Alle inzendingen van Harry C.A. Daudt

Stap maar in deze foto voorzichtig De wanden...puur goud voor het oog herfst...de maker najaarszon de kunstenaar Tast maar raak stam tak en twijg aan met vingertoppen en later met de kom van je hand bladgoud heb je in handen als het al niet ritselend is gevallen.…

Hij heeft haar overal gezocht: zijn vrouw Hij zocht haar achter boom en struik struik en boom Hij zocht onder pas gemaaid en sappig gras Was zij niet meer dan een droom zo vroeg hij zich af? Hij zocht zijn vrouw in het hooi pas op de hooizolder 'geriekt' en opgetast waar het nu te drogen lag tenslotte was het…

Het is een boom boom in een landschap in een winters landschap Wat ik snap is zijn eenzaamheid alleen,verlaten Weg,noch pad noch straten lopen naar hem toe of af Hij mag er zijn die boom een schitterend silhouet tegen winterhemel de takken,kroon vangnet van dromen Geef mij.... zulke bomen alleenstaand in het landschap…

Ach,hij wilde bruggen bouwen bruggen slaan tussen hem en haar Zij zouden nimmer,nooit in het snelstromend water vallen? De lieve woorden pijlers de zoete zinnen stalen balken Hij leek -na jaren- ermee klaar maar de brug stond op begeven Het bleek de roest van zijn zwalken tussen het vrouwvolk dat wenkte en lonkte met…

Wij kunnen bruggen slaan kunnen ons verbinden Rivier of stroom oversteken met voet- of pontveren soms zelfs wagen te waden door ondiepten van waterlopen, van oever naar wal of omgekeerd We hebben geleerd ons te verbinden niet ons...te binden.…

Deze boom wil me voor sneeuw behoeden ...bij nacht en dag Voor wind ook uit het noordoosten ...z'n grimlach Ik herken haar kwaadheid haar ingehouden woede als wind 'r schudden doet Ik zoek haar stam, haar takken zwart van verkilde winter Beschut me behoed me voor kou en neerslag van betekenis.…

Een rozentuin? ik heb het je niet beloofd Wel de liefde die niet leek te verwelken Werkelijk elke dag werd ik van m'n zinnen ontroofd Dwaalde en doolde rond als 'n kip zonder kop Maar die tuin jou... beloven? Je zou het zelf niet geloven, liefste.…

De zee wil je bevaren het zeegat uit voorbij havenhoofden Het water... komt er nimmer tot bedaren na eb is er vloed Het zand altijd prooi de tanden er ingezet waar aan geknaagd De duinen kijken het aan nog droge kruinen 't water aan hun tenen Je wilt.... het oor lenen aan de monotone zang van branding.…

Ik ben.... een rare heb menig schip en schuit bevaren als bootsman soms als stuurman aan bak - en stuurboord nooit... als kapitein Daar zijn...... er al zoveel van die willen sturen -als beste- vanaf de wal Ze zijn.... groot in getal maar 'het scheepsvolk' is 't moeilijkst te sturen Daarom... zal hun reizen nooit lang…

Hij heeft de aarde bewoonbaar gemaakt Wij hebben onze woning gekocht, gehuurd Misschien met lotgenoten bij nacht en ontij, gekraakt? Onze aarde er bewoonbaarder van geworden?…

Binnen.... moet je blijven 'ga niet de weg op' Buiten wacht ons sneeuwval en spiegelgladde wegen En code-geel en rood voor erger afgegeven via radio en teevee We gaan aan koffie, aan thee erwtensoep & worst Want buiten wordt het vegen vegen we ons straatje schoon.…

Ze vliegen vliegen in 't blauw van hemel de aarde ver beneden hen Ik weet niet of ik eraan wen de trek van vogels hoe lang? naar waar? Ik zie en hoor hun schreeuwend afscheid de snelheid waarmee ze overvliegen naar daar waar voedsel is in overvloed insecten of zaden Het doet me goed dat ik ernaar mag raden...…

In de lucht zit iets blauws dat weg heeft van 'n naderend voorjaar de winter met natte koude glad doet vergeten We weten dat zon ons meer en meer ....verwarmt Ik ben klaar met deze winter de dagen kort van hemels licht.…

Een stoel heb ik voor je klaargezet Aan het glas zodat je naar buiten kunt blikken Een park een rij bomen een veld, geel van zon Tegen de ruit zou je kunnen tikken om mijn blik te kunnen vangen Ik ken je verlangen naar aandacht naar de blikken die ik -doorgaans- naar je opsla.…

Noem haar bloem in de morgen in de vooravond het daglicht.... bijna verborgen maar noem haar bloem ze is 't waard meer dan waard.…

In m'n tuin blozen de esdoorns Gekozen heb ik zé daarvoor Alle herfsten tonen zé hun kleur als ik de deur open naar m'n paradijs door najaarszon beschenen.…

Herfst verblikt, verbloost verbonden nog met aan bomen:blad.... 'We hebben het gehad'... zonneschijnsel een godsgeschenk De kleur van het blad van bladeren een stille wenk van herfstmaanden nog onbesproken onvoorspelbaar de nukken van't weer De deur.... van winter op een kier?…

Zij is de bode bode van lente de wilg met haar katjes Aan oever en wal beemd en kant waar water gulzig is Zij is nieuw leven leven aan takken als zon scheutig is met schijnsel en sneeuw plots voor zon verdwijnt Liggend groen komt overeind zoekt hoogten toppen van kunnen in stengels en stelen doen ons delen in 'n…

Het leven valt me zwaar dag in, dag uit het bewerken van deze lap grond Met schop hark en riek de korrel en de kluit Het zaaien en het oogsten bij zonneschijn en regen Het zijn mensenhanden die de zwaarte wegen: van boer te zijn.…

Boer zoekt zich wat te doen? het zaaien en het oogsten Boer zoekt zich elk seizoen het dagelijks bezig zijn: Op akker,in wei in stal,in keuken of doodgewoon Zeg:.....'onderweg'. Dat ligt zo in zijn lijn: het boerenleven.…

Ik tel de bogen tel er vijf het moeten er negen zijn... die de Maas overspannen in -licht gebogen- lijn de rivier de baas Ik ben aldoor opgetogen over deze brug die verbindt.... het warmbloedig rood van Brabant met het zomers groen van Gelderland.…

De Vrede wil ik brengen de vrede op geheel de aarde Niet enkel in de twaalfde maand: duister december Voor mij geen andere waarde zo belangrijk als vrede Het brengt vriendschap & liefde met zich mede Dus ziet u me vliegen bij daglicht,zon of even neerzitten op oever,wal dak of brug denk dan even terug aan mijn…

Bouwen willen ze in de stad Nijmegen alleen zondags ligt ze stil De bouw van een zee aan huizen waar mensen kunnen wonen De bouwtyconen lijken koud zelfs kil.... wind en regen hun trawant De maandagkrant meldt vertraging en crisis in de bouw ....op til?…

Nog probeert de kerk boven alles en ieder uit te torenen Nog probeert de Kerk het laatste woord te hebben: 'AMEN' Maar is er geen 'SAMEN'? de Kerk sterk in saamhorigheid? Zullen we op ingeslagen weg niet in gekrakeel en eigenwijsheid verzanden? Ik kijk links en rechts van me.... zie in zoveel handen kaarsjes van…

De zon staat laag schaduw lang als een pierlala Het ijs is broos en breekbaar 't kind ziet geen enkel gevaar loopt roekeloos de dunne ijsvloer ...........op Wie geeft 'n teken roept ho of stop kijk uit niet verder? Breekbaar...'t kind.…

Je brief vond ik in de brievenbus verfomfaaid door regen Ik vond 'm zwaar wegen de woorden als stenen op m'n maag Door het schrijven van de brief had je onenigheid -voor jezelf- opgelost Ik zag je -diep verborgen- in je kraag de straat oversteken Na weken.... geen schim van je te zien misschien? had je spijt van je…

In een brief bedankte je me voor de wandeling het middaglicht dat ons rijkelijk bescheen er geen genoeg van kon krijgen Of ik nog zing? vraag je me want je houdt van m'n stem Jij kan je woorden -met 't grootste gemak- tot zinnen aaneenrijgen Het is nu dat ik ween want ik ben je adres onderweg verloren.…

Mijn brief je zult 'm niet ontvangen Bol staat ie van verlangen naar jou... daar ver van huis en haard van eigen sponde waarin liefde een zich herhalend spel van lijf en leden Je woonadres heb ik -als de pest-gemeden nu pás zag ik dat je was verhuisd.…

Ik weet nu dat mijn brieven niet zijn aangekomen Ik mocht alleen van een ontmoeting met jou ...dromen Ik zag erin je ogen dwalen over voor-en achterkant de bladzijden als spiegels van diezelfde ogen Misschien is medeleven blijven steken in mededogen? Nu hangen er drie groene brievenbussen lang niet geleegd door je handen…

Je kent ze wel:de Britten met bolhoed fraai kostuum Zwart van kleur van goede snit ze paraderen over straten Ze stralen als 'n man ..kan doen ze doen 't niet voor minder ze schudden handen kloppen op schouders ...maar bescheiden Ze hebben 't over: ladies niet over meiden hun mond tot alleen lippen open Ze zijn op weg…