inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 311):

Tussen de regels door

Ja, laten we elkander goed begrijpen:
Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn.
(Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen,
dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.)

Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder.
Het is het beste, voor ons alle twee.
(Nu zit ik dus te wachten op het wonder
nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)

Ik weet het immers wel, vandaag of morgen
wordt het die kleine blonde. Zie 'k het goed?
(Ik zou haar langzaam, langzaam willen worgen
liefst met de voile van haar eigen hoed.)

Wees maar niet bang, ik zal geen scenes maken.
Ik ben een cynische moderne vrouw.
(Maar heeft modern ooit iets met vrouw te maken
en dat cynisme van me... nou...)

Nou dag. Bekommer je niet te veel om me.
We zullen elk een andere kant uit gaan.
(Niet waar! Het kan niet waar zijn godverdomme,
ik hou van je, maar dat gaat je niet aan.)

----------------------------------------------------
uit: 'Tot hier toe: gedichten en liedjes', 1988.

Schrijver: Annie M.G. Schmidt
Inzender: L.V., 29 augustus 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 61 stemmen aantal keer bekeken 31.137

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
LadyLove
Datum:
8 mei 2020
Geweldig beschreven, wat we allemaal mee maken in het leven. Zij was een groot schrijfster. Dank voor al jouw mooie werk Annie.
Naam:
pien
Datum:
27 februari 2013
wat een mooi gedicht!
Naam:
willeke
Datum:
4 september 2003
Email:
willekeknopperthotmail.com
Wat een heerlijk wijf toch..die Annie M.G., 't is precies zoals ze het hier beschrijft, zo behoud je wel je waardigheid ondanks dat je van binnen aan de afgrond zit en op je knieën door de stront zou willen kruipen voor die liefde.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)