Mijn lege ik
vult zich
met haar.
Je kent me vast wel:
ik houd luiken gesloten
en speel.
Het is jammer
dat honger naar
eigenliefde
zich niet laat
stillen…
Een hard gelach
om het geloof
in de goedheilige man.
Zijn routeplanner
richt zich op
het doolhof van verlangens.
Vind dan maar eens
de weg naar huis terug.…
Onze liefde-
een verkleedpartijtje
met ranja en wat nootjes
Telkens weer
vroeg jij:
Herken je me nog?
Ik knikte
maar hoopte
dat jij de koffer
met vermommingen
eens aan de weg
zou zetten.…
Als een junk met aanzien
zocht jij naar de kick
van een vrouw.
Gevangen in leugens
op de vlucht
voor je hart.
Ik wilde slechts liefde zien,
jouw onschuld.
En proostte het glas
op ons samenzijn.
Later sprak je over
ontevredenheid –
het groene gras
bij de buren.
Ik ontdekte dat jouw glas
leeg genoeg was
om de waarheid
te omzeilen…
Waterdier af
bek te groot
in hardheid omvormt
niet meer te sluiten.
Visje, wat is er van je geworden?
Onschuld spreekt nog uit ronde ogen,
maar duistere wateren
brachten slechts dood.…
Zangerig laag
spreekt zij van bomen,
wortels en grond.
Er ontstaat contour
en heldere contrast.
Een onbewaakte overgang
brengt wonderlijk land
in deze yogakring,
onaangetast door stortregens
van duidingen.
Woorden heffen
slagbomen
voor even.…
woensdag/donderdagmeisje,
gezelschapsdame,
platte minnares...
Wie werd jij door zijn schaamte.
Het waren de meeuwen die onophoudelijk tot je riepen.
- waar was je -
Schuim op golven waarschuwde voor waterkracht;
Om op te helderen en bloot te leggen.
Je lichaam schuurt nog van het harde zand.…