Alle inzendingen van Helene Swarth

Ons eigen land, in zilvr- en parelwazen, Omspeeld van zijden zilte zeeëwinden, Belommerd koel van olmen, wilge’ en linden, Hoe houdt ge ons gevangen in uw mazen! Geen schelle kleuren, die de blik verblinden, Geen vreemde vormen, die de ziel verbazen, Uw luchten zijn als bronnen van extasen, Die heeml en aard met bevend licht verbinden.…

‘k Wil niet meer luistren naar het klokgetik; ‘t Klinkt me als gelek van dropplen bloed zo bang. Hoor hoe zij klettren, één voor één, zo lang Als ik bewust ben van mijn Ik! En langzaam kronkelt, als een klamme slang, Rond keel en hart die angst… ‘t Is of ik stik… Ik hoor aldoor der stonden stervenssnik, Ik voel zo zoel hun adem op mijn wang…

Loom laat zij vallen 't hemdje vlinderlicht - En dromig ziet ze, aan morgenblauwe trans, Met wapperlokken zweven rond een krans Van engelkopjes, blond en blank, belicht Door lente-zon, in slepende cadans. Op wie zal 't kindje lijken? - En 't gezicht Houdt, blij en vroom, ze op 't wolkenspel gericht, Waar hemelkindren dansen hemeldans.…

En statig dalen, slank in blank gewaad, Maagdengestalten, in de maneschijn, Van brede marmertreden, tot waar staat Een blanke baar, - in 't kistje een kindekijn. 't Ligt wit en weerloos op het wit satijn, Een sneeuwwit rozenkransje om 't lokkenblond. De stille glimlach van wie zalig zijn Trilt, als een vlinder, om zijn vredemond.…

Op vloerkleed zacht, vol aandacht, lag 'k te lezen, De blonde pop, met roze en blank getooid, Geleend aan zusje of liefdeloos vergooid. Robijn van kersen, goud van stekebezen Mijn ogen laafden, vóor mijn mond. Vermooid Door vreugde was de dag. Wat zoude ik vrezen? 'k Verlangde niet, als andren, groot te wezen. Toch hoorde ik momplen: - 'Vreemd…

Een vreemd visioen! Ik droomde dat ik zwaar Gezondigd had en vóór de spiegel stond, Nog dronken van mijn zonde, met los haar En vonklende ogen en ontloken mond. En ‘k juichte in wilde weelde en ‘k zag – zo waar Als God leeft! – doodsbleek tussen ’t lokkenblond, Een droef gelaat mij aanzien met een paar Ogen, mijn hart doorborend tot de grond…

Maagdepalm en rozemarijn Tooien het graf van een maagdelijn. Maar uit het graf van een bloeiende vrouw, Rijzen drie rozen in bloedige rouw, Rijzen drie rozen als bloed zo rood: Twee uit haar boezem en éen uit haar schoot. 't Graf van een moeder, op stengelen slank, Wiegelt drie leeljen als engelen blank, Wiegelt drie…

O lang en bang was Liefdes Lijdensweek En droef haar dood aan Twijfels martelkruis! Maar prachtvol rees de Paasdag, met geruis Van engelvleuglen - en de schijndood week. Ik kwam getogen uit mijn donker huis, De lippen zwijgend en het aanschijn bleek, En stond bij 't graf en weende... en zie! daar bleek: Zij was verrezen uit haar dodenkluis…

"Neen, kind, dit jaar zal Sinterklaas niet rijden." 'k Verbeet mijn leed en kleurde stil mijn print - En toch, verrassend, zond de milde Sint Ons elk wat moois, om d'avond hem te wijden. Maar stug, ondankbaar, bleef ik droef gezind. Pret zonder voorpret kon me niet verblijden. 'k Gaf ál mijn kracht aan klachtloos heldenlijden. Wie…

O droef is elke erinnering Aan hem, die jong ten grave ging, Maar ’t allerdroefste dunkt mij dat: Nooit heeft mijn lief mij liefgehad. O, dat ik dááraan denken blijf! Voor hem was ik een tijdverdrijf, Wat hij voor mij was wist hij wel: Hij was mijn hemel en mijn hel. Kon ik maar wenen als weleer! O God, ik heb geen tranen meer. Kon ik…

Door ‘t loof der linden gloort de zomerzon Omgonsd van bijen wuift de blonde bloesem Zijn frisse geur de blauwe hemel toe. Doch wie daar lette op licht en lommerspel ‘t Is niet de kleine, die daar zit en peinst; Bleekwangig kind met ogen roodgeweend Met handen roerloos rustend in de schoot Ze is doof en blind voor wat haar weelde biedt Bertha…

Ik zoek naar woorden en ik vind er geen. Ik neem uw hand en blik u in 't gelaat En fluister, als een bede, uw naam alleen... Hoe zal ik weten of gij mij verstaat, Als ik blijf zwijgen en zo bitter ween, Omdat ik voel waartoe geen taal volstaat? 'k Voel me als een kindje, dat een volle kelk Langs diepdoorploegde paden zoetjes draagt…

Zij zagen blank een wonderster verrijzen. Die ster te volgen dreef hun zieledrang. Door woestenij geen dooltocht zwaar en bang: Trouw blonk de ster en bleef hen wijzen. Plots in den hoge hoorden ze engelzang – Een arme grot was 't einddoel van hun reizen. De kemels knielden. En de grote wijzen Aanschouwden 't kind, geprofeteerd zó lang.…

Gij die dit boek leest, denk niet laag van mij! Ik kom niet, bleek en ’t oog van tranen rood, Gelijk een arme, huis aan huis, om brood, Vol deemoed, beedlen om uw medelij. Waarom u dan mijn hand die beker bood, Vol bitterzoete weemoed? – zet, o gij Voor wie hij NIET is, snel die kelk terzij, Waarin ik zacht mijn stille tranen goot! Ik schenk…

Ik zocht alom, ik zocht en kón niet vinden Mijn Boek van Jeugd, verloren en versmeten. 't Was al zó oud: 'k had d'inhoud half vergeten, Zo liefdezoel als heimweegeur van linden. Maar gele bladen uit dat boek gereten, Gedragen op erinnrings sidderwinden, Wezen waar 't lag, omrankt van blanke winden, Of me uit elk blad een bloem wou welkom…

Een schone dodendroom heb ik gedroomd: Diep onder marmerblank en bloemgeboomt, Sliep kalm en koel mijn moegemarteld lijf. Toen zag mijn ziel, vanuit haar blauw verblijf, Een meisjesgroep in klederen leliewit. En éen maagd, blond met vliegend haar, zei dit: - ‘Zij die daar rust gaf liedren ons, in ruil Willen wij winden rozen rond haar zuil.…

Nu rijpt de herfst de rijkgebronsde peren; De sappige applen glansen, rood en goud, En prachtig prijkt, gelijk een toverwoud, Het bos, dat groen in purper doet verkeren. Krachtige balsemgeur uit kreupelhout Van eiken stroomt mij tegen, zilvren veren Doorstrepen 't reine luchtblauw en vermeren Tot één wolk, die de zon gevangen houdt. Nu…

In ’t bloeiend loofprieel zit ik alleen En drink, verlangend naar een kameraad, – Is geen nabij, die met mij drinken wil? Daar komt de maan en groet mij als een vriend En nog een derde duikt daar op: mijn schaduw! Mijn schaduw en de maan! Bij God, twee stille Gezellen – en geen droppel drinken zij! Mijn schaduwbeeld beweegt zich zoals ik,…

Als blonde kindren hupplen de Seconden De poort des Morgens uit, vol lichtgeluk. Als kreunende ouden, steunende op hun kruk, Strompelen traag de zware Middagstonden. Hoofdschuddend, zuchtend, droef-eentonig druk, Tonen zij bloot de nooitgenezen wonden, Tekenen rood op schouderen geschonden Door 't eens zo trots getorste levensjuk.…

Breek blanke meien van de Levensboom! Nu is de mei gekomen, ook voor mij. Als witte vlinders fladdren ze ons voorbij, De bloesemblaadren van mijn lentedroom. Zie, dit is weelde: wandlen zij aan zij In 't bloeiend Eden onzer liefde, loom En stil van 't groot geluk, met teedre schroom Ontvangen en gedragen, bang en blij. Nu laat…

Ik sta als Mozes, vóór 't Beloofde Land. Ik zie 't van verre en mag niet binnengaan. Ginds, aan mijn voeten, golft het gulden graan; Vroom ruist het woud: "God doet zijn woord gestand." Ik bal de vuist en klaag u, Jahvéh, aan, Verberge u ook een koopren wolkenwand. Zwaar, op mijn schouder, valt de onzichtbre hand En straft mij streng voor…

Als een die, vreemd'ling in zijn vaderstad, Na jarenlange reizen wederkeert, Aarzelend zoekt, de taal van 't land verleerd, Naar 't ouderhuis het oudbegane pad; En vreest vervreemd wie met hem heeft verkeerd, Of hij geen vriend meer en geen broeder had;- Doch wedervindt zijn heelen weeldeschat, In 't hart der zijnen heerlijk ongedeerd;-…

O laatste liefde, die mij zoet moogt zijn, Als de eerste nimmer was, waarom zo laat? 'k Heb lang geluisterd naar uw stap op straat, 'k Heb lang geweend in 't eenzaam kamerkijn. Ach! als de Meiwind speelde om mijn gelaat En duiven koerden op het raamkozijn, Wachtte ik zo angstig en mijn hart deed pijn... En voor mijn lijden wist de Lent…

IJl rijzen blanke berken, als boeketten Van trillend zilver, op een lucht die blauwt, Uit blonde grond, vol groepjes eikenhout, Die tegen 't blauw roodbruine vlekjes zetten. En over 't klaar kanaal, dat drijvend houdt Der berken beeldjes in onzichtb're netten, Deint, zonder de ogen 't vérzien te beletten, Een bevend-teedre nevel avondgoud…

Eens legt mijn ziel haar last van lijden af, Maar 't zal niet zijn aleer ik slaap in 't graf. Dan zingt een vogel, die het oog niet ziet, Dit moede hart een vrede- en vrijheidslied. En andre vrouwen ('t smart mij dat ik 't weet!) Zullen dán lijden wat hun zuster leed. Zie! voor die andren, die nog tripplen thans, Met dartle voet, in jonkheids…

Eentonig bromt de stem der lerares. Het woelig meisje wendt zich om en gluurt naar gindse tuin, waar 't bieke honig puurt en zomerzonne blinkt op bloem en bes. Op de enge schoolbank zwiert de blonde tres. Hoe vaak heeft niet haar blik zich blind getuurd naar 't strookje blauw - de hof is hoog ommuurd -! - ‘Die blijde vogels! hen kwelt boek…

In de oude laan, waar zomerbomen wuiven Met al hun groene waaierkoele palmen, Niet hopend meer op vreugde, die bleef talmen, Zat ik bij 't raam, waar zongoud in kwam stuiven, Blauw blonk de lucht, de vogels kweelden psalmen... Droef oogde ik na mijn heengevlogen duiven, Mijn dromenzwerm en, als bij 't kralenschuiven Eens rozenkrans, telde…

O, jeugdig beeld, verheerlijkt beeld eens doden, Zo vaak aanschouwd in zaalge weemoedsdromen, U blijf ik trouw, hoewel de jaren vloden, De vluggewiekte, die niet wederkomen. Nog voel 'k een tranenvloed mijn ziel doorstromen, Wanneer ik peins aan u, en hoe de goden U, ach! zo vroeg, een koele wijkplaats boden, Melodisch door de wiegezang der…

- Zie mij niet aan, ik ben zó oud geworden! - 't Is heimwee, heimwee dat u kwelt, 't Is heimwee naar uw jeugd en ge snelt De drempel over om uw verdriet Te vergeten, maar 't leed vergeet u niet. Het volgt u, volgt u op ál uw schreden En het klaagt met de stem van een arrem kind En ge ziet uzelv' weer, als lang geleden, Met bloemen drie…

O populieren! Langs slapende kanalen weeft ge uw wuifgordijn. Over uw kruinen laat ge vrij de orkanen gieren, Geen doet zijn lange takken langs de waatren slieren, wel zwiept gij als de wind u zweept, maar trots in pijn. O populieren! Langs ál mijn levenswegen vind ik u geplant. In zwart moeras, waar mirt noch oleander tieren, Waar ernstige…