Alle inzendingen van Greta Casier

…en ik blijf maar verder en verder over je schrijven terwijl niemand je naam nog uitspreekt de mensen gaan hem vermijden te noemen uit angst dat mijn hart om jou dan weer breekt. Toch hoor ik je naam zo graag nog eens noemen honderden malen zeg ik hem op een dag een naam die mij steeds tot leven blijft roepen in mijn eenzaamheid mijn traan…

in bed lig ik eenzaam te dromen de nacht legt zwarte schaduwen over mij de tijd van rozen die nooit meer zal komen lente en zomer zijn als met een toverstunt voorbij. in de herfst ontbreekt soms het verlangen de bloeiende aster is fel en kort van duur. van heel nabij hoor ik winterse gezangen van snerpende noordenwind en schroeiend vuur.…

het geluk van moeder worden is met geen ander geluk te evenaren Gods aanwezigheid dichtbij ervaren in een zaad dat door de liefde is gekiemd en nu de ouderlijke bescherming verdient dankbaar dat nieuwe leven ontvangen een nieuwe toekomst zien open bloeien het kindje voelen leven, stampen, groeien het is zo knusjes en warm met zijn tweeën…

Oma zie ik weer zitten in het hoekje van haar kamer oud geworden,ingekrompen en dichter bij het vuur ’s zomers hield ze van het zonlicht en open ramen met uitkijk op rode petunia’s die hingen aan de muur ze zag graag overal bloemen en planten staan rozen en dahlia’s in de tuin, cyclamen voor de ramen en toen ze met broze knieën niet meer in…

Een vlinder ging op een roos neerstrijken maar haar knop onvolbloeid wilde hem ontwijken zij bood hem een takje aan om te overnachten maar dartel als de vlinder was, kon hij zolang niet wachten toen koos hij vlug een andere roos die keek naar hem heel boos zie je niet: hoe mijn hart is uitgebloeid zo was de hartstocht van de jonge vlinder…

ik verlang naar lieve lentekleuren als d’ aarde ligt troosteloos en zwart ik verlang naar zachte en zoete geuren die mij hoop geven en levenskracht ik verlang naar de eerste zonnestraal die de natuur met warmte overspoelt naar een hemel helder en klaar die mij ’s morgens blij begroet waar eens een veld vol maïs stond ligt dor…

Twee lindebomen eeuwenoud, stoere wachters aan de kerkhofpoort.…

De glinsterende lichtjes aan de kerstboom zijn gedoofd… Het blijft gonzen door mijn hoofd... een fietsend kind werd aangereden en was op slag dood langs een wegberm staat een kruis met bloemen omhangen en een chauffeur zit met een wrang gevoel gevangen. Een sober bosje hulst siert nog het kruis in zijn huis en tranen, overal hangen tranen…

In juli gaan we zorgen en werk vergeten trekken er op uit naar zon, zee en strand aan een verre costa in een exotisch land cultuur opsnuiven, streekgerechten eten languit slapen en dansen in de discotheken 's middags aan het zwembad met de krant in juli gaan we zorgen en werk vergeten trekken er opuit naar zon , zee en strand wat vliegen…

de ligusterhaag kort geknipt de populieren op een rij de doden zij aan zij de ijzeren ingangspoort het loodzware hek aan kettingen vastgelegd de brede hoofdingang de oude zerken gerestaureerd Of verlaten en verweerd de kapel gewijd aan Jezus lijden achter een gesloten traliehek zijn bloemen voor het kruis gezet het gazon dor en…

De jaren van mijn jeugd lagen vergeten op bladzijden, dag na dag geschreven de tijd liet zich niet lenen tot het lezen tot de ziel zelf weer tot mij kwam spreken. Zij kende nog ieder woord, iedere zin die ik vergeten was; sprak zij weer in zo kregen zij een tweede kans op leven na jaren in de kast, onbelangrijk te wezen. Jaren lagen zij…

De tuin wordt opgeschoond voor de winter komt de beuk en buxushaag nog even wat bijgeknipt de laatste herfstrozen geschikt in een wit-roze boeket alleen de stekelige hulst mag niet worden in geknot de vuurrode bessen moeten de winterkransen kleuren tussen sparrentakken, rozenbottels, klimop en marjolein die met rode strikken worden opgehangen…

Wie houdt niet van een huis vol zonneschijn waar de zon schijnt door de zwaarste gordijnen ieder schaduwhoekje die ze met licht overwint en ons hart, ziel en lichaam ware heling vindt ook de natuur laat ze openbarsten in volle pracht daarvoor werkt zij met sterke stralen en kracht ze brengt vogels in de lente blij aan het zingen laat…

Zag ik ooit een zomernacht, zo helder met talloze sterren, die bloeien aan een diepblauwe hemel? Zilveren maanlichtt schijnt over de witte rozenperken en zet de tuin in een magisch licht en van ver hoor ik muziek van gitaren ergens wordt gefeest tot laat in de nacht… en eindelijk valt dan een stilte alsof de aarde alleen nog hemel is…

Blijf bij ons Heer als het avond wordt en wij angst hebben om achterom te kijken er is teveel lijden, teveel onverwerkt verdriet blijf niet langer die Vreemdeling achter ons maar kom heel dichtbij en maak u bekend spreek ons met liefde aan en leer ons verstaan wat u met uw woorden zeggen wilde zit met ons aan voor het avondmaal wij hebben behoefte…

De klanken van de avondklok weergalmen tussen de berken van het oude kerkplein na een lome zomerdag talmen mensen in het park zoeken naar verfrissing bij een sprankelende fontein de avondvrede is voelbaar onder de bladstille platanen genieten zij van de luwte en spreken gedempt met elkaar of wandelen door de lange lanen genietend…

Zij dwalen door verlichte straten zijn eenzaam - maar liefst alleen geen mens durft met hen te praten en blijven ‘t liefst ver van hen heen Zij lopen in lompen, vies gekleed als ‘t kou wordt, gaan ze schuilen in d’ opvang staan bedden gereed en dronken liggen ze soms te huilen Ze vinden er kompanen van hun soort al zijn ze niet vriendelijk…

Belg met corona is genezen geen nieuwe besmetting te vrezen twee dagen op rij is hij virusvrij quarantaine is aangewezen…

Na zonsondergang klinkt zang van nachtegalen door het braamstruweel...…

Door de achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten…

Een roos die bloeit in de nacht is droevig en zwart. Haar hart is lelijk geschonden. De ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn heel diep gegroefd. Geen bij, geen vlinder; die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand die haar zachtjes omvouwt. Zij schuwt ieder daglicht dekt met…

Een elfje voelt zich zo vederlicht en denkt ; ik doe iets met mijn gewicht ik wil veel dikker zo lijk een kikker in sprookjesland breaking news bericht…

Een vriend is iemand waar je alles kan aan vragen die in moeilijke tijden je leed helpt te dragen aan wie je de grootste geheimen gerust kan vertellen of een moeilijk probleem mee kan overleggen met wie je vreugde en verlangens weet te delen en je ook geen minuut met hem kan vervelen dat is ware vriendschap voor het leven die je…

Ik had pijn, ik had verdriet en wilde vergeten, vergeten zoveel maar het lukte, het lukte niet, Ik trok naar vreemde landen en dacht : daar lukt het me wel naar hoger bergen, wijder zeeën breder en langer stranden... Ik ging en ging maar verder door toen ik plots iemand vermoedde In mijn spoor en toen ik verzeild zat in het zand voelde…

waar blijft Gij O heldere lentezon ? die de koude dagen moet warmen zie naar m’ n bloemen op het balkon zo triest met hun schijndode harten? waar blijft Gij met uw helder licht? die al wat duister is moet verdrijven toon toch een glimp van Uw Gezicht wij willen U in glans zien verschijnen waar blijft Gij O ontluikend leven de aarde…

hij vertrok in de nacht zo plots en onverwacht geen deur was geopend niemand had hem zien lopen alle luiken bleven zelfs dicht en nergens lag een bericht het laken onaangeroerd het lichaam omwoeld zijn hart had het begeven zijn ziel naar het Hoogland gedreven daar in 't Eeuwige Licht kreeg de aarde 'n tranengezicht niemand die…

Herinnering kom je een oude wonde helen Ik wil je niet negeren, maar mij zachtjes laten strelen De mooiste wil ik prenten in mijn hart De slechte schuiven aan de kant. Na vele jaren kom je opnieuw tot mij We leven weer samen zij aan zij En alle zorgen, pijnen en nijd Zijn nu verdwenen met de tijd. Ik hoor nog steeds je lieve woorden Het…

Moeder, - de liefste in ons leven stond altijd voor haar kinderen paraat met wijze woorden en goede raad wilde zij haar kostbare gaven doorgeven. levenslang werd zij door de liefde gedreven blijft zij ons voorbeeld dat nimmer vergaat moeder, - de liefste in ons leven stond altijd voor haar kinderen paraat Moeder, die wij u nu moeten…

Midden de nacht Wakker gemaakt Door de herfstwind kermend, kreunend beukend tegen het raam Gezwoegd had hij Om de bomen In hun naaktheid Rillend van kou Te laten staan de regen deed mee aan zijn verwoed spel met loodzware tranen liet zij de moede blaren neerdwarrelen in het rond ook ik voelde de pijn van mijn geliefd seizoen…

een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw zij was niet bestemd tot het eeuwig leven een laatste roos wil ik aan jou nog geven Het goddelijk zaad werd niet tot bloei verheven haar scherpe doornen staken mij in diepe rouw een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw…