De gehoorde stilte
uit mijn mond
zegt alles
wat er nog te zeggen valt
Geen woorden
voor dit gemis
Geen uitdrukkingen
voor deze onnoemlijke pijn
Geen vindersloon
voor dit zeer grote verlies
Niemand kan dit goedmaken
behalve wij
Door te leven als familie
met in ons aller hart
jou er altijd bij…
papa, ik voel me rot,
omdat jij ons leven verliet
hopelijk zie ik je nog eens in het verschiet
ik dacht niet dat het jou kon gebeuren
dat die verraderlijke ziekte je zo kon verscheuren
help me, nu je mij hier alleen achter liet
ik weet dat je me daarboven nog altijd ziet
ik blijf je kleine meid
en niet tot de dood ons scheidt
papa, ik voel…
jij wou niet
wat ik wou
ik deed niet
wat jij doen zou
alsof
leven
liefde
een andere betekenis
heeft
voor jou
andere eisen
andere wensen
andere doelen
andere gedachten
ik kon er niet meer blind voor zijn
ik wilde niet langer blijven wachten
het heeft genoeg tranen gekost
al doet dit einde nog meer pijn…
Het pad van leven
kruist de weg des doods
Leven is ontnomen
Geluk even verdwenen
Tranen zijn gekomen
Het hart is leeg
gevuld met niets
Herinneringen geven even leven
Maar is een ogenblik
is het besef toch weer daar
De wegen zijn gekruisd gebleven...…
Dromen zijn over
magie is uitgewerkt
Alles ooit
op zijn eigen tijd
Kan niet beginnen te denken
aan herinneringen uit het verleden
Wil niet stoppen te leven
Andere tijd,
nieuwe plaats
Voelde me goed ver weg te zijn
Kan niet terugkeren
Blijf wie en waar ik was
niemand gaat met me mee
zal je missen...
goede kant van mij…
Lach
Ik lach met je mee
Huil
En ik stop met lachen
Doe
Ik doe met je mee
Ga
Ik verlaat je niet
Kijk
En ik zie wat jij ziet
Voel
Ik probeer te voelen
Praat
Ik luister…