Alle inzendingen van Constantijn Huygens

Wij tasten onze pols, als ’t hapert hier of gins. Maar zo w’ hem tasten met wat minder haast, meer zins, Wij zouden voelen dat elk klopje van die ader Een treedje is naar ’t graf, en ’t sterven zo veel nader. Slaat daar wat koortsigs toe, zo stappen pols en wij De dagelijkse draf veel spoediger voorbij. Wijs waar' hij, die hieruit zijn aandacht…

Jan, was ik toch als boek geboren, zei Katrijn, zo kon je dag en nacht met mij bezig zijn als met je boeken nu. Wel, zei Jan, en lachte, ik dank je voor je vondst, je hebt zeer goê gedachten: een boek was naar mijn zin, als ík maar kiezen zou wélk boek het wezen mocht. Welk boek dan? zei de vrouw. Een almanak, sprak Jan, die zou mij 't liefste…

Wat zei hij 't naar mijn zin, Eén van de slimste wijzen, Ik durf geen vrouwen prijzen; De beste die ik ken Mocht licht veranderen terwijl ik bezig ben. ......................... te onstade: op een ongelegen tijdstip (verouderde uitdrukking)…

Zoet vrouwtje, wier gebed gebod is over mij, Verwacht gij nog in dicht hoe 't afgelopen zij Met mijn uitheemse reis? Ik zal z' in 't kort vertellen. Zo heb ik omgezwierd met mijn drie jonggezellen: Ter Goud' heb ik vernacht en in ons Monnikland, En op mijn Zuilichem, en aan de overkant Ten Bosch en t' Eindhoven, te Bree, te Maastricht…

Gedenkens taaie kunst en wens ik niet te weten: Ik hadd' er liever een te leren van vergeten. Zou mij te voren staan al wat ik heb bezweet In lijden of in vrees; het waar een pak van leed Dat and're schouderen als mijne moesten dragen: Zou ik ook al de vreugd van all' mijn blanke dagen In ene spiegel zien: een sterker oog als 't mijn Moest…

Mijn drukker leeft in droeve druk; Want 't drukken drukt hem weinig druk: 't Waar geen bedrukte drukker, Viel 't drukken maar wat drukker.…

Die 't Ambacht wel verstaat daar van hij leven moet, En die 't, niet wel alleen, maar wel en geerne doet, Beleeft het grootst geluk dat iemand kan begeren. Hij spoedt, en spoedt met vreugd, hij wint, en wint met ere. O aller staten staat, daar voordeel gaat met lust, En lof en dank met beid', en werken zelf is rust!…

’t Is wederzijds gelijk gebrek, Half wijs te wezen of half gek.…

Jan, was ik toch als boek geboren, zei Katrijn, dan kon je dag en nacht met mij bezig zijn als met je boeken nu. Wel, zei Jan, en lachte, ik dank je voor de vondst, je hebt heel goê gedachten: een boek was naar mijn zin, als ìk maar kiezen zou wèlk boek het wezen mocht. Welk boek dan? zei de vrouw. Een almanak, sprak Jan, die zou mij 't liefste…

Trijn ligt Jan in zijn hoofd bij dagen en bij nachten; Trijn ligt hem op zijn tong, Trijn ligt in zijn gedachten; Trijn ligt hem in zijn weg in ’t slapen altemet; Trijn ligt hem alleszins, behalve in zijn bed.…

Ik hoorde een student in Rechten kluchtig zeggen Van een mooi meisje blond, Dat in zijn ogen stond Dat’s een braaf Pultrum om zijn Corpus op te leggen. ----------------- 1654…

Wat zou ik op doen? Leed en ongemak gaan lijden? Zien, wat mij niet en kan verbeet'ren noch verblijden, En horen wat mij spijt, en ruiken wat mij kwelt? Neen, 't nestje waar ik lig is min noch meer gesteld Als waar ik twee maal drie en nog drie maanden in lag, Eer dat ik schreiend aan de tepel van de min lag: Ik lig warm, ik lig dicht,…

Wij woelen zonder end voor kinderen en erven, En 't gaat ons in 't gewoel, gelijk 't gewiegde kind: Wij woelen ons in slaap door allerlei bewind, En vallen moe daarheen, met d' ogen toe, en sterven. ---------------------------------------------------- bewind - bewegingen, beslommeringen…

Jan gaf een rekest aan d'overheid en kreeg daarop het schraal bescheid: 'hierin kan niet getreden werden'. Men meende dat hij zou volherden, en bed'len met een nieuw papier. Ook kwam hij na een dag, drie vier, maar met een doos die hij de heren (als een corruptie) wou vereren. De doos ging op, daar vond men in vijf woordetjes van…

’K en kan ’t niet weigeren', zegt Pieternel, 'aan Heren Van aanzien en gezag, die vreugd van mij begeren.' Zij kan ’t niet weigeren, ’t is waar; maar vat het wel: Die zij ’t niet weigeren kan, heet Pieternel.…

'Opblijven' noemden wij ’t in onze kinderdagen Niet vroeg te bed gaan, en ’t was hard te verdragen Te moeten rusten als de zon pas onderging. Die kindsheid komt weerom; is ’t niet een wonder ding? Hoe dat men ouder wordt, hoe m’ouder zoekt te wezen: Opblijven is de vreugd, te bedde gaan het vrezen Van alle menslijkheid! ’t Schijnt dat de tijd…

Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat, De schave van de jeugd, de schole van de daad, Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is, Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is. De rondom groene buurt, het rondom stenen Hout, Des boers verwondering, al komt hij uit het woud, Des steêmans steeds vermaak…

Wonderlijk zijn Gods almachtige werken; Maar wij verzuimen der wel op te merken. Treed op een mier, het en schijnt niet met al, Evenwel in deze mier is het al Wat w’in een machtige olifant vinden: ’t Schepsel is schoon, maar de mensen zijn blinden.…

Schoon kinderen in de wieg, schoon weder op de straat, zijn bei van één gelaat. Me dunkt men kan niet liegen hoe men ze hebben wil, het schoonste zijn ze, droog en stil!…

Gij noemt een Bultenaar gebrekkig, zonder reden: Bedenkt eens wat gij doet; Weegt zijn en weegt uw leden; Een bult is geen gebrek, het is een overvloed.…

Hofwijck, 25 oktober 1682 Dit is mijn hondjes graf. Ik zeg er niet meer af dan dat ik wenste (en de weer’ld was niet bedorven), dat mijn klein Gekkie leefde en alle grote storven. ---------------------------------------------------- niet meer af - niets anders over en de weer’ld was niet bedorven - en de wereld zou er niet slecht mee…

Trijn biechtte onder meest haar zonden, dat z’ in ’t hooi Geraakt was, with a fine English boy. En wat gebeurde daar? zei Heeroom; biecht terdege. Gij zijt een oude gek, zei Trijn, zo g’ ernstig vraagt, Alsof gij ’t niet en wist, wat dat een jonge maagd Met een mooi knechtje doen, tezaam in ’t hooi gelegen.…

Geef oesters aan mijn paard, zei Tom die het koud had (op alle stoelen bij de haard werd al gezeten). Eén stond op van 't vuur en ook een tweede die er zat, Om het hongerige dier oesters te zien eten. Die plaatsen pikte Tom in en verdreef de kou. De waard kwam en zei dat het paard geen oesters wou. Breng ze dan maar hier, zei Tom, als ze hem…

Is mij een vodderij gevallen uit de pen, (Weet, lezer, dat ik al mijn vodden daar voor ken) Ik sluit ze van mij af en laat ze liggen rotten: Lang, lang na haar geboort onthaal ik ze de motten, En val der met de keur van een vers oog op aan. Gevalt mij 't kind dan nog zo 't eertijds heeft gedaan, zo houd ik 't voor zo schoon als ik er een…

Hoe ouder, zegt Andries, hoe ’k meer begin te malen En krijg mijn wijfje lief, zo ’t schijnt, hoe langs hoe meer. Ik wenste menig maal, de Duivel mocht ze halen, Nu wens ik z’ alle daag bij onze Lieve Heer.…