1051 resultaten.
Verjaren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 2.513 Ik kan het niet geloven dat ik morgen al zo oud
word dat in vroeger tijd het leven wel zou stoppen.
Zegt ons de Bijbel niet dat zeventig het einde is,
of tachtig als je krachtig bent en ijzersterk?
Wat nu nog komt is gave, maar zo was het
eigenlijk altijd, soms zonder het te weten.
De dankbaarheid zou nu mijn dagen moeten
kleuren, nog meer…
Een glimlach naar de mensen
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 2.506 Een lieve glimlach naar de mensen
die o zo moe van Kerstmis zijn;
wat kunnen we hen beter wensen
dan dat ze zien het Kindje klein
dat voor ons wilde zijn geboren,
dat voor ons kwam naar deze aard';
het blaast niet hoog toch van de toren,
maar heeft Gods liefde hier bewaard.
Laat ons dan samen dankbaar leven
en mensen rond ons warmte geven.…
Voor wie geen Valentijn kan vieren...
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.494 Voor wie geen Valentijn kan vieren
door rouw, verdriet of eenzaamheid,
een woord, een roos om je te sieren
en dat er iets je vreugd bereidt!
Voor wie 't geen mooie dag zal heten
door misverstand, door ruzie, pijn,
dat jij toch ook heel diep mag weten
dat iemand er voor jou wil zijn!
Voor wie vandaag heel erg moet treuren
omdat de liefste…
Weer was ik veel te hard voor jou...
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 2.490 Weer was ik veel te hard voor jou,
te stekelig mijn woorden
alsof ik niet begrijpen wou
wat we ooit samen hoorden.
Wat we ooit samen hoorden
en richting gaf aan onze ziel;
ik hoop dat het niet stoorde
dat ik zomaar hier binnenviel,
dat ik zomaar hier binnenviel
en jouw verdriet vergrootte...
maar weet dat ik nu even kniel
dus wil me niet…
Kerst-en Nieuwjaarswens
netgedicht
4.0 met 47 stemmen 2.409 Geel is het licht en kort de dagen
maar liefde blijft en ook het vragen
naar nieuw geluk en levensmoed;
dat zij je vergezellen mogen
in 't komend jaar; dat mededogen
en vrede oeverloos je groet.…
De tijd staat niet stil
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 2.270 De tijd staat niet stil, maar verloopt als
het water dat nooit terugkeert naar de bron.
Intussen doet het waar het voor dient: het lest
de dorst van wie wil drinken; wast de dingen die
om klaarheid vragen, om gereinigd weer te zijn
wat ze in oorsprong waren; zo is ook de tijd die
steeds weer heelt en koestert, tempert en verzacht.
Gelukkig…
Het leven zingt in jou
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 2.268 Het leven zingt in jou
nog eer je werd geboren;
het heimwee brandt de
dauw van ’s morgens weg.
De dromen glanzen in
je rust en bouwen steden
waar liefde woont en waar
de tederheid wil bloeien.
Een levensjaar weer verder
en je kent de zachte kracht
waarmee de rozen geuren
ondanks de vergetelheid.
Het leven zingt in jou
en leidt je…
Weer werd wat afgewerkt
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 2.237 Weer werd wat afgewerkt in tevredenheid,
in harmonie en elkaar begrijpen,
alhoewel er nog onweer in de lucht hangt
en onuitgesproken vragen.
De één maakt de woorden,
de ander zingt het lied.
Zoals er grassprietjes zijn
en eiken,
zo verschillen mensen
in wat ze kunnen
en in wie ze zijn,
maar weer werd wat afgewerkt
in harmonie en…
Je bent gegaan naar waar geen mens kan komen...
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 2.186 Je bent gegaan naar waar geen mens kan komen
die niet het leven hier achter zich liet.
Wij zien dit land nog enkel maar in dromen
en jou te missen is ons groot verdriet.
Mar wij geloven dat het licht zal stralen
en dat de vrede die jij vindt je dekt;
wij willen graag aan iedereen verhalen
hoe liefde steeds opnieuw weer leven wekt.
Jij bent…
In beelden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 2.133 In beelden kan ik 't nu niet zeggen,
en zonder beelden spreek ik niet.
't Is veel te veel om uit te leggen,
maar hij begrijpt die 't zelfde ziet:
de klanken van de zomerweelde,
de zon die alles kust en kleurt,
de wind die door je haren speelde,
de morgen die naar kinderen geurt,
't zijn al beloften en symbolen
van waar ons hart eens toeven…
Laat je hart (voor verjaardag)
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 2.118 Laat je hart
zijn dank vertolken
om een jaar
dat weer begint;
om de zon
en om de wolken,
om de vogels
en het kind;
om de regen
en de sterren,
om de bloemen,
en het licht;
om de vele
lieve mensen,
om de vriendschap
en de plicht;
laat je hart
van vreugde zingen
ook al is er
soms ook pijn.
Dank om zoveel
mooie dingen;…
Zoveel wit op dit papier
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.950 Zoveel wit op dit papier,
geen sneeuw gevallen,
niet te tellen
wat ik droomde
ver van hier.
Maar een Kind verhaalt
de aarde:
vol van waarde
is elk leven
hier.…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 1.935 Hier past alleen maar zwijgen
of ook muziek van Bach;
de stilte zal je laven
en laten zien
hoe groot je moeder was.
De woorden kunnen niet vertolken,
alleen maar wegwijzers zijn
naar het blijvende, het ongeziene;
je optillen uit de pijn en
je genezen.
Hier past alleen maar zwijgen
en diepe dankbaarheid;
niets gaat verloren van
wat…
Omgeven en gedragen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.911 Wat zijn wij mensen toch
omgeven en gedragen;
we stellen soms veel vragen
en vinden niet de zin
totdat het tot ons dóórdringt
dat wij geborgen zijn,
dat soms de tranen drogen
als wij verbonden zijn.…
Papavers kleuren weer...
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 1.879 Papavers kleuren weer
de bermen en mijn dromen,
vertellen mij dat nu voorgoed
de zomer is gekomen,
dat blauwe lucht en stil verlangen
een zomer lang kan blijven hangen
maar dat de zaden zijn geborgen
en verder reiken dan de morgen
die als een droom verschijnen kan;
laat de papavers rood ons groeten
wanneer wij weer elkaar ontmoeten.…
Herfst brengt soms wel zonlicht
netgedicht
2.0 met 33 stemmen 1.873 Herfst brengt soms wel zonlicht,
maar gefilterd vaak door tranen;
de kerkhofgang
duurt toch zo lang
en doet de weemoed groeien
waar alle andere bloemen
nu vergaan.…
Over de bessen...
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.873 Over de bessen en de bladeren gaat mijn voet,
en ik kijk naar de kleuren die dagelijks veranderen nu.
Morgen ben ik jarig en ik kijk terug op een tijd die
anders was dan anders; veel droeviger en met meer tranen.
Maar werd ik wijs? Heb ik echt illusies losgelaten?
Veel meer vragen dan tijdens de voorbije jaren;
ik werd geschud, geschokt en…
de lieve lente
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.845 Wat kan ik zeggen - is niet alles al gezegd
van hoop en vreugde, lente en gedicht
en ook van 't wachten op een nieuw bericht
waarin de liefste heel zijn liefde heeft gelegd?
Maar plots schijnt weer de zon boven de bomen
en weet mijn hart dat 't voorjaar zal gaan komen.…
Oorverdovend zwijgen
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.837 Zo blauw de lucht
en toch zoveel mensen met vragen;
wat hebben sommigen
een zware last te dragen...
maar mensen hollen door
en lopen plompverloren
alsof ze niet en nooit
van levensvragen horen,
maar plots die knal,
dat oorverdovend zwijgen,
en dan staat alles stil,
telt nog alleen de liefde
ja, alles valt in 't niet,
alleen de liefde…
Perspectiefwisseling
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 1.809 Ineens - zomaar onaangekondigd - in de auto
werd me duidelijk dat vriendschap
niet betekent: "wat heb ik eraan?"
Vriendschap is verbondenheid,
over anders-zijn en niet-ingewilligde
verlangens heen.
Vriendschap is het weten dat de
ander in zijn mysterie altijd anders
blijft en niet te peilen.
Vriendschap is vrede vinden
in de onvrede…
Applaus voor mijn zus
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.791 Applaus voor mijn zus
die haast elke dag
haar schoonbroer in het ziekenhuis
gaat bezoeken. Hij is zwaar gehandicapt,
nauwelijks nog in staat om te spreken,
maar zij gaat naar hem toe, vertelt hem iets,
doet zijn was, zit daar en zorgt
met tederheid en inzet
dat het hem aan niets ontbreekt.
Zonder grote beschouwingen over
zin of onzin van…
Geen woorden
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.766 Geen woorden voor verraad,
voor plots heengaan,voor dood,
enkel maar een voelen dat
je wereld instort.
Geen woorden voor troost,
voor nabijheid, voor steun,
enkel maar een trachten
de ander te zien, doorheen tranen.
Geen woorden voor uitleg, voor begrijpen,
enkel maar er zijn, niets kunnen,
doorleven tot het leven weer alles overneemt…
symbolen, cartoons....
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.738 Hoe zijn wij zo druk over tekeningen,
symbolen, cartoons en berekeningen,
daar alles van waarde toch weerloos moet zijn,
de DADEN slechts tellen, hoe groot of hoe klein.
Laat ons dan maar pogen mekaar te verstaan,
want anders dan is het misschien gauw gedaan!…
Vogels vliegen droomverloren
netgedicht
4.0 met 33 stemmen 1.731 Vogels vliegen droomverloren
van hier naar daar, van noord naar zuid;
wie zijn als zij - nog niet geboren
onwetend van dit broos bestaan,
maar toch geduldig wachtend op de morgen
al kennen zij nog niet de zorgen,
zij zullen toch dit lied verstaan.…
Het vonkt en beeft
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.725 Het vonkt en beeft alwaar
de harten leven;
Egidius, waer bestu bleven?
Hoe droevig dit bestaan
zo zonder vrienden, ik kan
er geen ten diepste vinden,
want altijd wil ik méér
en verder reiken
nooit is er iets
dat blijvend kan bekoren.
Is dan ons hart
vergeefs geboren?…
Het vuur onder de as.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.714 Er is de gloed van 't leven die soms dooft
nadat intens en lang de vlammen zijn gegaan
naar al wat ooit of ergens werd beloofd
maar heel geleidelijk is stil komen te staan.
Er is de hartstocht die een mens tot hier
en tot dit nu ooit heeft geboeid en ook geleid,
tot hier waar bloemen leven, mens en dier
maar waar ook alles voor het sterven…
Zovelen zijn gegaan
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 1.690 Zovelen zijn gegaan en keerden nimmer,
het slagveld is bezaaid met hartenbloed;
wat maken wij ons druk om kleine dingen
en zoveel wat er toch wel niet toe doet.
Maar wat ten diepste ons echt wil bewegen,
het mens-zijn in zijn rijkste zin en doel,
dat komen wij op 't slagveld zelden tegen,
dat is het minnen, eerbied en gevoel.
Het kleinste…
Met het vallen van de avond
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.681 Met het vallen van de avond kwam de vrede,
de rust na al het jagen van vandaag.
Met schroom heb ik dit huis maar weer betreden
al was er verder niemand hier, geen buur, geen vriend.
Toch was ik niet alleen: er waren wensen, bloemen,
berichten aan de telefoon en zeker ook gebeden.
Vandaag heb ik een jaar erbij gekregen, en dat is
vreemd maar…
Het zilveren koord...
netgedicht
3.0 met 42 stemmen 1.667 Het zilveren koord zal weldra breken -
en niemand die het houden kan,
gelukkig dat we konden spreken:
het afscheid en de pijn daarvan
ze zijn niet minder, maar gedragen
door ieder die nabij mag zijn -
Jij, sterke vrouw, je blijft maar vragen
en klaagt niet over eigen pijn.
Je blijft betrokken en vol leven
al is de dood ook heel nabij,…
Nu danst geen vlinder
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.637 Nu danst geen vlinder in de zon
en alles lijkt zo grauw,
maar ook vandaag zijn er gelukkige mensen,
worden kinderen geboren en is er feest.
Ook al ben jij nu heegegaan
en is dit allemaal zo onwerkelijk -
al kunnen wij dit niet bevatten
of verklaren, niet invoelen of duiden:
er zal wel zin zijn, er is het grote geheel
waarin ook dit puzzelstukje…