inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 834):

Jaren later

Jaren later
op een heldere middag
vol nuchtere geluiden
en bezigheden in een huis
dat je nooit heeft gekend,
herinner ik mij plotseling
hoe zacht je ogen werden
als je mij aankeek.

En even verschijn je mij
ten voeten uit, onverwacht
overgekomen uit het tijdeloze.
Zo zacht zijn je ogen
dat ze mij verzoenen
met je weggaan, sneller
en onverwachter dan je komst.

------------------------------
uit: 'Tegen de wind in', 19662.

Schrijver: Hanny Michaelis
Inzender: rg, 30 november 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 116 stemmen aantal keer bekeken 62.061

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
tonnie
Datum:
20 februari 2006
Email:
ikkuh_2uhotmail.com
Uit de grond van mijn hart: het is erg mooi gescheven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)