Alle inzendingen van Corrie

De tijd heelt wonden Littekens heelt zij niet Voelbaar, duidelijk gekrast in de ziel. De tijd zal leren of de pijn verandert in draaglijkheid en berusting De tijd heelt slechts ten dele uiterlijk voor wie niet weet van innerlijke pijn. De tijd verstrijkt weer een jaar voorbij en nog steeds de pijn van verlangen Nu nog steeds…

Ze zeggen dat het went. zonder jou door het leven gaan met alleen de herinnering aan jouw liefde Kijkend naar de hemel Zoekend naar de plek waar je bent zo onbereikbaar zie ik de sterren in het uitspansel als een schijnsel uit lang vervlogen tijden. Zo ver weg.... Ze zeggen dat het went Dat ik door moet gaan met leven maar.. Hoe moet…

Gedenken, herinneren hoe het was met jou. Lopend langs het stille zonovergoten strand, mijmerend langs de vloedlijn van ons leven. Ik kom tot besef dat niets zonder reden is gebeurd. Jij bent niet dood maar leeft en ik gedenk je bevrijding. De hemel lijkt zo blauw blauwer dan blauw gekleurd door mijn gevoel van vrede en de…

Ze lopen hand in hand man en vrouw. Hij buigt zich en luistert naar haar stem die hem iets vertelt van belang. Samenzijn is het zo overduidelijk en liefdevol Dicht bijeen lopen ze daar en ik... Alleen met duizenden gedachten die me vertellen dat het voorbij is en geen mens houdt mij vast. Geen mens maar wel een gedachte…

teerwitte bloesem blaadjes spellen verhalen ontluikende groei…

in de lentezon vertoeft dagpauwoog tussen winterviolen…

een gevallen maagd bladert in verleden en tekent haar sterven…

paardenhandelaar vergaloppeert zich steeds weer nachtmerries te koop…

achtergelaten schaamte wordt stil weggespoeld tranen wankelen…

zwart ademt de maan geblinddoekt na geboorte een schreeuw naar de dood…

de maan nevelt zacht mijn neergehaalde wimpers in gegraven zand…

woorden uit de ziel weerspiegelen gedachten een diep ontmoeten…

gesloten ogen ademen duister antwoord onverstaanbaar stil…

liprode letters tintelen als poëzie gekuste woorden…

koud staal verbrijzelt porselein uit verleden tot scherven huilen…

verwachtingsvol zoekt men het sneeuwwitte begin verblind door de tijd…

verstilde woorden wachten onder flinterdun ijslaagje op dooi…

dans met mij op straat de notenkrakersuite hazelaar geeft oogst…

wereld op zijn kop paniek door ijzeren greep luchtruim gekanteld…

Laat de liefde blijven branden laat het vuur niet blussen door vreemde kille handen blijf elkaar altijd kussen voor je de deur uitgaat voor je 't weet is het te laat Wees zachtmoedig en eerlijk dan is het leven heerlijk geen leugentjes om bestwil want die maken het verschil Houd het vuur brandend in je hart blijf de olie der liefde schenken…

Hoge bomen vangen veel wind ze staan daar te dromen tot iemand ze vindt en bij ze zal komen met bijl en touw bewapend hakkend in het taaie vlees de mooie stam gehavend voor houthakkers een feest hoge bomen vallen diep eens trots verheven een plof en iemand riep hij kon niet tegenstreven diep teleurgesteld ligt hij neergeveld wie…

je bent een beetje ziek je huilt tranen met tuiten je neusje zit verstopt er valt ook niks te snuiten je knort als een big ademen gaat niet zo fijn je wordt zo driftig je wilt niet ziek zijn je bent zo klein en begrijpt het niet dat je rust moet houden want je bent zo verkouden maar je hebt zo'n verdriet je wilt niet ziek zijn stil…

Er was eens een keurig nette jonge dame ze hoefde zich nergens voor te schamen haar schoentjes altijd mooi gepoetst met de meest dure exclusieve schoenpoets ze ging dineren met een jongeheer van onberispelijk gedrag maar voor ieder komt een keer dat men toch wat anders dacht zij gingen samen twee aan twee keurig netjes hand aan hand liepen…

Zomaar eenzaamheid verlaten donk're wolken zweven laag kille stilte door de straten niemand stelt die ene vraag vreemde dingen worden zichtbaar lijken liggen op de grond niemand maakt een enkel gebaar vragend kijk ik in het rond witte gezichten, bange ogen kromme ruggen, heel veel pijn had ik nu maar het vermogen om hier niet te hoeven…

adembenemend leeft eeuwenoude stilte in stenen graven…

Japanse keizer met eenenveertig stokjes test vaste handen…

lijnen zigzaggen fluorescerend achter gesloten ogen…

vliegende mieren koninklijk parend onder verzengende zon…

in de zomerzee van jullie liefde tekenen zon en wolken witte golven van de branding als vluchtige sluiers over het strand waar zandkorrels jullie harten in een tintelende beweging voortdurend omhelzen verenigen zielen zich op het ritme van hooggewelfde woorden en vlechten dagen zich in een beminde gloed laat de bindende klank…

zwarte kapucijn zet zijn witte kraag omhoog, winter in aantocht…