de stilte en van kleine dingen die je tot nadenken dwingen kijk naar de blauwe lucht waarin witte wolken zweven en naar de vogels in hun vlucht zie de schoonheid van alles om je heen al ben je alleen en heb je verdriet rijs als een feniks want een ander doet het niet ga mee met de stroom van het leven zie het bijzondere in het…

Witte vredesduiven, vleugel veders wuiven op vreugde melodieën, in een maat van drieën. Beschrijven banen in het luchtruim. Zwaaien tot ziens, drijven in hun vlucht schuin, om weer bij te draaien. Komen uiteindelijk onvermijdelijk terug in dienst, dat is het fraaie. kalm meren in de haven waar wij verkeren door te keren en koeren, ter…