Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

De tijd is bijna daar, niet bang meer zijn Je helm weerkaatst de scherpe zonnestralen Als een heraut vertel je de verhalen Van heldendaden en familielijn Dit is niet het moment voor schone schijn Of om te vluchten in het theatrale Je maakt jezelf gereed voor de finale Want middenin de strijd voel je geen pijn Het slagveld is je werkelijk…

Ik weet niet of ik rouwen moet of feesten. Het socialistisch Caraïbisch land, dat strak geleid wordt door de commandant stelt absoluut geen prijs op vrije geesten. Want wie kritiek uit loopt direct gevaar. Dus zwijg ik maar: straks ben ik de sigaar. ------------------------------ ... vandaag viert Fidel Castro zijn tachtigste verjaardag…

De mensen kregen alles voor hun kiezen: no-claim voor de oppassende cliënt en eigen risico voor de patiënt. Zijn Haagse werk is klaar, hij pakt z'n biezen. Dat hij iets anders wil, vind ik niet raar: hij lijkt geschikt voor autohandelaar. ------------------------------ Minister Hoogervorst van Volksgezondheid, Welzijn en Sport kondigde…

In Nijmegen krijg ik als wandelaar De kans mijn loopvermogen uit te testen Ik zet m’n beentje voor, m’n allerbeste En geef niet om de hitte of een blaar. Geen gladiolen op de laatste dag: Maar toch een bosje bloemen - op m’n graf. ------------------------------------------------ …bij de Vierdaagse zijn twee doden gevallen. Enkele deelnemers…

haar stem klonk luid en vreemd verbogen er hing iets om haar nek, ze was een buik- spreekpop, die als een pratend doorgeefluik vertelde over schepen, over dogen het was niet waar, al was geen woord gelogen maar zij genoot alleen het vruchtgebruik van wat geschonken werd uit deze kruik en debiteerde slechts ons onvermogen het zonnetje brak…

"Het eerste kabinet, dat was een bende. Het tweede ging ten onder aan Verdonk. Maar nu hef ik het glas en breng een dronk uit op het derde onder Balkenende. Jan Peter, jij wordt nog een instituut. Succes! Met vriendelijke groeten, Ruud."…

ik wil dat alles blijft zoals het is in de verandering zoek ik constanten de bomen buiten, binnen kamerplanten een vogel is een vogel, vis blijft vis in vrijheid ligt vaak een gevangenis besloten, een medaille heeft twee kanten ik waag me niet aan spel van speculanten en wil niets hebben dat ik nu niet mis ik vind geen troost meer in de…

De Duitse kannibaal die zijn verlang- en werkelijk ten uitvoer had gebracht en 'op verzoek' een man heeft afgeslacht, krijgt alles op z'n bordje: levenslang. Maar desgevraagd liet hij 't gerechtshof weten: "Zo zout heb ik het echt nog nooit gegeten!" ------------------------------ Armin Meiwes die zijn slachtoffer doodde en op at, is in…

Het fenomeen is allen wel bekend. Toen met die moord op JFK in Dallas vroeg iedereen elkaar, kom op, vertel ‘s: weet jij nog waar je was op dat moment? Ik heb dat al die tijd verkeerd verstaan En zei steeds maar: ‘ìk heb het niet gedaan!’ --------------------------------------------- ...Peter R. de Vries beweert dat hij de moord op Kennedy…

Uit angst voor plannen om ons in te lijven Stierven we duizend doden voor de Russen Straks komen ze alsnog, daar er intussen Reële kansen zijn bij gasbedrijven Wat helder was wordt weer een beetje troebel Wordt gas dan voortaan ‘rA3’ en euro roebel? ----------------------------------------- ...het Russisch staatsgasbedrijf Gazprom heeft…

ze stijgen op van m'n papier als motten onzeker zoekend groeien ze in kracht verdwijnen door het venster, zoemen zacht en springen in het diepe, bouwen vlotten ik blijf hier achter met alleen de botten hun vlees en bloed heeft mij al lang de wacht aangezegd, alles ligt nu in hun macht de sleutels zijn verstopt in smalle grotten ik heb verhalen…

het is je muzikaalste lichaamsdeel je laat het eigen melodieën fluiten al ga je daarvoor beter eerst naar buiten de lucht wordt anderen zo vaak te veel en als je bezig bent dan kijk je scheel eenmaal begonnen, ben je niet te stuiten je voelt je één met ploerten en schavuiten maar daarna loop je snel weer in 't gareel je hebt er bij die…

ik ben een nar, ik doe het onverwachte mijn bellen rinkelen als ik beweeg, een radslag maak in een verlaten steeg, jongleer tot diep in maanverlichte nachten ik overtreed de regels, spot met machten en oogst applaus, maar blijf van binnen leeg al vaak ben ik gestorven, zelfmoord pleeg je méér dan eens in ijzige gedachten ik ben geen zakenman…

de stilte vluchtte toen ik sprak tot de verbeelding: spreek! zo schiep ik chaos in de orde gedragen op de brede vleugels van een adelaar, was ik omgeven door geklapwiek van slagpennen ik hield me schuil in roversnesten inhaleerde luchten van onbeminden, geketenden, verdorden de gieren vlogen op de lijken af en pikten van de weke resten…

's nachts repeteren we de dans der doden het is niet zwaar, er wordt geen stap gezet je ligt alleen maar languit in je bed zoals je later rust onder de zoden je bedtijd is je eigen onheilsbode er is gelegenheid voor een gebed maar 't is een onverbiddelijke wet: de dansvloer blijft voor rozenkrans verboden de charleston, tango zijn haar antipoden…

Ik heb het laatste woord voorbij zien komen De stilte kwam er zwijgend achteraan Een laatste druppel uit een lekke kraan Een laatste deling van de chromosomen Wat ons nog rest zijn geesten en fantomen Hoe kunnen wij elkaar nu nog verstaan? Met dierlijk krijsen, schoppen, bijten, slaan Proberen we tot een begrip te komen Het hulpeloze uiten…

In 't fotoalbum van Elizabeth ter ere van haar tachtig maal verjaren ontbreekt Camilla, voor haar zoon de ware. Zo is prins Charles weer flink te kijk gezet. Ze heeft de regels er op nagelezen; voor haar kan er maar één de Tweede wezen.…

de wereld was niet groter dan het hier toen wij bij avondlicht de kust bezochten en wijzers wezen lang niet elk kwartier hoewel we om een eeuwigheid verzochten we voelden ons als opgejaagde dieren die dorstig smachten naar een heilzaam vocht vol overgave streken we banieren elk middel was geheiligd, alles mocht gehaast persten we druiven…

vergeefs heb ik in eindeloze nachten me tot een onbekende god gewend gevraagd of hij het aardse lijden kent en of hij dat wellicht wat kon verzachten de sterrenbeelden aan het firmament aanhoorden zwijgzaam alle klachten weerkaatsten glansrijk mijn gedachten en gunden me geen hemels sacrament ik zocht gezelschap, hief het glas en lachte…

we zijn die keer tot middernacht gebleven en in een halve cirkel rond de haard brachten we oude vraagstukken in kaart de waard had flessen brandewijn gegeven gedachten steigerden als wilde paarden de voors en tegens gingen door een zeef totdat het juiste antwoord overbleef en toen we wazig in de vlammen staarden was elke tegenstelling opgeheven…

gehuld in paradijs'lijke gewaden beginnen we ons duister ritueel stoutmoedig stappen we uit het gareel verkennen aarde die we nooit betraden de weg voert over slingerende paden ik vang je blik, omsingel je kasteel en neem je in, we worden één geheel wanneer we samen de rivier doorwaden we stoten klanken uit en zaaien zaden zij zoeken grond…

beneden de begane grond en onder een deken waarop tekens zijn gezet, die allen kennis geven van belet, liggen de doden, zwanger van een wonder ze rusten zij aan zij in het vooronder aanvankelijk bood menigeen verzet maar nu houdt iedereen gelijke tred de optimist ligt naast de hypochonder als ik mijn stappen op het grindpad zet, knarst…

Een umpire uit Wijdemeren riep, om het eens uit te proberen: "Eén tonic met gin, met veel ijs erin." Zo liet hij zich lekker serveren.…

Straks blijkt uit grondig Zwitsers onderzoek, dat we de volksgezondheid zwaar belasten door straling in de lucht van nieuwe masten; mobieltjes zijn geen zegen, maar een vloek. Als het ècht kwaad kan, die UMTS, dan krijg ik vast bericht op mijn 06. ------------------------------ ...het plaatsen van nieuwe UMTS-masten stuit op steeds meer…

mijn ogen, neus en mond zijn uitgewist wie naar mij kijkt, staart in een leeg ovaal een atlas op een onbekende schaal de aarde hult zich in een dichte mist het rookgordijn van een illusionist die speelt met vuur en zaagt met roestvrij staal en kan verdwijnen voor een volle zaal op een manier waar het publiek naar gist ik tover telkens als…

In het begin had 't nog wat geleken, een leven vóór me, het was eindeloos. Ik pakte alles uit Pandora's doos. Het is half om, mijn kansen zijn verkeken. De goedbedoelde leefregels en preken, die maanden dat ik rechte paden koos, verwondden me als doornen van een roos. Mijn handen bloeden, aderen ontsteken. Het lichaam is zo kwetsbaar,…

ik was verward, de wijzers van de klok vertraagden, waren niet vooruit te branden ze stonden stil en ik stond voor het blok toen niemand acht sloeg op mijn offerande ik wilde vuur ontsteken met m'n stok geen vonk sprong over, elke poging strandde tot onverwachts het rookgordijn optrok en ik, uit as herrezen, me vermande je overbrugde afstand…

het voelde vanzelfsprekend wat we deden we brachten elkaars lichaam in galop je haren wapperden als veterdrop we hapten toe van boven tot beneden conquistadores en hun gruwelijkheden ik tekende het uit je ogen op de strijd verhevigde en steeg ten top een uitbraak van bevredigende vrede niets deed er toe, geen wet, geen goede zeden…

Je legt de eerste steen. De ruiten, die geven onze grenzen aan, een bord vol regels en vol wetten. Zwart staat voor 'man' en wit is 'vrouw' of was het andersom? Ja, het was andersom. Zwart is voor jou. In gedachten hoor ik stenen slaan. Ik zet mijn zinnen op je dam. Je kijkt naar buiten. We beginnen. Ik sla een steen. Jij slaat er twee…

de nacht viel over je gebronsde huid die naast me uitgespreid lag op het laken al tastend trachtte ik je aan te raken de duisternis stond bol van het geluid we ademden als blaasbalg in en uit ik sperde bij je rode mond mijn kaken en proefde van je lippen, onder 't slaken van zoete zuchten, sap van oosters fruit de spanning bouwde op, de…