Alle inzendingen van An Terlouw

De spot laat zien, dat we steeds asocialer worden, maar heeft U het ooit minder gezien? Waar woont U dan?…

Je heengaan is een feit, je gemis desastreus je verscheiden is een zekerheid en echt geen eigen keus, je had zoveel te geven, zoveel nog te doen, zoveel nog te leren, een echte regel kampioen. Je ligt daar zoals je was en toch ook een beetje niet, want je ademt niet meer, om je heen is nu verdriet, je heengaan is een vaststaand…

Wilders wil een referendum, wil de gulden terug, o jee Wilders wil erover praten, maar de meerderheid zegt natuurlijk nee! Wilders wil, dat komt zeker en vast Om in zijn naam het woordje Willen past.…

Als het weer, roet in ’t eten gooit, terwijl de sneeuw wit is: de treinen niet rijden, Schiphol lam ligt automobilisten niet meer dan 50 kilometer per uur moeten rijden, om ongelukken te voorkomen, fietsers naast, in plaats van op de ’t rijwiel zitten, geven we iedereen de schuld, terwijl de weergoden daarboven lachen! We…

Moeder ben je, vanaf de geboorte van je kind, vanaf het adopteren van een kleintje, vanaf het aannemen van een spruit. Moeder ben je, Moederdag slechts een dag, moeder zijn, driehonderdvijfenzestig dagen van het jaar, ik bedoel maar, moeder ben je vanaf, maar blijf het: tot de dood ons scheidt!…

Als je niks wint in de loterij, als je niks over houdt aan het einde van de maand, als je de schuld krijgt van iets, wat gedaan wordt door een oud mensje met Alzheimer, wat maakt het uit? Laat de zwarte Piet maar bij mij liggen, hij mag al op zoveel plekken niet meer komen, ik heb nog wel een stoeltje, kan ie van al die commotie bijkomen…

De een heeft de mond vol, van " chocola" een ander zegt: geef mij maar vla. Zo heeft een ieder zijn smaak of wens, dat is gewoon normaal met elk mens. De een draagt zijn ellende met gemak, de ander toont zich elke keer weer zwak. Geen mens is eender, gelukkig niet dat is de reden dat je zoveel verschillen ziet. Ik kan genieten van…

Een slurf, een grijs lijf dikke poten, lomp en zwaar oren waar je zeg het maar: op weg zou kunnen vliegen! Toch is diezelfde olifant degeen die na het lezen als geen een: het verhaaltje uitblazen kan!…

Geluk zit in een hoekje klein weliswaar maar als je oplet, dan zie je dat minimale kleine stukje geluk, tenminste daar!…

Ineens zie je ze tevoorschijn piepen, zo vanuit het niets, er lag nog sneeuw, toen dat verdween, zag je die kopjes verschijnen, zo vanuit het niets en zo, staat er in het groene gras wat vorige week nog voorzien was, van een dikke laag sneeuw, de krokusjes in volle bloei, zie je wel er is nog hoop!…

Een man was vriendelijk zoals het hoort, Deelde ijsjes uit aan kinderen Werd gevolgd door ouders, die riepen gestoord! Zij wilden koste wat kost, verhinderen Dat een vriendelijke man, iets normaals deed voor een groepje kroost! En dat is nou de hedendaagse moraal, je kunt je niets meer permitteren zelfs verbaal, moet je op je tellen passen…

Ik droom een droom, van een witte Kerst, die er waarschijnlijk niet komt. Ik droom een droom van een mooie Kerst, die er misschien komt, Ik droom een droom van een vredige Kerst, die er zeker weten niet komt Want de nachtmerrie overspoeld als een ware tsunami alle vredige gedachten die Kerst in zich heeft! Ik droom een droom…

Al die mensen vluchten voor geweld, al die mensen sneuvelen zijn nog niet geteld. Al die mensen waren op zoek naar een veilig thuis, al die vluchtende mensen komen nooit meer naar huis. Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Er was haar niks vreemd, je kon over alles met haar praten, en toch kreeg men langzaamaan in de gaten, dat ze vreemd werd. Er was haar niks vreemd, maar ze is nu dermate vervreemd, dat men nergens meer met haar over kan praten, ondanks dat niets haar vreemd was!…

Een nieuwe wind gaat waaien, door de politieke gangen en door Samsom, maar goed dat ie zijn haar al kwijt is, hoeft ie niet naar een spiegel te graaien. Een nieuwe wind gaat waaien door de politieke gangen, nu maar wachten, waar deze toer op vast gaat hangen!…

Verbolgen zijn, 't zint me niet dat je heel de dag, de zon pas ziet als ie bijna rusten gaat! De weerman zat er weer eens naast had vast -en zeker weer haast: om voor 't donker thuis te zijn! Verbolgen zit 'k nu dus hier, mist heel de dag, terwijl 'k wenste: da'k de zon, voelde en zag!…

Je moet wel kijken, al is het confronterend, je blijft denken aan die mensonterende actie, die al die mensen het leven hebben gekost! Eervol, respect, bijna liefdevol wordt er gekeken, ademloos, stil.…

Zelden waren er meer stille tochten zelden lieten geliefden het leven, bij rampen ontelbaar, ze terughalen is geen optie, ze herdenken in onze harten altijd, met stilte, witte ballonnen oplaten, gebeden opzeggen, waarna een ieder zijn deur dicht trekt. Stilte is voel en tastbaar!…

Tevreden gezichtjes zachte geluidjes, vijf kindjes kwamen maar liefst, verbaasde ouders die er slechts eentje verwachtten, kregen er vijf, de last van namen geven was snel opgelost, Tim, Tom ,Jan, Jon en Anne Marieke Louise werden ze genoemd, ik kreeg toch een beetje nare smaak in mijn mond, toen de namen werden opgesomd, want al…

Hij moest worden gedotterd, een ader zat dicht, op de OK zei de dokter, we pakken een plug, neen, er moet een grotere in, hij bracht er niets tegenin, ze hebben er wel verstand van toch? Maar als het verhaal wordt verteld wordt er door anderen verondersteld; je was toch niet bij de Gamma? Want zeg nou zelf, pluggen en ander materiaal…

Mona sprak in het journaal, een vechtscheiding is fataal, voor kleinkinderen en grootouders. Ze wil wettelijk vastgelegd zien, dat kleinkinderen ten alle tijden hun grootouders mogen blijven zien. Het CDA denkt hiermee, de oude zielen wederom naar zich toe te trekken, maar wat ik je brom; die voornemen zijn na de uitslag van…

Die bakker van Albert had niet door Dat een muis niet achter maar voor Het brood ingekropen was. Nog mazzel werkelijk waar, dat de zoo gesloten was, want stel je voor dat er een olifant ingekropen was!…

Na een nare dag zo een die je liever niet meemaakte of zag, staat er ineens plompverloren, een boeket rozen, voor de deur zachtgeel van kleur. Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt…

Een zondag dat je denkt: wat zal ik doen, kijkend op de kreten die geplaatst zijn, is het voor een schrijver of schrijfster maar WAT fijn, dat je na gelezen te zijn, ook een reactie krijgt, al is tie maar klein. En wie weet, zijn er meer die denken wat is DIT nou weer. Een zondag dat je denkt: wat zal ik doen, lees kreten net…

Ik hoor het je al zeggen, An, dat zet je fout maar dat doe ik even totaal niet, wacht maar tot je het einde van deze kreet ziet. Een gewoon mens zou springen van plezier, dat doe ik allang niet meer, maar wat ik wel doe: waar ik me op betrap, ik spring letterlijk van de hak- op de tak. Eenmaal aanbeland op die bewuste tak…

De kerstman keek eens naar benee, dacht: wat moeten we daar nou mee, stapte vervolgens in zijn slee om zijn collega te ontzien. De Sint was zich niet bewust van enigerlei onrust, begreep dus niet waarom Kerstman, speciaal voor hem naar beneden kwam. Toen de twee tegenover elkaar zaten en genoeglijk begonnen met praten, vroeg de Sint verbaasd…

Terwijl we richting de aula lopen, werp ik een blik naar boven. De rokende pijp laat weten dat de oven brandt. Wetend dat jij daar straks ook in ligt in die nietsontziende vlammen ril ik, in de warme voorjaarszon en weet: dat na mij opnieuw iemand naar boven kijkt, naar die rokende pijp.…

Geen mens, is zonder fouten, geen individu, zonder een min geen enkel persoon is meer dan 'n ander breng daar maar iets tegenin. Want: we komen allen op dezelfde wijze op aarde, daar valt niets aan te tornen, en zij, die denken te bewijzen zullen van een koude kermis thuiskomen!…

Wanneer liefde in haat overgaat, voert liefde nog steeds de boventoon, immers: wordt haat gevoed, door de wortels van liefde. Echter: als liefde en haat, overgaan in desinteresse, kun je stellen dat: je het met beiden wel hebt gehad!…

De laatste dag van de week de hulp is weer uren geweest ons huisje is proper en ook nog schoon want Karin was er ondanks de pijn heel gewoon! Kon je niet laten zitten, ondanks da’k wat lastig loop ‘t is m’n achilleshiel, waardoor ik nu wat kreupel loop zeg maar strompel. We passen haar werkjes dus wat aan van grote dingen blijven liggen…