139 resultaten.
NU ER DIE STILTE HANGT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 12 Wiens kind ben ik geweest
wat heb ik ooit geweten
dan enkel maar het heden
van wie mij borgen in hun schoot?
onzichtbaar voor elk oog
altijd onuitgepakt gebleven
hun koffers in die donkere hoek
met niet te openen sloten
soms snerpten heel opeens wat kreten
als ijzel door de kamers
ontweken stille tranen
de beklemming van mijn vragen…
JE ZAL NIET STERVEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 42 (voor Alexei Navalny)
Wie staat op na jou
met dezelfde moed van onverschrokken leeuwen
onuitwisbaar de glimlach om je mond
en ogen die keken dwars doorheen verdorven zielen?
wie heeft jou zo gevreesd dat zelfs je dode lichaam
hem nog meer angst aanjaagt dan zijn eigen schaduw
waarin hij onophoudelijk het dreunen van
jouw voetstappen hoorde…
Stenen harten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 Het moeten stenen harten zijn
en ogen zonder licht
niet meer in staat tot enig voelen
door de zucht naar vernietiging totaal verblind
geen dialoog meer mogelijk
hun taal spreekt slechts met tongen van haat
mens tegen mens, volk tegen volk
eens vruchtbare akkers met bloed bezaaid
talrijk reeds de neergestorte vogels
moeders in eeuwige rouw…
MOTORGERONK
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 61 Nog hoor ik het
dat geronk van die motor
toen je plaatsnam op dat
bruine zadel en zei dat je gauw
weer terugkwam om te blijven
ik wist dat het niet zo was
dat een belofte werd gemaakt om
meer dan duizendmaal te breken
en dat bleek ook zo te zijn
nooit beter heb ik je gekend
dan in flitsen van komen en gaan
in woorden als lucht zo vluchtig…
IK HEET ...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 70 Als in een luchtbel gevangen
hermetisch afgesloten
daarbuiten
stemmen en geluiden
ze horen je niet
volumeloos
jouw uitgestoten klanken
binnen geluiddichte wanden
malen ze rond
de witte jassen in de ruimte
de veel te strakke blikken
drie-, viermaal prikken
in vaten veel te broos
ik heet, ik heet
weet je hoe ik heet
en wat er omgaat…
DENKEN AAN JOU
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 50 hoe je destijds mij plotseling van
mijn werk kwam ophalen met je
Mercedes in een gentleman’s pak
mij als verrassing meenam naar
een Hongaars restaurant alwaar je
de violist eindeloos sonates voor mij liet
spelen eer je hem zijn welverdiende tip gaf
hoe wij op de Scheveningse boulevard
schaterlachend doldwaze kaarten uitzochten
om te versturen…
AL WAT WAS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 Dat met een knip van vingers
alles zomaar voorbij is gegaan
niets meer over is te doen en
met de wind is meegereisd
al wat eens was
in alle richtingen uitwaaiend
je kwijnende roep naar
wie er niet meer zijn
alleen hun namen nog
sjokkend over de wegen
die je eens met ze liep
waar je voetstappen zo meervoudig klinken
alsof stemloze onzichtbaren…
Maatschappij van onderlinge verzekering tegen roemloosheid
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.664 Heeft een der leden van de club
Zijn letterkundig ei gegeven,
Dan wordt door ’t kakelen van de rest
Op schelle toon zijn lof verheven;
En, legt nu elk om beurt een ei,
En kakelen beurt’lings al de vrinden,
Dan is - dat voelt ge - in heel de club
Geen enkel roemloos lid te vinden.…
Aan ouders
poëzie
4.0 met 14 stemmen 2.279 Als ge in 't opvoeden van uwe kind'ren
Nu of dan niet recht weet hoe het moet,
Gaat tot hen, die nooit kinderen hadden;
Want die weten het altijd zo goed!…
EEN SPREKER DIE MAAR NIET UIT DE WAR KWAM
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.679 Jeroen wou zeggen: 'buitensporig',
Maar 'borenspuitig' kwam er uit.
Een poging, om 't weer goed te maken,
Had 'sporenbuitig' tot besluit.
Nog bleef de man naar juistheid streven
En 'spuitenborig' werd de klank; -
Toen zag hij af van verder pogen
En sprak: 'Meneren! 'k zeg u dank,
Dat gij de daad hier voor de wil naamt;
Een goedheid…
LIZA
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 63 Violetgekleurd waren de bloemen
net als het jurkje waarin je danste
jouw onschuld schilderde heel de wereld
tot een sprankelende aquarel
wat wist je van barbaren
die alles monsterlijk maken en
nooit een hart zullen bezitten
zo zuiver als dat was van jou?
in luttele seconden
jouw leventje weggevaagd
vier veel te korte jaren
was je een…
13 JUNI
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 55 Dat ik vandaag feest moet vieren
maar dat die lege stoel daar staat
waar niemand op mag zitten
omdat ik wacht op jou
ik kan het niet, nog altijd niet
blij zijn om elk jaar erbij
het voelt gestolen, niet van mij
het is dat schuldig blijven voelen
ik weet het, onterecht
maar toch …
vanmorgenvroeg
ik wachtte en ik wachtte
jij belde niet…
ZINLOOSHEID
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 68 Het zijn de zonen
de vaders en de dochters
die op te koude aarde sneuvelen
voorgoed hun ogen sluiten
is op hun lippen een
laatste roep om hun moeder
in hun doodsstrijd de hunkering
naar haar zo warme schoot?
welke naam past de agressor
die in zijn hebzucht het doodvonnis tekende van
duizenden en met een enkele pennenlikkersvinger
het…
Pijn
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 182 Traan na traan
Dag na dag
Pijn
Diep vanbinnen
Altijd durend
Sluit het op
Hou het vast
Lijd eraan
Maar kan het niet zeggen
Want,
ik wil je niet kwetsen
Ik wil je niet kwijt…
Mijn hart gesloten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 Mijn hart gesloten
Voor jou, voor iedereen
Want ik wil je niet kwetsen
Kwetsen met mijn pijn
Jij bent mijn licht
Mijn pijn het donker
Jij bent mijn hoop
Mijn pijn de afgrond
Dus ik verberg mijn pijn
Laat je licht me beschijnen
Zo is de afgrond verder weg
En onze eeuwigheid eindelijk in zicht
Al hoop ik soms dat de eeuwigheid niet meer…
Waarom niet?
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 130 Verdriet en pijn
Opnieuw en opnieuw
Geen hoop, geen geluk
Enkel gebroken
Van binnen
Van buiten
Enkel kapot masker,
Fake glimlach
Waarom niet?
Een keer geen masker,
Geen glimlach
Een keer echt gelukkig,
zelf gelukkig
Waarom niet?
Niemands last
Zelf geen last
Waarom niet?…
Despoot
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 70 Schiet maar, vernietig maar
laat de bommen maar vallen
op huizen die niet van jou zijn
op al die akkers die ooit omgeploegd en
bewerkt zijn met liefdevolle handen
maar nooit zul jij de liefde leren kennen
en de koestering van warmte
steen ben je, beton, grijsgrauw graniet
een gevangene van je eigen haat
die onverteerd tot onder je huid als…
IN WIENS NAAM?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 Weer kwamen ze
in zwarte gewaden met
lange, stoffige baarden
en duivelse ogen
geen zwaard werd geheven
om ze tegen te houden
er was slechts een leger
van lafhartige hazen
dat met het stof tussen zijn benen
een schuilplaats zocht
en de vrouwen en kinderen
stonden in de achterste rijen
want eerst de mannen, zoveel mannen
vooraan, in…
HOE KLEIN IS DE MENS NU
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 Het water komt
gulzig, uitgehongerd
huizen, land, levende wezens
alles verorberend
ineengeslagen vechtende handen
wanhopig barricades opwerpend
hoe klein is de mens nu
het verhaal van een oude
geschiedenis schrijft verwoed
een volgend hoofdstuk
opnieuw laat de natuur zich
de les niet lezen…
SNEEUWWITTE VOGEL
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 70 Hoe hij vloog
met krachtige vleugels
over wilde zeeën en door
ondoordringbare wouden
voor de allerzwakste wezens
de sneeuwwitte vogel
voor niets terugdeinzend
voor niemand wijkend
maar altijd ijzersterk
op weg naar zijn doel
hoe kon hij weten
van de zwarte kraaien
die hem op de rug met valse
kraalogen al zo lang beloerden
op één…
Een afgeluisterd gesprek
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.371 In de tram wordt plaats genomen
Door een man, die hijgt naar lucht,
En wiens ademen 't geluid maakt
Van een diep en zwaar gezucht.
In haar Amsterdamse taaltje
Zegt alras een burgervrouw:
"Uwé schijnt benauwd te weize!"
En de man zegt: "Ja, juffrouw."
"Jonges, jonges", spreekt ze verder:
Wat 'n mins wel geife sou,
Om van sou ies…
DE DAHLIA'S
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 Het klopt toch
dat ze zich hier overdadig ontvouwden
onder jouw zorgzame handen
vanaf hun eerste knop jij
hun rijping volgde met
waren het liefdevolle ogen?
en ik menigmaal
op dat pad aan de zijkant ...
nog voor mijn lippen
woorden konden vormen
'niet hier spelen' riep jij alleen maar
als een getalenteerde bloemist
gaf je voedsel en…
IK HEET …
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 Als in een luchtbel gevangen
hermetisch afgesloten
daarbuiten
stemmen en geluiden
ze horen je niet
volumeloos
jouw uitgestoten klanken
binnen geluiddichte wanden
malen ze rond
de witte jassen in de ruimte
de veel te strakke blikken
drie-, viermaal prikken
in vaten veel te broos
ik heet, ik heet
weet je hoe ik heet
en wat er omgaat…
Een vers dat als een nachtkaars uitgaat
poëzie
3.0 met 32 stemmen 8.403 In een diligence zaten
Negen mensen bij elkaar;
't Was een dag van grote hitte,
En de lucht was drukkend zwaar.
Alles, wat die mensen zeiden,
Kwam zowat op 't zelfde neer:
Niemand hunner sprak tenminste
Anders dan van 't warme weer.
Naast een jonge dwaze dandy
Zat een onderofficier;
Nevens hem een rijzig zeeman,
Over die een rentenier…
ZOEKTOCHT
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 158 Ik heb je gezocht
in de supermarkt
bij de bakker
in de ruggen van mensen
mijn roep tevergeefs
nu in stilte gedompeld
ronddolend in een
verstard geraakt lijf
in fluisteringen
je naam gespeld
alsmaar en alsmaar
tot ketting geweven
ik heb je gezocht
in het parkje om de hoek
bij de slager en in
het verhaal van een boek
en ik zoek…
In het nu
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 Op de klanken van een eeuwenoude sonate
je laten terugvoeren doorheen de tijd
vanaf je ontstaan naar het nu
als de golven van een zee in rust
meedeinend je adem
berustend in al wat het ondergaat
op welk kruispunt
nam je ooit de verkeerde afslag
onwetend van dat doolhof van wegen
welk zwaard nam je niet ter hand
om neer te slaan wat…
Ik ben ik
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 44 Moet ik spreken met jouw stem
horen met jouw oren
ben ik die wie jij bent?
nééé
jij bent jouw eigen mooie ik
en ik, ik ben mijn ik
met mijn eigen rikketik
mijn ogen en mijn brein
wie kan ik anders zijn?
ben jij die wie ik ben?
nééé
ik ben mijn eigen lieve ik
en jij, jij bent jouw ik
met jouw eigen rikketik
en wie je bent geworden…
Gekleed?
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.096 ‘O! ’t was een schitt’rend feest;
- men was er zeer gekleed...’
‘Met uw verlof: alleen de heren;
Die zaten voegzaam in de kleren.
De dames waren half ontkleed.’…
Kind van de zon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 Dat jij een kind van de zon was
de vroege seizoenen van je bestaan
daar hadden gebloeid waar vandaan
jij noodgedwongen moest gaan
met niets in je koffers
daarover wilde je liever niet praten
toch heb je me eens verteld
hoe je op het executieterrein
van de gele soldaten de laatste
minuten van je leven aftelde
maar waarvan je zus je bevrijdde…
Voltooide tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 49 Het gordijn van nevel opentrekken
de herinneringen ontsluiten
durven omhelzen wat eens was
achter elke traan een voltooide tijd
niets keert weer
alles is eindig
met trillende handen
de foto’s bekijken van
het lijkt een veel te ver verleden
leren dealen met het heden
waarin het martelend besef
van niet meer
nooit meer een terugreis…