Gedichten

gedicht (nr. 5.243):

In de schemer van onze lichaamstaal (Liedgedicht)

Waar jij nu ook bent en met je ogen
misschien gesloten in een veld met
wilde bloemen en jonge rozen ligt

denk je aan mij zoals ik aan jou niet
mag denken, er is te veel gezegd
de averij even afgewend

op een verdwaald moment zullen we
elkaar wel weer ontmoeten, als de
luwte ons gunt van wat ooit in zicht

wie weet voltrekt zich dan het wonder
van het bijna altijd dicht bij elkaar
vergt de tijd van ons geen groter offer

of de zindering van het totaal
in de schemer van onze lichaamstaal
is de stilte in de ban gedaan

Waar je nu ook bent, ik richt mijn blik
niet naar buiten, waar je in het veld
naast mij opeens verdwenen was

de zomer is zijn glans kwijt, onze bloei
ligt achter ons, in het voorjaar, -
dat met zijn bloesems ook die pijn bracht

leg je neer bij je onmacht, en denk
soms aan mij zoals ik jou geheel
eens voor mij alleen heb gedacht