130 resultaten.
Orfeus
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.250 Had Orfeus niet Eurydice gedood
Door zelf te hunkren naar haar levende ogen,
Voor eeuwig had hij haar in ’t licht gevoerd.
Nu stond hij wenend waar zich de afgrond sloot
En had voorgoed zich aan zijn arm onttogen
Wie hij zo vast zich dacht aan ’t hart gesnoerd.
Nu bleef zijn hunkren als een open wond
En ’t lied van nederwaarts gericht verlangen…
Sonetten II
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.777 Ik wou, ziel! dat gij goed waart, eind'loos goed,
Dat gij uw vijanden vergaaft en bad
Voor wie u kwaad doen, dat ge een wet bezat,
Die zei, dat ge al wie lijdt, beminnen moet.
Gij hebt die wet, ja, maar zo dikwijls doet
Ge alsof ze er niet was, of ge 'r woord vergat,
Of gij u zélf vergat, want, ziel! gij had
Geen wetten dan u zelf…
Cirkelloop
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.411 Ik ben een vonk die doelloos, richtingloos,
Geworpen in 't heelal mijn vaart begon,
Toen bond me aldra aan zich een andre zon
En wentlend leef ik ongemeten poos,
Een kern van leven, in zichzelve voos,
Vol van de kracht die in en rond mij spon.
O dat ik zonder weten eeuwig kon
Wentlen in de onbegrepen stralenroos.
Oneindge wereld, onvoltooid…
DE LUCHTSCHIPPER
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.001 Als de luchtschipper, mee met de wolken,
Drijft boven de bergen,
En, hoger nog, opstijgt in 't licht,
Ziet hij dan de aarde nog
Met menselijke ogen?
Zoekt hij het huis waar hij werd geboren
En de lieve bossages
En de voetstappen naast de zijne
Aan het strand van de zee?
Neen toch; onder hem kent hij
Alleen bergschaduwen, spiegels van water…
Vrouwen
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.250 De lieflijkheid van vrouwen houdt verbonden
Wat mannendrift of mannenwijsheid scheidt.
Zij voelen achter gronden diepre gronden
En achter 't Recht het ongesproken Pleit.…
Van de wilde man
poëzie
3.0 met 6 stemmen 959 't Was of in visioen ik zag
Een wonder dat ik u nu mag
Vertellen, zodat gij 't zult verstaan.
Mij docht ik was uit spelen gegaan
Met mijn gezellen in een woud,
Toen ik zag komen uit het hout
Een jonkvrouw, zonder honden,
Die bracht gevangen en gebonden
Een wilde Man.
Daar ik haar kende sprak ik haar an
En vroeg wat zij met hem woude.
Ik…
De page
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.386 In ’t donkere bos hebt gij mij gevonden,
Mij, mat van wonden,
En mijn lippen lachten nog over mijn zonden.
Op uw blanke tel hebt ge mij geheven,
Mij, bleek van leven,
En mijn ogen haatten u om uw geven.
Door een groene wei hebt ge mij doen rijden,
Mij, flauw van lijden,
Nauw zocht ik uw schouder mij bijzijden.
In uw wit paleis hebt ge…
De zegger van verzen
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.047 Luister: het zeggen van dit vers is zo
Dat het door middel van uw oor uw ziel
Moet aandoen met vreugd en zekerheid:
'Dit is voor mij geschreven'. Want ik weet
Dat alle verzen langs uw oor gaan als
Het ruizen van water of ‘t gedruis
Van bomen in de wind: een vaag geluid
Voor niemand in het bizonder en waaraan
Geen luistraar – ’t zij dan dat zijn…
Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.219 Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet: –
Hij eet van 't leven al wat lekker smaakt,
En proeft van ál zijn passies: zijn mond raakt
Iedere vrucht, die iedre hand hem biedt.
Hij zoekt in dronkenschap een droom, die vliedt,
In 't leven, – tot hij, moede en koud, ontwaakt,
Naakt en gebroken: op zijn lippen smaakt
Des levens droesem bitter…
Ik drink mijn zonden op als rijpe wijn
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.053 Ik drink mijn zonden op als rijpe wijn
Waar een kap'laan zich heim'lijk aan bedrinkt: –
Hij feest zijn oog aan 't glas, dat halfvol blinkt
Binnen de lichtkring van de lamp, wier schijn
Wemelt rondom en scheem'ring wordt in 't klein
Vertrek, waar vóor hem zich een heir verdringt
Van dromen, tot zijn hoofd halfdromend zinkt:
Hij prevelt…
Mijn zonde is ijdelheid, die niemand weet
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.126 Mijn zonde is ijdelheid, die niemand weet,
Maar die ik niet lichtvaardig van mij stuur
Als een onnutte dienstknecht. 'k Denk, Natuur
Gaf mij geen slaaf, opdat 'k die buitensmeet.
Want soms, als ik genot begeer, dan treedt
Hij voor mij heen en weeft elk eenzaam uur
Vol pracht van ijd'le fantasie – en 'k tuur
Naar 't spel, waartoe 'k mijn…
Gij en wij saam.....
poëzie
4.0 met 12 stemmen 2.892 Wie is zo sterk dat hij de chaos temt?
Wie kan het leed zien zonder schreiende ogen?
Niet wij:
maar juist daarom voelen wij ons voorbestemd
Tot rustloos pogen.
Gij en wij saam, wij moeten doen,
Niet overwijs, niet over-koen,
Naar ons vermogen.
Wie waarlijk leeft, heeft in zijn hart
Een onvernietigbare veer,
Een stille kracht, die iedere…
Zoals een vroom man in een heidens land
poëzie
4.0 met 3 stemmen 485 Zoals een vroom man in een heidens land
Zich toont op plein en beurs in landsgewaad,
En stalt zijn waar voor 't huis en dingt en praat
Aldoor, om werelds goud, met vreemd' en klant;
Maar sluit dán 't huis met luiken en hij brandt
Zijn zilvren lamp met olie en 't gelaat
Wordt bleek bij 't geel brevier, dat openslaat
Met donk're…
De gevangene
poëzie
3.0 met 7 stemmen 805 Gij moet niet wachten tot ik kom.
Ik ben gekerkerd en geboeid.
Maar vensters heb ik om en om
En zie hoe alles groeit en bloeit.
Ik zag uw opvlucht uit de stroom
En naar de bergen op de kim:
Uw licht lag als een sluierzoom
Op 't pad dat ik met ogen klim.
Toen rees een grote en rode maan
En bloesems blonken in haar glans.
Ik heb lang…
DE FORELLENVISSER
poëzie
3.0 met 3 stemmen 480 Werp uw snoer op de stroom en vertrouw dat de buit
Bijt, door de gunst van een god.
Of hij de angelroe spant - vier de koorden verder uit! -
Haal hem aan of geef schot.
De morgen blinkt fris op het golfgrage meer,
De berken staan groen aan de rand,
De boot schiet vooruit, wiegelt zacht heen en weer,
Waar het zuigt, eer het stort, houdt ze stand…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.501 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…
DE ROERGANGER
poëzie
3.0 met 4 stemmen 745 Zal ik zijn als gij mij wenst,
Varend tussen weerzijds banken,
Als een schok de schuit doet wanken
En het schuim de plecht beplenst,
Leer mij dan altijd uw oog
Boven mij te zien en onder,
Als een weerzijds lokkend wonder,
Afgronddiep en hemelhoog.
Want de dreiging om en om
Kan ik dan getroost verduren,
Als door rechts of links te sturen…
DE REGEL
poëzie
3.0 met 4 stemmen 579 Kind van man en vrouw begeren
Meisje een knaap en knaap een meisje,_
Ons zolang we 't vers hanteren
Neurt in 't hart hetzelfde wijsje:
Lang gescheiden, laat gevonden,
Eindelijk één, hoe lang zal 't duren?
Die in liefde elkander bonden
Wonen elk voor zich als buren.
Zaagt ge nooit van gaan en komen,
Ebbe en vloed de vaste regel,
Nu…
't Liefste wat ik weet is dichten
poëzie
3.0 met 7 stemmen 851 't Liefste wat ik weet is dichten,
Dat is: van de innerlijke gezichten
Woorden maken.
Die doen ontwaken
In andren wat ik zie; —
Zodat van vreemd en menig
Wij worden vriend en enig:
Zielen raken
Elkaar en slaken
Een zucht, een melodie.…
KONING ADELBOUD.
poëzie
2.0 met 7 stemmen 950 Daar zat de koning Adelboud
Op een armstoel van het duurste goud.
De koning had zo'n dikke kop,
En een wichtige gouden kroon d'r op.
Zijn mantel was van hermelijn,
Zoals alle koningsmantels zijn,
En naast zijn armstoel stonden twee
Pages, die keken weltevree,
En elk hield in zijn rechterhand
Een wijnglas, vol tot aan de rand.
Toen…
DE HANDDRUK
poëzie
3.0 met 4 stemmen 900 Er is zoveel waar 't wonderlijk begeren
Ongaarn naar reikt; want wij zijn zo gemaakt
Dat wij niet enkel wat ons scha doet weren,
Maar onze trots ook wat wil helpen wraakt.
Op andren niet alleen maar op ons eigen
Verhalen wij het leed dat de andre ons deed,
En voeden lust in pijn en wonden krijgen
En noemen de andre en weten zelf ons wreed…
LACHEN EN SCHREIEN.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 920 Ik wenste dat mij mocht gebeuren,
Nu en voortaan,
Heel goed te zijn voor hen, die treuren,
Nu en voortaan.
Want als ik blijf behou'en
Gezang en de vreugd daarvan,
Dan weet ik, dat ik al wie rouwen
Oneindig troosten kan.
Want al mijn zangen in mij
Zijn boodschappers van vreugd :
Zij dragen goede tijdingen,
En hemelse verblijdingen…
De velden, bossen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 790 De velden, bossen, dorp en stad
Zijn achter mij: de zee
Is voor me en lokt en troost mij wat
Van wat mij 't land misdeê.
Zij ruist, zij lokt ; zij trekt, zij deint,
Zij murmelt: mee, kom mee,
En als uw voet op 't land u pijnt
Wees dan een golf in zee.…
Morgen
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.161 O Dromen die de dag begint,
De dag bezint,
De dag bemint,
Hoe zal ik ooit u loven.
De landen liggen morgen-klaar,
Mijn oog ziet nog geen zorgen daar,
Geen troost hoef ik te borgen waar
Die wast in 's harten hoven.
De bergen blauwen in de vert,
De stromen blinken in de vlakt,
De bloesemboom is wit-gesterd,
Het dorp is rood- en blauw-gedakt…
LEVENSLUST
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.168 Dit leven is een marktdag: ginder bluft
Een boerendokter op een stoeltje, omringd
Door domme kijkers, - langs mij been verdringt
Zich 't volk van sjacheraars en vult met wuft
Geschreeuw het plein, - een bond jankt me aan en snuft
Rond naar zijn baas, - in 't harlekijnspak springt
Een nar op 't koord, - een liedjesventer zingt
Mij…
HAAR BRIEF
poëzie
2.0 met 9 stemmen 703 Nu zit ik hier alleen en schrijf,
Maar ´t schrijven laat mij onvoldaan,
'k Voel iets dat ik niet schrijven kan
En laat op 't eind iets anders staan.
Ik wou hem zeggen wat ik denk,
Maar weet niet hoe ik 't schrijven zal:
Want wat een mens in woorden schrijft
Mist stem en lach, ach stem vooral.
Dat maakt mij angstig of ik soms…
Met een ruiker
poëzie
3.0 met 8 stemmen 647 Tussen haar zusters, de verkoren rozen,
Verbergt zij kuis en bang de zaligheid
Die haar verwart en mijmerend doet blozen
Nu zij vermoedt waartoe ze is voorbereid.
De bloemen op haar haastige adem beven.
Waarom die vrees?...want ze is mij teer verwant
En heeft mij daarom argeloos gegeven
Dit warme speelgoed, haar verliefde hand.…
Topzieke rups
poëzie
3.0 met 3 stemmen 743 Topzieke rups, in 't stijgen
Van blad op blad, van steel op stam,
Denkt ge eindlijk te verkrijgen
Het veld van blauw, de witte vlam?
Te hoog! Ge kunt niet keren!
Hangende aan hoogste top,
Geeft ge, in verdwaasd begeren,
Nog eens u op.
--------------------------------------
uit: De getilde last (1927)…
Bij de dood van een kind
poëzie
4.0 met 6 stemmen 859 Zij kwam een poos en zag met open oog
De wereld aan.
Toen is zij heengegaan.
Wij wisten nooit wat haar het meest bewoog.
Soms is het of een kind
Verdwaald is naar het leven.
Het gaat alsof het zich bezint,
En denkt: waar is mijn vroegre huis gebleven?
Wie weet of ik het straks niet vind.
Soms schijnt het bij zijn komst alreeds volgroeid…