De verwarming staat één voor hoogst,
maar in mijn huid voelt het het koudst
en gegund met stilzitten ben ik niet.
Hoe graag ik het zou stoppen willen,
mijn lichaam blijft zo zachtjes trillen
dat ik twijfel of je het niet ziet.…
en toch
vergeet ik het gekookte water,
de pan op het vuur.
Ik zit maar kijk maar is
de rust van korte duur.
Verspreek me
ontbreek me.
Vergeet me
een beetje
want weet je
ergens tussen brandende wonden
van on-onthouden
is er niets meer teruggevonden.…
Gaat de wereld aan me voorbij
als ik even niet kijk mis ik het
maar kan niets tegelijk met
twee handen buiten bereik is
alles onmogelijk blijkt.
Ik ben bang te vallen als
niets naar mij omkijkt.
Ik duw mezelf terwijl
mij de wereld ontwijkt.…
Dit is hoe ik de weg kwijtraak
op een rechtlopend pad.
Hoe het donker me verblindt
door de lichtvoetigheid
van mijn gedachten.
Dit is hoe ik niet meer weet
of gisteren al voorbij is of
vandaag nog beginnen moet.
Hoe het kloppen van mijn hart
en het stromen van mijn bloed
me misselijk maakt.
Dit is hoe ik het spoor bijster ben
sinds…
Zo staan we wel eens
hand uit hand tegen
de rand van de stoep
beide op zoek
naar een ander.
Zo lopen we elkaar
misschien wel dagelijks
voorbij
zonder te zien
of te weten
wie we zijn.…
dit moet het ergste zijn
meer dan de onwetendheid
de zekerheid van
besluitloosheid
een dilemma tussen
goed verstandig of
slecht gevoelig en
geheel niets doen
het wachten op een
hellend zwaartepunt
tot het omvalt en
niet meer terug kunt
behoed me voor het gevaar
of is het al te laat…
Ergens in een val getrapt
van losgelegen takken en
bedekt met dode bladeren.
Ergens ben ik misgestapt,
heb ik niet goed uitgekeken,
toen in een kuil gevallen.
Ergens ben ik ingestort,
neergestort vanaf boven.
Ik weet niet meer
hoe ik eruit moet komen.…
Geef mij iets van een woord
waarmee ik spelen kan.
Draai om mij een rondje
waardoor ik volgen kan.
Teken mij een zelfportret
zodat ik jou herkennen kan.
Help mij
zodat ik verder kan.…
Voor je kijken
twee paar nieuwe ogen.
Zien ze je? Jij ziet ze.
Wegkijken, niets is interessanter.
Omkijken naar toen je nog niet keek.
Opkijken, de afstand is gekrompen.
Een korte blik, afgewend.
Nakijken? Wat als je je verkijkt?
Toch de volgende weer bereikt.…