Alle inzendingen van Anton Korteweg

Als een auto die lang in de regen gestaan heeft optrekt en wegrijdt, blijft waar hij stond achter een plek die zich van de rest van de straat onderscheidt, even nog, tot hij ook nat is en niet afzonderlijk meer bestaat. Dat is wat blijft als je weggaat. --------------------------------------- uit: Voor de goede orde (1988)…

Verwezen liep ik door de stad, waar alles iets verschoven bleek en vreemd. In V&D Bemerkte ik bij de lipstick Conny, uit 2-havo. Schuchter zei ze 'dag' en sloeg haar blauwe kijkers neer, glimlachte zachtjes, ik werd weer eens vijftien. Ach, wat had ik graag nog eens om haar van Kees van Lint verloren!…

Toen ieder weg was, gaf hij snel een wel heel erg gesloten envelop. Hij draaide nog wat en vluchtte, trots, verlegen. Nu hij om mijn oordeel vraagt, zie ik hem beven. Niets grijpt aan als een jonge dichter, echt al heel mooi bleek, met wallen, lang sluik haar, waarachter schuwe ogen. Hij is mijn broertje: schuchter medeminnaar van 't mooiste…

[een 160 is een tekst die bestaat uit precies 160 tekens, inclusief spaties: precies de lengte van een sms'je. Het wordt ook wel de haiku van de 21e eeuw genoemd] Ik weet het niet, groeien. Net boom, komt de bijl. Als kip: een paar weken. Mens wordt niet mooier. Groeien: niet doen! Maar moet het, dan krom, richting aarde. ----------…

Beschouw hem als je gast, verzorg hem als was je hemzelf. Je kamt toch 's morgens nauwgezet je haar en scheert je zorgvuldig? Hij woont al lang bij je in, in alle kamers nog wel. Vult hoeken, gaten en kasten, laatjes en plinten zelfs. Als ik je ook nog eens een keer een goede raad mag geven: trek met hem op, leef met hem mee. Begint…

Een goed huwelijk is meer dan alleen stil en ongedwongen alles voor elkander doen, zodat je op den duur elkanders beê voorkomt. Nee. Af en toe moet je ook eens communiceren over de dingen waar het werkelijk op aan komt in dit bestaan: brood voor het hart, van mens tot mens Spreken. Vraagt bijvoorbeeld de liefste naar de zin van dit haar leven…

Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven en aldaar op de wierde nog steeds rust met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie, en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht, achttien en wel - hij reed geweldig trekker en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -, dat is hoogstaand voor een verhevenheid…