35 resultaten.
Hartklap I
gedicht
2.0 met 29 stemmen 34.854 Ik schonk mijn oma hartklapkoffie bij het langzaam
verbloeden van haar stoppelschedelige antimakassarman:
zijn bolknak paste niet in haar rimpelinge pruimemond.
Het Beste las hij bij een bruine schemerlamp.
Morele Herbewapening, roestsmaak van maagbloed, dood:
mijn schouderklap van binnenuit een daalder waard,
dat…
Liefdeslied
gedicht
2.0 met 106 stemmen 23.752 Als hij lacht dan sneeuwt het rozen
zijn wenkbrauw is een dennenbos
of brandnetels, wuivend in de wind.
Als hij lacht dan sneeuwt het rozen,
ik heb hem lief, ik ben zijn kind.
Zijn oor een vat vol fluistering,
het fluistert er vol rozen
en honinggeur hangt in zijn haar,
zijn hand, een korenaar.
Het sneeuwt, als hij lacht, vol rozen.
In…
Een zee ach zonder water
gedicht
2.0 met 63 stemmen 22.001 Een zee ach zonder water
waaraan ik me ontwring
als aan een natte rok...
is dat al
een te zwaar bestaan?
Niets is zo waar.
Wie draagt me daar
die vreselijke vrijheid in?
Wat moet ik in dat naakte
licht, onzienlijk?
Liever blijf ik
tierend ten ondergaan.
-----------------------
uit: 'Thule', 1991…
Ballade in F mineur - Chopin
gedicht
3.0 met 52 stemmen 18.820 Gehavend had zij willen liggen onder de vleugel
waar hij zijn ballade uit de toetsen wrong -
schroomvallige opsnijder de liezen aan flarden
haar binnenste rodelippen rillend, zoete pijn.
Wat omsloten ligt schuilt tussen vleugels
van de Kleine Paarlemoervlinder, fladderende
door de eindeloos lange gang naar het warme zwart
waar niemand meer…
Alle dagen
gedicht
3.0 met 32 stemmen 17.459 De oorlog wordt niet meer verklaard,
maar voortgezet. Het ongehoorde
is alledaags geworden. De held
blijft uit de gevechten weg. De zwakke
is naar de vuurlinies opgerukt.
Het uniform van de dag is het geduld,
het ereteken de armzalige ster
van de hoop boven het hart.
Het wordt verleend
als er niets meer gebeurt,
als het trommelvuur verstomt…
Hoe te zoenen op straathoeken
gedicht
2.0 met 8 stemmen 15.885 Laat op de avond laat het zijn of vroeg
in nanacht, licht liefst ver –
al leent ook paarlemoeren dageraad
aan dit publieke werk subliem cachet.
Het zij een zwijgen van koralen
vergaan van dorst in lafenis –
van wakend ontslapen bevinding wellicht
doe dus vooral de ogen dicht.
Men neme niet de tijd
die schenkt zich wijd en wijd…
Voor nu en altijd
gedicht
3.0 met 24 stemmen 14.030 De bomen in de schemer het zwartst
en schrikbarend groot
als de geesten van straks.
In een vijver gaan eenden mopperend slapen.
Er is niets te voelen na zonsondergang,
afwezigheid.
Niets te vermoeden,
nacht is nooit weg. Bomen
maken de dag, ze stralen
met jong maar bezadigd lommer
dat aan zijn voet kuilen graaft,
schaduw kweekt voor later…
Toekomst
gedicht
2.0 met 24 stemmen 12.352 Ontwaken in de nacht -
de kalmte van dit ogenblik
verbreidt zich achterwaarts
maar is ook vol belofte:
een kachel die nog niet ontplofte.
------------------------------------
uit: 'Zeemeeuw in boomvork', 1994.…
Huisraad
gedicht
3.0 met 17 stemmen 11.397 Mijd zondagmiddagglibberpuddinggroen,
het bospadzeeflichtstralende; verdrijf uzelf
uit kroondomeinnatuurwoudlopersparadijsjes
eer hete Satansadem van gezinshoofd ei kookt.
Eén egel is geen egel: de grootste, roodste
wangt aan de kim, ontstekeld en geplet
maar al te vlees als gras. Er rijst een roep
om naderstaan, vergrijzender der laatste…
Jardin des Plantes
gedicht
2.0 met 23 stemmen 10.238 Grootheden van zeer klein kaliber: flits
van de kantjil als de wind zo gejaagd.
De zwarte panter gaapt zijn kort bestek
van messen bloot, alsof natuurlijke dood
niet allang was bedacht.
Ik sta als Orpheus voor de nacht,
een schim, kantjil in een panterpupil.
---------------------------
uit: 'Thule', 1991.…
Jongste dag
gedicht
3.0 met 5 stemmen 10.122 aarde is het plafond, vol bleke tastende
ranken. We waren ten slotte onder het gras
beland, om van hartstocht te verteren.
Hoor, hoe in den hogen grote koren blij opeens kwelen!
Stop met ijle vingers me de oren toe: wie
kan er boodschap hebben aan ons, die heimelijk
en traag in humus opgaan, zinnen strelend
van de diepste stof? Wij zullen…
Alp
gedicht
2.0 met 21 stemmen 9.997 De koe is groeiensmoe
zij loeit zo droef
op de veranda,
de koe is moe
zij draagt er twee
- enculée de sa mère.
De boer slaat flank, hij roemt haar
boezeroen van vlees en wimpers.
Donsoor trilt, neus snurkt roze
rauw, zij weent en roept
teloor in 't stille dal.
Het is niet groen, 't is wit.
------------------------
uit: 'Aurora'…
Wadloper en meeuw
gedicht
2.0 met 23 stemmen 9.925 Vervloek me, vliespotige krijsende engel,
belaag me. Hoe walgelijk ook het slijk
de einder moet bereikt. Het wassen begint er,
het beter tij. Van kindsbeen, van huis uit
is mij ingefluisterd: op water lopen kan,
voor wie bereid is om de zee te drinken.
---------------------------------------
uit: 'Verschiet', 2001.…
Tedere nacht
gedicht
3.0 met 7 stemmen 9.766 Er komt een nacht
dat je liefhebt
niet wat mooi -
wat lelijk is.
Niet wat stijgt -
maar vallen moet.
Niet waar je helpen kan -
waar je hulpeloos bent.
Het is een tedere nacht
de nacht dat je liefhebt
wat liefde
niet redden kan.
Vertaald naar een gedicht van Hilde Domin
voor de Dode Dichtersalmanak
----------------------…
De wegen der vrijheid
gedicht
3.0 met 16 stemmen 9.418 Op water lopen? Zee is bedrieglijk en veel te diep
al ligt zij daar en lijkt een dier te wezen
want rillingen van schuim gaan overheen
haar luie lijf dat ademt als een stier zo luid.
Beter is wandelen door de hoge lucht
daar weet je zeker dat je niet kunt gaan
maar heel het mensdom zal versteld staan
hoe rap van dwalingen je keert.
-----…
Kom
gedicht
3.0 met 22 stemmen 8.980 Stenen hebben een hart van brand.
De tweede regel is verdampt
in wind zo hard dat ik in elke hand
een steen moet dragen
staand op de kraterrand.
De eerste regel ging verloren
in mist boven de weg, rook-
slinger door het land.
Vuurslag, geweld van vallen.
Ontelbaar maal toeval, gestapeld
wegwijzer naar meer, verder, altijd
dezelfde afval…
De rivier en het knuffeldier
gedicht
2.0 met 31 stemmen 8.644 De rivier houdt van je.
De rivier houdt eindeloos veel van je.
De rivier zal alles van je slikken,
een en al blinde liefe zal ze zijn.
De rivier houdt van jou zoveel
als van ieder ander. In haar armen
mag je liggen, schoon zal zi
je likken tot het bot.
Van wie ze houdt, het laat haar koud.
Maar wat je altijd meedroeg al die tijd,
het…
Rond
gedicht
3.0 met 16 stemmen 7.906 Elke maand is de maan
vol en even groot en rond.
Maan, moeder der idee,
het ding onkenbaar. Vol
is zij het voorbeeld
van cirkel, onaantastbaar
gaf zij ons te denken, schiep
de rechte lijn. Een appel
is nooit zo rond, te eetbaar
daarenboven.
----------------------------
uit: 'Landgoed', 1989.…
Voor later
gedicht
3.0 met 10 stemmen 6.821 Er valt aan de toekomst niets te lachen; het voorvoelde falen
des levens zelf dient grootste ernst gewijd, terwille van
wat later weelde en fortuin zal zijn - een smetteloze,
als gepoetste knopen blinkende blik zonder ontgoocheling,
zonder vertwijfeling, vol weerbaar ongeschonden weemoed
omdat het nooit zal komen, wat al in droom vervulling…
De goede afloop
gedicht
3.0 met 10 stemmen 6.782 Wat doen we hier eigenlijk, vragen we
ons niet af zolang het huppelen van wijsjes
uit de luidsprekerboxen voortgaat, in de bomen
hangen ze onzichtbaar, en wij maar denken
dat het vogels zijn die kwinkeleren –
wat doen we hier? Eerst eens voelen of
de voeten warm genoeg en niet al te pijnlijk
verknobbeld zijn, dan even goed luisteren…
Blauw
gedicht
3.0 met 24 stemmen 6.274 kleine droefheid roept en raast
als regen in de duinen
kleine droefheid kijkt verdwaasd
naar de bramen neder.
zwarte vrucht van droefheid
in de regen, zoet en koud
roept en raast, verdwaasd en teder.
koude duinen, wolkenblauw
bewaasd, omringen de verdwaalde
droefheid, stervend haast,
die in al haar kleinheid
roept en raast.
-------…
'Ik heb het Rood van ’t Joodse Bruidje lief’
gedicht
2.0 met 9 stemmen 5.025 …het broderietje kruip ik over, ‘t kuise
blozende vergood ik, schroomvol ruisende
de rode gewaden als bijna-dode wingerdbladen
om haar heen, een ruif is zij mijn haverkist,
mijn stoof van suikering, de kozende struise
een struikje broos, ik heb mijn hand op dit
broodje gelegd – de ruiker van haar konen
rozen, zij is het blote fruit aan mij geopend…
IX Stofwisseling
gedicht
3.0 met 13 stemmen 4.586 Vergeet de groente
vergeet het vergeten
vergeet de vergankelijkheid
eet wat je ziet
weet wat je vergeet
vergeet wat je ziet op de wandeling
vergeet het licht op de wereld niet
eet het licht drink het
als wijn tot het stroomt
door je bloedsomloop
tot al het vergeten weten
je uit de vingers bloeit.
----------------------
uit: 'Ontij',…
Roeping
gedicht
3.0 met 12 stemmen 3.963 Fluit er een merel, dan voel ik geluk.
Fluit er een merel ten hemel schreiend mooi
in China terwijl ik niet in China ben;
heeft naar verluidt men hier ter stede merels
ook gehoord in het blauwe schemeruur
van 3 Februarij 1603; zal, naar verwacht mag
over zes weken, in mijn tuin hun lied weer
klinken; stel dat ik al op weg zal zijn
gegaan…
Ruïnes
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.680 Ze keren langzaam terug naar onbehouwen staat
en in verwering brengt zich iets ontzaglijkers
aan het licht, dat ook in het gezicht van doden
over een verleden leven triomfeert. Grondstof
door nietsziende kracht bewoond, als van goden,
in de grootste tempels en in broze geest vereerd.
--------------------------------------------
Uit: 'IJsgang…
Envoi
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.649 Ik wil u aan mijn voeten leggen.
Knielende kameel
met zachte mond uw droefenis
besnuffelend -
kom berg u in mijn zand.
Des wereld wildernis wil ik
verzoenen, lippen drenkende
kameel vol bulten zijn,
wonden en builen dragend
van de reis door brem en kuilen.
Reikt het tot zwerk, dit zachte oog
dat sap weent van dorst?
Rijst er een horizon…
Nachtpost
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.101 Alle licht gaat ergens heen -
het lampje boven in mijn pen
gekregen van Kees Hin de kineast,
schrijft in het donker dit gedicht in spiegelschrift
tussen de sterren heb ik gedacht;
en op de kop ook nog? Zodat jij, verhuisd
naar die omgekeerde averechtse onderwereld boven ons
nu lezen kunt een doodgewoon bericht?
En - vertel - heb je daarginder…
Verschiet te Rome
gedicht
3.0 met 10 stemmen 2.999 Ruïnes? Ik weet ze in mijn leven al.
Een weids terrein vol brokken, zelf gemaakt,
uit eigen grond gestampt. Maar avondgloed
te Rome, zachtvurige zonsravage regenboogbekroond
laat door geen glorieus verwoest bestaan
zich evenaren. Ik aanzie die wondere
ondergang, besef hoe mijne evenmin fataal
en keer op keer als voor het eerst zal zijn…
Nagedachte
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.754 Al dat zinnentuig, en dan nog geen sjoege
van wat brandt in de pit waar zich verduren moet
het schroeiend neteligs en de zweepslag
van angst alsof ooit iets stilvallen zou; terwijl
op dode stronken mos gedijt, in tierende varens
uitbreekt begraven gebeente!
Kunnen dan niet, als ontzind en huidloos
doordringend verliefde grondstof, tot één…
Heen
gedicht
3.0 met 4 stemmen 2.672 In de hondsdagen versterft het wilde gezang.
Bij de kom in het gras is de merel komen drinken
vier lange teugen voor hij weer vloog -
wat leeft, leeft van schrik en beven.
Ik ken iemand; hij ligt in zijn groene graf,
het is nog vers. Hij zwijgt daar
als de schuwe vogel die hij altijd was.
Ook ik ben nog nooit zo stil geweest.
Er is beangstigend…