Alle inzendingen van Anneke

Tijd kan versnellen, stilstaan, kruipen Dat merkt zij goed in januari Haar lijf lijkt wel een Kalahari Zweet blijft uit klier en porie druipen Ook haar kon het te pakken krijgen Het zonlicht wordt niet toegelaten De regen teistert tuin en straten Zij ligt te kreunen, kuchen,, hijgen Het nieuwe jaar is slecht begonnen Zo nat en koud…

Er worden kinderen gehersenspoeld Zij worden omgevormd tot nieuwe Russen Waar zijn hun ouders, oma's, broers en zussen Waarop is dit soort wanbeleid gestoeld? De juf belooft de kleintjes gouden bergen Ze toont de potloden en het papier Maar daarmee maakt ze weinig goede sier Dan leest ze voor; een sprookje over dwergen Wanneer het…

Wat ik vernam is werkelijk te gek Iraanse vrouwen schuldig aan de droogte? Daar was het westen niet van op de hoogte Khamenei kraamt voortdurend uit zijn nek Hoe wordt een man een ware vrouwenhater? Angst voor castratie zegt de psychiater…

De zon en maan zijn er niet meer En alle sterren zijn verdwenen Ik hoor de laatste mensen wenen Er daalt opeens een vogel neer Ik hoor gefladder, zie hem niet Ik steek mijn linkerarm naar voren Er wordt een requiem geboren Hij vindt mijn vinger, zingt zijn lied Een hersenschim met olielamp Waardoor we worden meegenomen Sommeert…

De vogel zit in een antieke kooi Zijn kopje diep verstopt in zwarte veren Zit hij te dutten of te contempleren Hij is nu niet bepaald van laag allooi Helaas is hij zijn felle kleuren kwijt Verloren aan een onbestemd verlangen Zijn zang zit in een dikke keel gevangen Hij wil ontsnappen, vliegen, zijn bevrijd Wil buiten zitten…

De traan, door liefde en verdriet ontstaan, heb ik reeds geplengd. Het zijn de krassen op mijn ziel die dieper snijden zonder mes, en toch zo pijnlijk zijn, een gevoel dat als een schaduw vol emotie naast me loopt me nog elke dag in zorgen brengt. Ze zeggen dat ik los moet laten, zeg me dan hoe dat moet. deze dagen zie ik de hopeloze…

Ja littekens zijn opgevuld met goud Worden gezien, besproken en beschreven Worden daardoor tot meesterwerk verheven Het is een kunstvorm, een al eeuwenoud Japans gebruik, bij barst of breuk of fout Is er altijd een kans op overleven Ja littekens zijn opgevuld met goud Worden gezien, besproken en beschreven Wij zijn ook lemen…

Japanse vondst van lang geleden Wanneer serviezen barsten kregen Beschouwde men dat als een zegen Opdat ze jaren nog voldeden Werd er gelijmd met goud, de reden? Ze werden kunst, massa ontstegen Japanse vondst van lang geleden Wanneer serviezen barsten kregen Een metafoor in huidig heden Hoe platina mijn kronkelwegen Op die manier aaneengeregen…

Wij zijn elkaar helaas ontgroeid Andere wegen ingeslagen Ons wentelend in welbehagen Bij tijd en wijle haast verschroeid Ik volgde ons proces geboeid Zag onze band gestaag vervagen Wij zijn elkaar helaas ontgroeid Andere wegen ingeslagen Om vrucht te dragen fors gesnoeid Wij hadden veel gemeen bij vlagen Mijn warme hart jou toegedragen…

Waarmee kan ik je nog verrukken Enkel een mand met dode mussen Wat kruisjes als symbool voor kussen Niet eens een trap om fruit te plukken Je hebt mijn Venusbeeld geroofd Het is gedaan met al mijn ooft Het rot, is beurs, de bomen huilen Ik zoek beschot waar ik kan schuilen Hoe sterk was jij in overwinnen Mijn tuin was degelijk omheind…

Gehavend had zij willen liggen onder de vleugel waar hij zijn ballade uit de toetsen wrong - schroomvallige opsnijder de liezen aan flarden haar binnenste rodelippen rillend, zoete pijn. Wat omsloten ligt schuilt tussen vleugels van de Kleine Paarlemoervlinder, fladderende door de eindeloos lange gang naar het warme zwart waar niemand meer…

Hoe onontkoombaar is het einde De mens is constant op de vlucht Voor de gevreesde laatste zucht En al het leed op handen zijnde De mensen lukt het om te duiken Zij snorkelen In klatergoud Maar toch is het best waterkoud In uitgezette koopjesfuiken De mens wordt flink gehersenspoeld Zijn eindigheid gaat kopje onder In zeeën vol…

Waarom zou je niet spreken over je verdriet leg die jas van zwijgen af het verzwaard je schouders je leeft zo geremd bewandel openbare wegen denk niet dat verdriet alleen bestaat wanneer het wordt verzwegen als daar pijn en zorgen zijn het er al vele jaren is deel gerust in alle eenvoud jouw veelvoud van hetgeen jou al jaren droevig…

Dat het zo feeëriek kan zijn Zo stil na vijven, een dunne mist Versterkt de sfeer, ik wrijf een Warm stroompje van mijn wang Bij de bushalte daarstraks - Verlichte wezens, ik hoef niet bang Te zijn, het is beslist nog niet mijn tijd De geur van dennengroen Hangt in de lucht, ik bevind me in de Feestelijk verlichte straat van een dorp…

Dat het zo feeëriek kan zijn Zo stil na vijven, een dunne mist Versterkt de sfeer, ik wrijf een Warm stroompje van mijn wang Bij de bushalte daarstraks - Verlichte wezens, ik hoef niet bang Te zijn, het is beslist nog niet mijn tijd De geur van dennengroen Hangt in de lucht, ik bevind me in de Feestelijk verlichte straat van een dorp…

Ik dank met blijde feestgezangen Mijn heugelijke levenslot Benauwdheid vloog mij naar de strot Ik viel in kuilen vol met slangen Ik was vervuld van doodsverlangen Ik stompte af, gedund, geknot Ik dank met blijde feestgezangen Mijn heugelijke levenslot Mij werden klanken afgevangen Mijn keel zat jarenlang op slot Een snik-poëet trok mij…

Heb je gehoord wat of er wordt gezegd? Reptielen zouden ons manipuleren Ons netjes in de maat laten marcheren Uit wiens bewustzijn werd dit opgedregd? Heb je gehoord wat of er wordt beweerd? Reptielen willen overal regeren Vermomd als mens werden zij hoge heren Nu worden wij door aliens beheerd! Mijn buurman zegt dat hij dit al wel wist…

Zij heeft opnieuw zich uitgevonden Nu hij nog; dolende nomade Zij gaat weer bij zichzelf te rade Tijd heelt nu eenmaal alle wonde Zij voelt zich vrij en ongebonden Verlost van een Markies de Sade Zij heeft opnieuw zich uitgevonden En kust zichzelf met duizend monden Zij brengt zichzelf een serenade Zij neemt zichzelf aan in genade Zij…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…

het was een zonnige herfstdag de lange schaduw liep voor me uit naar mijn oude woonstek daar kwam ik het verleden tegen stond leunend tegen ’t verroeste hek hier schoof een oude grens mijn tijd vooruit naar nieuwe wegen met een zucht liet ik met weemoed los dat wij nog samen waren voelde oude pijn van zijn gebroken snaren in zijn hoofd…

Thailand, een zeer speciale zangwedstrijd Elk in een kooitje- vijftienhonderd vogels Ja dan vergeet je even alle kogels Van wrede daden en van wanbeleid Konden de Oekrainer en de Rus Maar samen zingen in gemengde koren Pleidooien en protestsongs laten horen Elkaar begroeten met een warme kus Bekendstaan om hun zuivere melodie Een lied over…

Ooit gehoord van Zomerdorp Het Zwin Gelegen in de buurt van Cadzand Bad? Het was er eind september nogal nat Wij hadden het er reuze naar ons zin Doorheen de buien scheen er ook de zon De slufter met zijn schorren en zijn slik Daarmee ontstond direct een flinke klik Hij was een heuse inspiratiebron Majestueuze wolken hingen…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien strogele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

De mensenbrander Janus was tamboer Zijn bijnaam was 'de rammelaar der prins' De 17e eeuwer was geenszins Van vrouwvolk vies, hij stond bekend als stoer Toen op een dag kwam er een schuit retour Retranchement raakte totaal van slag De pest heerste aan boord, een hard gelag Want wat te doen, nou, Janus nam het roer . Na tumulteus beraad…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

Een wolkbreuk, felle bliksemschichten Een open tuindeur, jij en ik Genietend van het ogenblik Een kaarsvlam flakkert, seint berichten Hooguit bestemd voor ingewijden   Eenmaal ontcijferd spreekt het oog Jij trekt je wenkbrauwen omhoog   Dit is een taal van alle tijden Het spat en spettert op de vlonder Het golft vanuit…

Zij was de vrouwelijke variant Van Sisyphus, wat rolde zij een stenen Wat moest zij telkens onbedaarlijk wenen Zij kon jou maar niet krijgen als amant Lang bleef vergeefse hoop in haar bestaan Eens zou het haar toch zeker wel gaan lukken? Nou nee, zij brak in  honderdduizend stukken En zag haar waardigheid te gronde gaan…

Op televisie werd onlangs bewezen -Soms is het medium nog niet zo gek Smijt het eens niet met veren en met pek- Dat je van trauma’s zeker kunt genezen Dat de herinnering uit lijf en leden Vervaagt en dan uiteindelijk verdwijnt Er afstand tot het gruwelijks verschijnt Het voelen weer uit het gevang kan treden Het is een zoektocht om te…

Zoet zijn de bramen in het wijndomein Maar groeien moeten nog de druiventrossen Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen Een groen prieel tempert de zonneschijn De mens gedijt op warmte, vogelzang Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren De populier en els zijn sterk en weren Te harde wind, hun haag is van belang Subtropisch zijn…