Alle inzendingen, jaar 2016, week 6

Aan de kant staan Aan de rand staan Niet middenin Zovelen Er is maar één weg Het delen Dat je er niet midden in kan staan Om een bepaalde reden Is er veel geleden Je plek In de wereld Je plek in de kosmos Het pad dat je gaat Als je jezelf maar niet verlaat Want als je van binnen leeft, ben je een ziel Die de wereld schoonheid geeft…

Ja doei, ik ga nu zelf even genieten Emotioneel trok ik de zware karren Hielp ik altijd de knopen te ontwarren Plus leidingwater bij de wijn te gieten Vast slaaf geweest of bij de Jezuïten Dat meegenomen naar volgende levens In mij gegrift bij nadere gegevens Het wilde mij pas nu te binnenschieten Bezjoer, hierbij geef ik de brui eraan…

assepoester veegt en veegt alle as veegt ze bij elkaar hier en daar ligt een donzig veertje uit een ver verleden zacht wit kwetsbaar vermengd met zwarte as zachte as witte aarde kwetsbaar wordt kracht nu het vuur gedoofd is kan de vogel herrijzen deze keer geen struisvogel maar een adelaar die vliegen kan…

Blik op oneindig soms is de wereld klein vier muren en een dak een raam met uitzicht op een blinde muur de buitendeur slechts van binnenuit te openen misschien nog te forceren een eigen cel gemaakt van angst vermengd met desillusie…

Zachte golven kwamen naar de kant gerold water sprak zacht, fluisterend hier- en daar een huppelend kind wat hard kwam aangehold. 'K liep verder, met de vloedlijn mee soms bukkend voor een schelp het water dreef steeds verder terug ''t werd eb, vanzelf. Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te…

Bij Slikhoeske Koolman kocht ik een doosje bonbons, die ik op een bankje voor de Hema oppeuzelde, terwijl de dichteres Sibylle van Griethuysen mij groette door haar rok op Cancan wijze heen en weer te zwiepen. Op de Vrouwebrug vertelde burgemeester Rika Pot mij, dat ze zeer vereerd was met mijn bezoek aan haar middeleeuwse stad. Ze zag mijn…

Ik huil totdat je brandt totdat je leert totdat je vecht totdat je gelooft dat je leven zin heeft Totdat je geeft totdat je verliest totdat je drie keer je leven leeft Totdat de waarheid een leugen wordt Historie de toekomst wordt…

Krokussen ik heb ze al ontdekt in het gras waarin ze zich ontvouwen als een schilderachtig geheel in sneeuwwit, paars en zonnig geel zien ze er uit als was zo ook de narcis hun aanblik zo puur en fris ze kondigen de lente weer aan want de winter (nou ja, winter!) die mag nu wel gaan…

Wanneer de dagen dan voorbij zijn En de nachten, Alleen de tijd Wanneer de maanden weer verloren gaan En de jaren nog te lang zijn Vraag ik me af Waar blijft dat teken Want ik wil nooit meer die tijd Geen dagen, geen eeuwen Geen maanden, geen jaren Geen weken, maar Een teken Van oneindigheid…

Ik vind het soms moeilijk te praten over wat ik voel. Misschien snappen sommige mensen wat ik bedoel. Ik heb maar een masker opgezet. Zodat er niemand is die er op mij let. Ik doe alsof ik vrolijk door het leven ga. Totdat ik op een dag bijna stil sta. Omdat niemand me kent zoals ik eigenlijk ben. Ik de enige ben die mezelf herken.…

Teken mijn ziel Met oogpotloden Die hun kleur onttrekken Aan de immense diepte Gevuld met Mijmeringen en dromen Teken mijn ziel Die ik zelf Lang geleden En voor eeuwig Ben verloren…

Als mens weten we ons vaak zo groot blijven we rondlopen met het oeridee dat we zullen overleven maar wanneer er natuurrampen plaatsvinden herinneren we ons soms in een schok weer even de dood…

je stroomt bijna over van wilskracht in de morgen, in de middag, in een kerstnacht verscheep je, en voedt, vrij van weeklacht duizend jaren, zonder maren, dat mag aandacht…

Hoe belangrijk is het je mening te uiten in tijden van spanning en oorlogsgeweld; hetgeen je van mening bent als een samenspel van woordbeelden op papier mag worden blijven verteld. Het vrije woord tegen de repressie. De 'letterlijke' opstand tegen de agressie van een bezetter die alles gelijkschakelt met zijn eigen woord; voor wie het…

liggende staven palen rechtop ijzer en hout gevangen vrijheid geprikkelde grens rechthoekig denken erover erdoor verdeelde mens bladerend donker naderend licht doodlopend pad geen vergezicht maar……………………… flitsende beelden krachtig moment intense ideeën gedreven gedachten gaan…………………….. dwars door het hek niet tegen…

De echo van de lach schalt over de wereld. Over de steden klinkt de waan van de dag. Een oog, een mond van het gewone ontsteld; de vrije expressie, een uiting zonder geweld. Het bulderen uit buiken ontluistert het gezag. De echo van de lach schalt over de wereld. Geen plaats ter wereld ontrouw aan zijn gezag. Een clown, een marionet…

De feestmuziek lijkt te werven de ziel van het volk dat op zijn tijd, wanneer de werkvlijt niet wenst te bederven dat de moraal zich met een feest van zijn banden bevrijdt. Wanneer de banden gaan knellen, en de geesten zich bevrijden in een vrije val; speelt het jaar zijn ouverture, klinkt feestelijk de fanfare van het nieuwe carnaval.…

We waren twee weken tezamen in een huisje op een camping in Ouddorp-aan-Zee, waar we de kinderen vermaakten met liedjes en Bijbelverhalen, waar ik stiekem meesnoepte van je lach naar de kinderen en waar jij sokken breidde, terwijl de drie heren bier en wijn dronken, zich volop beschonken de drie maakten een stoelenbouwwerk, wat zij…

Je was in een speeltuin een speeltuin met een echoput Je kende... noch betekenis noch ervan het nut Je zag... de kinderbenen hangen over de rand Bij brand kon je water eruit putten De emmers gingen dan van hand naar hand om het vuur te blussen maar ondertussen gingen m'n ogen naar die kinderbenen Ik hoefde…

Wij zaten -breed uit- aan de rivier Gewoon zitten en kijken ons vertier Er kwamen vogels over wolken ook En samen... werd een spel van kennen en herkennen van tellen en hertellen van taal en verhaal Wij zitten aan de rivier diep in jouw jas gedoken aan niets heeft het ons ontbroken Nog stroomt er die rivier en vloeiend…

Soms fluister ik je naam midden in de nacht terwijl ik in bed lig alsof ik je daarmee naderbij kan krijgen dat heb ik ook met Maxima gedaan maar die vertikt Willem te verlaten wat ik een zwaktebot vind ik deed het ook met Carice van Houten maar die geeft geen sjoege vindt zichzelf te mooi en te belangrijk net als Astrid Joosten en…

Het concert van koning Winter lijkt te zijn afgelast geen sneeuw geen vorst geen ijspret waarmee hij ons verrast ook geen koude nachten en dagen met stralende zon in een strak blauwe lucht de hemel is nu grijs en grauw zon is verdwenen nergens een stukje blauw Tja, je weet het maar nooit wat koning winter nog zal doen toch verlang ik…

Hij is op dreef, hij houdt niet van verliezen. Hij sloeg al heel wat birdies bij elkaar. Maar op hole 13 loerde het gevaar. Daar kreeg hij het behoorlijk voor zijn kiezen. Een mueslireep die kon er ook wat van De tandarts zei: “he made a hole in one”,…

niet meer zijn wie je was ben ik dat dan die vrouw ken ik haar heb ik haar ooit eerder ontmoet waar komt ze vandaan en waar is die andere vrouw gebleven soms zie ik haar heel even als een oude vriendin die ik veel te lang niet gezien heb…

jullie liggen op mijn keukentafel naast een paar citroenen in het schaarse zonlicht herinner me jullie geur in het aardappelhok en niet te vergeten de aardappelboer die net weg of er was de kolenboer oh ja, aardappels ook de schillenboer en de melkboer en de groenteboer die allemaal langs kwamen,gek genoeg herinner ik me niet meer…

De kosmos beweegt In die trillingen draait de aarde De ontdekkingen gaan geruisloos Van belang In het geloof om betekenis in dit bestaan De ontdekkingsreis van het heelal We weten niet we hoe het eindigen zal het grote levenswonder Dichterbij het mirakel Wat zegt dit over ons Magisch moment Alsof je in essentie dicht bij elkaar bent…

er knagen voorwaartse stranden aan mijn kleine schelpenhuid, zo luid als tijdloos verzanden als hellevuren branden of groene weiden van mijn gemoed, ga ik op de vlakte langs eb en vloed met deze stroming mee er velt een avondgericht een doorschijnende zee van eeuwig bloesemlicht…

Er is nu onomstotelijk bewijs Dat Einstein het ooit goed heeft opgeschreven Het universum kan een beetje beven Die mensen krijgen vast de Nobelprijs Ik moet om ook nog kans te kunnen maken Die donkere materie maar eens kraken.…

met kabels als vleugels tart je de zwaartekracht vallen is vliegen als je geboren bent om te vliegen wandel in de lucht loop over glas van de hemel naar de aarde spring van de brug zweef en beweeg in ruimte en tijd go to the edge and peer over it wie ben je?…

Die nacht dat je binnen vloog En rustig op mijn vingers zat Het gebeurde nimmer meer Werkelijker werd de droom nimmer Een gevoel dat onbeschrijfbaar is Wetend dat je nooit meer Van iemand anders zal kunnen houden Doch niet kan blijven dwalen In het labyrinth van het verleden Je leven voortzet En jezelf met elke dag Een beetje meer verliest…