Na al die eeuwen zijn wij nauwelijks bekend
gebleken met de éénzaat onder de planeten.
Nog kleiner is de kans dat haar equivalent
zich meldt, opdat wij ons met deze mogen meten.
Misschien is dat de reden dat wij het moment
verkiezen en het grotere geheel vergeten,
maar of onwetendheid alleen is voorgewend
zal nooit aan ons zijn om daadwerkelijk…
Men zegt dat Dood tot nieuw beginnen leidt
en Dertien de perfectie zal voldragen
van meer, verleden, steeds te weinig tijd
vermetel dan dat hij haar dorst te vragen
om exegese van de symboliek
en sprongen in een donker diep wou wagen
zo vielen zij tezamen voor mystiek
maar wisten niet dat Argus had gelogen
toen kaars gedruppeld werd tot…
Een middel om verveling te verdrijven
als tijd of vrijheid neigt naar overdaad
is ’t nemen van een toevlucht tot het schrijven
daar dit nog vaak te wensen overlaat
Een woord op schrift zal lezers lang beklijven
en lettervreters zijn erbij gebaat
een leven lang van zin voorzien te blijven
en dat dan weer het liefst met regelmaat
Dan droom…
Vanmorgen schonk ik aan mijn Valentijn
twee rozen, knoppen, op het punt van breken
om niets meer dan vergankelijk te zijn.
En hardop hoorde ik mezelf toen spreken;
'dat elke roos symbool staat, wit en rood,
voor al wat veertien jaren is gebleken.
Zolang de liefde onze bondgenoot kon zijn,
wij ons door hartstocht lieten sturen,
bracht…
Ach, konden wij teruggaan in de tijd
toen wij nog dwaalden in ons beider ogen
en blikken niet gekruisigd in mijn spijt
van tranen niet bestemd om ooit te drogen
Toen wij nog kansen raapten en bevlogen
beloftes deden aan een eeuwigheid
toen onze onschuld lag in onvermogen;
in naam der liefde trof ons geen verwijt
Het waren leugens die de…
Wel hel en verdommenis
Kun je mij nog meer spelbreken?
Ik mat mij een pak aan
En het wordt zowaar van mijn vege lijf getrokken
Daar sta ik nu
Rimpelend in het voetlicht
Demotivatie uit te stralen
In helderwitte strepen
Publiekelijk en integraal
Laten we er een televisieserie van maken
Het schijnt dat vernederingen goed bekeken worden
(hoopvol…
Met ver weg
Roffelende trommels
Daar komen ze aan
(Zacht nog)
Maar dan horen we olifanten hoorns blazen
Elke twee maten één toon hoger
Elke vier maten komt er één bij
Stappen over de horizon
recht in ons vizier
Ze zijn met velen
Heel veel
Steeds meer
Wat eerst verre bergen leken
is een glinsterend leger
van Duizenden
in het rondzingende…
au
dat doet pijn aan mijn ogen
die onbeschaduwde bloemenzee
zo rond midderdag
bij heldere zomer
au
rood steekt door mijn netvlies
recht in mijn zenuwen
geel prikt in mijn oogkas
krast in mijn kegels en staafjes
mijn oog traant
oranje loopt over mijn wangen
au
blauw pijnigt mijn hersenen
met luchtig venijn
groen geeft even adem
hemelzijdank…
323
Bezig met laden