De meeuwen zijn als
laatste vertrokken
(Tragischerwijze het
vissen verleerd)
Hier stak men de handen
uit de mouwen,
hier zwaaiden vrouwen
een afscheid
dat pas veel later zou komen
en toch altijd te vroeg.
We hebben niet genoeg
gebeden, klonk het in de kroeg.
Maar ook die geluiden
verstomden, ondertussen kruipt
het onkruid over…
Ik weet niet wat er met me is,
niemand weet wat er aan de hand is.
Ze maken zich al zorgen om m’n keiharde gevecht,
maar ondertussen gebeurt er zoveel meer.
Ik kan het niet meer aan,
ik wil niet zonder hen zijn.
Ik wil alles kunnen uitleggen,
dan kunnen ze misschien beter van begrip zijn.
Als een dood vogeltje lig ik hier,
niet wetend wat…
Het was een stille,
korte stoet.
Wij wreven onze handen en
keken elkaar aan
alsof we elkaar begrepen,
alsof we onszelf begrepen.
Natuurlijk was het koud
en iedereen was op tijd.
Er werd gesproken
over recht en over krom,
het woord waarom
lag ons zwaar op de maag.
Het was gaan waaien, die dag,
alles kwam met geweld
naar beneden…
Mijn enig kind;
dood kind, bloot kind,
kind dat er nooit is geweest.
Dat zijn, wat je niet bent:
godsend
"Het ware zaad
riep prompt, verraad!
toen was het al te laat.."
Van elk kind dat ik niet zal baren
zal ik naam en bloed bewaren.…
Mijn moeder ziet zeehonden
bij laag water
op de plaat.
ik vind dat een mooie
gedachte, mijn moeder
zo kijken naar die zeehonden
en dan wolken op
de achtergrond.
Ergens blaft een dove hond
Schuld en dank
vallen weg
in dat beeld.
Het had niet veel gescheeld
of ik was er niet geweest
de waanzin van die willekeur
troost het allermeest…