Alle inzendingen van Gustaf Kreuz

Teveel tegelijk, Gewoon geen focus. Verwarring! Waar gaat dit heen? Geniet: wees gewoon jezelf. Tenslotte trots op impulsiviteit.…

Anders dan de zon Zorg je niet elke dag Voor licht in mijn leven Maar sta je soms Ook niet aan de hemel Achter de wolken Geef je je over En laat je me alleen In het donker Toch denk ik ook dan Ook dan aan jou En hoe jij Verwarmd door de zon Mij eenzaam Laat snakken Naar jou Schoonheid…

De knak van mijn hart Onhoorbaar Door de klap van je voet In mijn zij Ik verdring wat je deed Elleboog beurs Kinderen erbij Radeloos pijn Nu druppelt mijn hart Spanning te groot Ik zie het Ik voel het Kan niet meer nu Alles kapot Dat was de tijd Nu voorbij…

Ze zakte in de bank van het café Hij nam de verse jus d' orange mee. Grote glazen had hij voor hen genomen. Haar geïrriteerde blik had hij niet voorkomen. Ze pakte haar telefoon in de hand. Hij schoof op zijn stoel aan de andere kant. Ik als toeschouwer, het einde was nabij. Zelfs de taartjes lagen er ongemakkelijk bij.…

Ik ben geworden hoe ik leef. Het ritme van de dagen heeft me opgeslokt. Ik ben één van hen geworden. Of zijn zij een deel van mij? Treindeel dan misschien. Naar hun gebruiken schrijf ik op mobiele telefoon en maak vooral geen contact met hen.…

Verzeild geraakt, op zoek naar inspiratie. Slenter ik door een van onze steden. Deze plaats is een vestingstad. Ergens in het zuiden van het land. Met de Kerst in aantocht bedacht ik mij: Steden hebben een kerk midden in het hart. Vestingsteden in het midden van, hun stervormige en stevige muur Over tweehonderdvijftig jaar ziet men onze…

We zien de morgen niet, veilig in onze huiskamer. Hij komt wel, te snel meestal. De blik in de spiegel verraadt het. Wat kan een evenbeeld anders zijn, nu de morgen wegsluipt van mij. Er is geen tijd, maar ook geen heden. Bestaan heeft geen betekenis meer.…

Ik ben een man met mijn eigen leven, Zie mensen om me heen liefde geven. Ik vang soms wat van die liefde op, Zet daarmee de liefdesverspilling stop. Wanneer je goed kijkt zie je het gebeuren, Mensen van alle standen en kleuren. Lopen met hoofd gebogen te verlangen, Vergeten de gegeven liefde op te vangen. Sinds ik die liefde in mijn hart…

Ze hield haar jas aan. Haar stem was net te luid. Ze was haarzelf niet. En hij zag er uitgeput uit. Toen de deur achter hem open ging, keek hij schichtig om zich heen. Hij vond haar wel een lekker ding, maar zoals thuis was er maar één…

Woorden kunnen gevoel dragen, zodat het overbrengen slaagt. Antwoorden op levensvragen zorgen dat tijd vertraagt. De dikke stroop van wat er speelt, geeft inzicht in de levenszaak. Alles wat je met elkaar deelt, Is dan eigenlijk leedvermaak.…

Wanneer ik uit de diepte ben, voel ik me los van het leven. Dalen waar ik nu aan wen, het plateau doet me zweven. Geef niets om spullen, om tijd, mijn ogen zijn nat als ik lach. Nergens voel ik innerlijke strijd, als ik toekomst weer dromen mag.…

Geen rimpel in het water Ik staarde naar de zon In dit heden werd het later Ik wist waar het begon De ogen van deze stad Filterde mij met een doel Je toekomst is een pad Dat je leidt uit dit gevoel…

Als een meer, Sprong ik in je. Warm water, De kant dichtbij. Dreef ik verder, Steeds dieper. Niet meer staan, Zwemmend. De kant uit zicht. Onrustig draaiend, Buik of rug. Het water. Kouder aan mijn benen. Reddeloos. Drijvend naar De waterval. Stroming, Afgrond.…

Klem in het harnas met weke benen. Duizelingen in het hoofd. Over momenten die verdwenen. Waar ik in heb geloofd. Doorbreken van wat niet is. Stuurloos in de tijd. Mijn huid is het vernis. Dat is gehard in de strijd.…

Gedachtes in mijn hoofd. Water aan mijn voeten. Ik voel de rust. Zie mijn woorden uitmonden in zee. Waar jij ze leest.…

Ik bestelde een Boeuf Bourguignon, Jij zette de sliptong op onze bon. Op mijn bord draadjesvlees en aardappelpuree, Op de jouwe kwamen drie kleine visjes mee. Toen ik jou naast me aan het eten zag, Krulde om mijn mond een glimlach. Zo vakkundig vis fileren had ik nog nooit gezien, En dat alles met schone handen bovendien! Ik geloof dat ik…

Kon ik maar elke dag lezen wat jij schreef op papier. Dat heb je meermaals bewezen, met je mooie zinnen hier. Je bent beter dan literatuur, jouw pleonasme is mijn tautologie. Ik voel je passie en je vuur, wanneer ik je schrijversnaam zie. Betekenisvoller kan een vrouw niet zijn. Vanaf gisterenavond weet ik dat. Heerlijk wanneer ik in je…

Aan het einde van het jaar wil ik toekomst soms vermijden. De tijd geeft ruimte aan het zijn. Want er is genoeg van beide. Het één is niet groter dan maar in balans spreken we van heden. Meestal realiseert men zich Dat vooral in het verleden. Die vorm van bewust zijn Bepaald het leven van alledag Toch zijn we het gelukkigst Als u zich…

De ochtendzon was pas net boven de horizon, De lente maakte dat ik de warmte voelen kon. Ik keek naar de felle vuurbal ver hiervandaan, Er leek toch weinig tussen ons in te staan. Soms is wat je voelt ook wat je kunt zien, Daarom voelde ik de warmte die ik verdien.…

Ik bewandel wegen in het morgendauw. Zon verschijnt na regen is de hemelblauw. Neem nu eindelijk eens van mij aan. Gevoel kan tijdelijk aan de hemel staan.…

Onbeperkt eten is een must. Zoveel mogelijk voor weinig geld. Geen reclame voor de eetlust. Tenzij u graag volle borden telt.…

Grimmig wordt een modewoord. Liefde balancerend op een koord. Sterk opstekende Oostenwind. Louter door de macht verblind. Landje leiden als een eigen bedrijf. 'Wijzelf voorop!' staat buiten kijf. De stemming gevoed met haat en nijd. De sfeer van een verkiezingsstrijd. Straks zal alles beter lopen. Wanneer presidenten niet verkopen. Maar…

Bladeren op de rotonde. Pakjes in de kale boom. De fontein zichtbaar alleen. Herfst op het Stationsplein. De Onze-Lieve-Vrouwe-Kerk, dichtbij, maar ver weg. Geel-blauwe treinen kruisen tussen ons door. Auto’s passeren in gepaste draf. Af en toe een voetganger, met muts of tas of buggy. De rotonde van Venlo leeft.…

Oprecht verdwaald tussen de gebouwen, waan ik me in een solide beweging: Voorwaarts richting heden, kijk ik naar de wegen achter me. Krampachtig met mijn armen om het leven, was ik uit het veld geslagen. De muziek niet meer door mij geschreven. De lach van iemand die ik kende.…

Kraakhelder en vederlicht, drong jij tot me door. Het silhouet van je klanken, is achter gebleven in mijn hoofd. Je woorden worden nu gedragen gelezen, alsof je stem ze heeft gevormd. Ze zijn geschreven en leven, door de gedachte dat je tong ze heeft gemaakt. Je adem heeft ze naar mij gebracht, uitgestoten en ontvangen. Mijn oren maken…

Auto's cirkelden over de rotonde. Ik keek neer op het tafareel. De zon gaf tegenlicht, waardoor ik mijn ogen samenkneep. Waren het de mensen in die voortuigen waarvan ik probeerde te filteren, wat zij dachten nu zij bijna thuis, of in de supermarkt waren? Zou er iemand op hen wachten thuis? Als een kwispelende hond, blij in hun armen springen…

Het hedendaagse leven stemt me niet heel gerust, Politiek is alleen nog maar op stemmenwinst belust. Presidenten en lijsttrekkers met vreselijk apart haar, Verkopen zichzelf graag als het betrouwbaarste waar. De sociale kruisbestuiving zie ik met geweld terug. Dan zoeken we een dader en vergeten slachtoffers vlug. Als onderdeel van, kan ik protesteren…