Speels pak ik weer de hand aan van de toekomst
speels pak ik weer de hand aan van de toekomst
omdat het morgen is, omdat het regent en
omdat ik graag de rest vergeten wil
de vingers in de oren en de ogen sluiten
de oren volgestopt met proppen was
een zieke schaduw van mezelf zal zich vertonen
het dennenbos is bruin en niet meer groen
de zon gaat nog mooi onder ‘net een plaatje’
maar de bescherming van de ozon is verdwenen
de kernwapens zitten verborgen in de grond
ook zonder zonnebril aan ieders oog onttrokken
speels pak ik weer de hand aan van de toekomst
ik word bedrogen, maar ik ben er aan gewend
... Vergeef de wilde kat zijn beten (1989) ...
Schrijver: Meertje KaalInzender: JM, 4 juli 2022
Geplaatst in de categorie: verdriet