Alle inzendingen van Cornelis

je ziet iets je zegt 'stoel' had ook anders kunnen zijn 'chaise' wat het ding dan is: stoel of chaise en nog zoveel andere woorden en je beseft dat je het ding eigenlijk niet bereikt zeg stoel of chaise maar dat is het niet op zich zeg God of het Oneindige je weet dat je het niet haalt met je woorden, zeg beter niks…

al die liedjes zingen over liefde verloren liefde gewonnen liefde en dat 24 uur op de radio per dag everytime you call me up and say you want me back ja, is waar schatje bel me op en zeg, en zeg…

'de glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft' op de radio en op tv. en je kijkt dan naar de blauwe lucht met haar op je arm, kijk schatje dat is de lucht en zie daar komen de donkere wolken maar dat is alleen maar regen kijk eens hoe mooi de regen is en al die natte rode bladeren van de bomen die maar staan te ruisen…

gedichten.nl is best preuts gebruik van 'grote tieten' wordt hier snel afgewezen maar sinds enige tijd vind ik naast de zelfgekuiste poezievoortbrengsels een reclamefotootje van een ietwat oudere vrouw met enorme borsten die haast uit haar shirtje barsten met een karretje in de supermarkt plus een decolleté dat alleen maar uitnodigt…

de vijver wacht weer op de sprong van de kikker ligt zo heel stil nog…

Ik ken de filosoof die zijn profeet liet afdalen uit de bergen naar beneden en hij riep 'God is dood' Nietzsche, Zarathustra zoiets heeft nu iets grappigs maar het trof me als de bliksem toen ik het las ik was zestien als de waarheid waar je lang over nadacht alles wat ik geloofde was opeens vernietigd omgekomen in de gedachtenstorm…

klik de ene foto na de andere en vergeet het jongetje in de kolenmijn met zijn vrolijke lach van 'arm maar gelukkig' het dode meisje na de bomaanslag haar open ogen 'gericht naar de hemel' de overstroomde rivier na de zwaarste orkaan het water klotsend tussen 'vrolijk gekleurde huizen' de ezelin wacht buiten met haar…

de wijn staat bloedrood op tafel een glas een fles naast een kool en uien je ziet een raam openstaan en in de hoek een tv. op een het is bijna donker buiten spelen nog kinderen die straks ergens binnen komen op de bank cartoons gaan kijken terwijl je de wijn drinkt uit de fles in het glas en je naar buiten kijkt het wegvallen…

de pen was een ganzenveer papier was perkament en de pen die je hoorde krassen en krassen de inktpot bijna leeg keek je naar buiten vanuit het klooster en eeuwen later protestants het klaslokaal met hoge ramen je verlangde naar buiten rennen in je korte broek tot in november de pennetjes bleven krassen elk moment kon er een…

is het en ik denk aan mijn lief haar lach haar haren haar stem die alles zeggen die ik mis elke dag zie je vogels opvliegen ik kijk ze na in een ander land rennen schapen van de heuvel de schapen golven van de heuvel als haar meisjeshaar toen ze jong was, maar nu nog het is 7 oktober 2015 ver weg als ze is denk…

heb er een hard hoofd in je denkt en je denkt je hoofd loopt over je denkt veel en teveel je breekt je hoofd over de scherven die op tafel liggen je hebt zoveel aan je hoofd zoveel moet je het hoofd bieden maar tegelijkertijd staat mijn hoofd daar niet naar ik heb dingen te doen het leven te leven met plezier maar het is…

de schrijver schrijft een gedicht vindt hij prachtig dus hij geeft zichzelf hier een tien of een negen zoals een verkiezingsuitslag in sommige landen is hij dus een schrijverdictator omgekeerd wilde ik dat juist niet dus gaf mezelf geen waardering en bleven er de nodige gedichten zonder tot opeens dit weekend al die open gedichten…

je neemt een wapen en je schiet want ergens is er een vernietigingsfantasie die zich herhaalt en zich blijft herhalen je schiet 13 mensen dood vlakbij een wapen in je kast of op tafel ga je op weg naar je einde en schiet je en schiet je terwijl je beter poezie had kunnen schrijven de aalscholvers over het IJ zouden zo hun…

je moet een gedicht lezen of schrijven opstaan en lezen of schrijven weet je dat het gedicht onbarmhartig is juist in het poetische schuilt de vernietigingskracht van de natuur en van de cultuur de krokodil springt ver uit het water om een muisje te vangen om het huis van bewaring scharrelen vluchtelingen ze weten niet wie…

Mooiste woord dat ik ken? Valt me in:'Vrouwentroost' de naam van een dorp bij Aalsmeer waar ik vandaan kom. 'Aalsmeer' is ook prachtig. Men twijfelt tussen 'het meer van de aal', want het zat vol paling en 'alles meer', want het was een ongelofelijk watergebied,vol meren. Nu veel minder, maar nog steeds is er iets van…

Op een of andere manier willen we noemen God, Allah, Dieu, Jaweh en zoveel andere namen uitverkoren als we zijn in dit onmetelijke heelal zijn we meer en meer alleen en roepen we harder en harder misschien beseffend dat we niet eens bestaan of hoogstens als een trilling in de kromming van de ruimtetijd Oh, God, oh Allah, oh Jahweh…

Iemand zei tegen hem hier is een kluitje een mooi stukje aarde vers van mijn schep breng dat nu naar de overkant van het water vaar met je bootje naar het wuivende riet leg het kluitje daar neer en alles zal goedkomen dus dat deed hij hij voer naar het riet legde het kluitje neer aan de natte voeten van het riet het kluitje…

Zei Dick je komt toch wel op mijn begrafenis? Zei ik alleen als je ook op mijn begrafenis komt Daarnaast hadden we het nog wat over begraven of cremeren of de ruimte in als dilemma terwijl de meisjes met hun kinderen in een soort bakfietsen langs het terras zoals onze eigen dochters, die we vierden We vroegen ons nog af wat Ajax…

ik dacht ik wacht op haar dan komt ze wel en ze kwam inderdaad ik hoopte daarom dat ze zou blijven maar ze ging weer en ik bleef achter ik denk dat ze terugkomt in mijn armen haar handen in mijn haren wacht ik opnieuw terwijl ze zo ver weg is zo dichtbij kon ze zijn steek ik een kaarsje aan in de gewelven van donkere…

eenden drijven vlakbij in de vijver volgens mij denken ze aan jou net als ik…

regen en dan en dan ik jou jij mij…

Kain was landbouwer Abel was herder Kain was gevestigd Abel was nomade Kain sloeg Abel dood het was zijn eigen broer en God gaf hem een gerechtvaardigde straf in plaats van boer blijven moest hij weggaan en zelf nomade worden dat is dus de oorsprong van het nomadische bestaan vertelt het verhaal terwijl je een zandstorm ziet…

11000 jaar geleden vingen we al zalm las ik in een bericht en vooral dat 'al' wie toen zalm ving zou niet verbaasd zijn over die tijd die er nog niet was wel over ons die niet weten wat zalm vangen is terwijl je uitkeek over de veenmoerassen en daar doorheen ploeterde met dezelfde koude vingers waarmee je nu iets uit het…

Er zijn veel analyses maar 'het zijn' was er rijkelijk voor die tijd dus hoe knap ook geanalyseerd het is wellicht toch en hoe jammer iets tijdelijks zeker handig om te berekenen ook mooie formules waarvoor je flauw wilt vallen in de ruimtetijd denk je aan je dood dank je wel ruimtetijd day after day alone on a hill…

wat te veel gedronken hebbend fietste ik naar huis daar arriveerde ik ongeveer niet heel ergens anders, bij mijn deur volgende dag hoofdpijn bestreden met 2 paracetamols leek verder niets maar opeens weer het nieuws ontelbaren op de vlucht naar hier 35 procent van onze jeugd werkloos inburgeringscursussen zijn er niet meer dus…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

de regen valt nu in het donker je ziet de regen niet je hoort de regen wat hoor je precies? een soort mengsel van geluiden de regen tikt op het aluminium van je balkonballustrade en daarachter daarachter eerder een soort ruisen van bladeren in de binnentuin je hoort een sterk geluid het moeten bladeren zijn waarop de regendruppels…

zo weinig winter maakt schaatsen tot diep verlangen naar prachtig ijs of zelfs maar rommelig vol scheuren en wakken maar je schaatst wel ergens moet er dan toch de volmaakte ijsvloer zijn die zingt bij elke slag in de verte de kerktorens bijna zweef je op je schaatsen…

dit is een gedicht dit is niet voor kinderen dit is de zware regenbui van vandaag terwijl we schuilden helemaal in rookwolken onfortuinlijke fietsers vol in de regen zagen we voorbijfietsen we hadden het over vluchtelingen ook over heel vroeger net schuilend voor de regen met onze dodelijke sigaretten lachten we…

ik hou van je van je ogen en je mond die altijd lacht en je stem en je borsten hou ik van van al die verte hier gekomen over ondenkbare streken, woestijnen en bergen en tenslotte hier in mijn armen wat een beetje gek is dat ik van je hou en jij van mij hou ik van je en vandaag eindelijk je stem over de telefoon ik mis je zei…