Warschau
In Warschau sprak een man mij aan,
hoe lang ik ben wilde hij weten.
Hij had zijn pas bij het benaderen
met schoksgewijze herkenning ingehouden.
Een meter eenennegentig,
ja ja, alsof hij het wist.
En we zouden alweer ieder verder gaan;
waarom wilde hij het weten?
De man bestreek zijn wang
en keek mij vragend aan.
Na zijn verhaal een milde groet
liep ik door Warschau
alsof ik er geboren was,
op school gezeten had,
gespeeld had met het leven,
niet wist wie van mij schrikken zou:
zijn dode zoon was ik heel even.
---------------------------------------------------
Uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999.
Inzender: pvs, 23 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: kinderen