Alle inzendingen van Inge Boulonois

Iets wat gewoon is, kun je amper meer verkopen Het heet voortaan: natuurlijk, duurzaam, oergezond Goudeerlijk, zuiver, super, echt, van eigen grond Uniek, beproefd, verfijnd. Zó’n trend laat ik niet lopen: Ik schrijf nu dus inktverse, duurzame, keivette Ambachtelijke, pure supersnelsonnetten! P.S. U snapt dat Arjan, Coenraedt, Nico, Aar…

Godbetert, Trump grossiert in lijpe streken Hij blundert, liegt, verdraait, zet mensen uit Die Creep Throat heeft het echt allang verbruid Hij wordt zelfs met Bokito vergeleken Maar dát vind ik ten zeerste ongepast: Zo wordt Bokito’s aanzien aangetast!…

Heeft u die vrucht óók in uw hart gesloten Daar die zo zalig is én erg gezond? Dit laatste blijkt, las ik pas, ongegrond: De aardbei wordt riant met troep bespoten Het aantal giffen is een stuk of acht Hoera: dit heeft ons nóg niet omgebracht!…

Natuurlijk bent u Ko nog niet vergeten Hij schreef hier jaar na jaar een snelsonnet Daarna heeft hij zijn zinnen eens verzet En hoe ’t nu met hem gaat, wilt u vast weten Ik zag hem pas in Tilburg, diep gebogen Zocht hij naar geld – ik hield geen droge ogen…

De NTR vindt het Dictee oudbakken Na zesentwintig jaar stopt dat subiet Nee, ook een blitse versie komt er niet Het aantal kijkers bleef aan één stuk zakken Natuurlijk, kijkcijfers, daar draait het om En ’t nut? Ach man, dat is antiek en dom! (Niek schreef reeds gister over het Dictee Vol - zogenaamd! - opzettelijke fouten Van zijn gedrocht…

Jemig de pemig, zeg Tijd voor een jammerklacht Dit is het eind van een nuttig product Noem het maar rustig een Uitgeverijblunder Zonde, Jaap Bakker Wordt níét meer herdrukt…

Ik kon er met verwondering naar kijken: loof vlamde eerst nog op tot gouden gloed, werd bruin en viel, ontdaan van bladgroen bloed. Wat is en was en komt laat tijd ons blijken. Nu maakt de grond zich op voor stille wake om later alles nieuw te kunnen maken -…

Ik draag bewust en braaf mijn steentje bij Papier hier, glas daar, overal staan bakken Je kunt me nimmer op gesjoemel pakken: Ik schift tot aan de kleinste batterij! Maar denk ik aan Chemours dat troep nooit zift Dan voel ik me met knoopcel flink geschift…

Het was weer twee november, Allerzielen. Dat zulk gedenken troost schonk, nee dat niet. Ik stond lang stil bij oud en vers verdriet, bij alle dierbaren die me ontvielen. Maar 's avonds dacht ik aan het eigen leven en heb toen blij dit versje opgeschreven –…

Als meisje had ik stoerder willen zijn Men perste mij van kind af in een hokje Ik kreeg veel poppen, liep steeds in een rokje Moest op ballet – mijn jeugd was geen festijn Die tuttigheid moet eindelijk eens stoppen Op voetbal leer ik nu dus loeihard schoppen!…

De grasmaand schildert tuinen rap vers groen Fier kwetteren de vogels hun akkoorden Als stellen paren ze in steelse oorden En broeden dan, zoals het gaat sinds toen Een viertal echter kniest nog vóór het ei En toont ook weinig lust tot minnarij Moraal Bij vogels van verschillende pluimage Komt het maar traag en moeizaam tot vrijage…

Begin april, de tuinman helpt me weer Hij wiedt en schoffelt, snoeit het perk met rozen En kijkt me hitsig aan, ik ga zelfs blozen Mijn drift ontwaakt, zijn houding smaakt naar meer Maar ach, de lust is plotseling fini Als ik de steppe van zijn borstkas zie…

Een zware klus: op zondagavond barman Daar raakt een mens natuurlijk in de war van Dus lezers, dit spreekt min of meer vanzelf: Op maandag past ons veel geduld met Arjan…

Helaas heeft de artiest nu amper werk Hij bijt dus op een houtje, deze maanden De kunst der zuinigheid houdt hem net staande Vaak staart hij hoopvol naar het blauwe zwerk En denkt: o had ik vleugels en een staart Dan was ik ook miljarden staatssteun waard…

Ik ga nu kijken wat ik door mag geven van gene zijde. O ik zie, ik zie reeds liefde komen, geld ook, wis en drie. Er wacht een glunderend toekomstig leven. U wordt van binnen blij door dit consult terwijl mijn geldbeurs lekker wordt gevuld.…

De eerste keizer van ’t Romeinse rijk Bezat beslist zoals dat heet “mens sana” Hij kreeg het voor elkaar, de pax Romana En gaf daarmee van diepgaand inzicht blijk Wie wijs is weet het: je bereikt de vrede Niet met geweld maar met het licht der rede –…

Wat een verandering! Ongewoon jaar voor haar Weg is haar kroon, ze draagt Friso als kruis Denk ik aan haar met dat koninginmoederhart: glimlacht zij nú nog alleen in haar huis?…

Ik weet gewoon al wat me staat te wachten Iets wat ik hier niet in details beschrijf Het zakt méér uit, mijn seniorenlijf Toch wil ik eigen hangvlees niet verachten Ik stel mezelf dus vaak gerust, zeg luid: Toe Inge, zak maar lekker onderuit!…

Geen mens nee zelfs geen boom te zien, het groen voorbij, de wereld weg gekeken, glad getrokken, geschikt met een gesnoeid palet. Windstil linnen, elk geruis gestold in verf, de hang verradend naar dat diepste evenwicht, de sluimerende maat van alle dingen. De grote lijnen trok hij zijwaarts en omhoog, als volstrekte armen van een boom…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags met koopwaar. December stuwt ons winkels in, het infarct van kassa's langs. Muzak…

De meeste boomers zullen het nog weten Een flink pak voor je broek was heel normaal En protesteren heette toen brutaal Wat op je bord lag, moest schóón opgegeten Men stuurde meisjes naar de huishoudschool De vrouw was enkel echtgenote van Werd huisvrouw, huishoudster van eigen man Met gele stofdoek als haar aureool Soms noemt men…

Pas werd ze tachtig, onze Beatrix Met dit vers breng ik haar alsnog een hulde Haar leuke toetje deed iets met de gulden De euro daarentegen, ach, da’s niks Die munt bezit geen koninklijke rente Want de percentvoet nadert nada, niente.…

Wat lelijk ingericht, dat schilderij is veel te kleurig, oersaai dit karpet, ’t is mij te leeg, te vol, te zacht het bed of hard: veel miepers komen daar voorbij! Die gasten raad ik aan: blijf lekker thuis en s.v.p. kom nóóit meer op de buis!…

De tocht naar Santiago viel niet mee, het was beslist geen fluitje van een cent. Maar toch liep hij dat liederlijke end en vierde dat toen in een klein café. Een wonder was het wat hem overkwam: eerst kon hij lopen, daarna was hij lam.…

Ik vond een erwt altijd maar doodgewoon Maar mijn ontzag is nu enorm gestegen De peulvrucht heeft een eigen site gekregen Niet zomaar een, nee, van een “blije boon”! Dat heeft de boon erg van zijn stuk gebracht Want ach, die had een heiliging verwacht –…

Een hoge leeftijd, meent men, is een zegen Maar ach, je takelt constant verder af Je kwalen maken leven tot een straf Je wilt een doodspil – daarop is men tegen Dus is de zegen van je ouwe dag Dat je in sukkelgang creperen mag…

We leven hier stipt driekwart eeuw in vrijheid Al is er door corona geen echt feest Natuur onthaalt ons gul op Gorters geest Getsjilp, gefluit, gezang, ze schenken blijheid Maar soms hoor je een valse vogel fluiten Da’s dan zo’n geldgier van de farmaceuten…

De wiebelstoel zou goed zijn voor je lijf Die heb ik dus besteld en fluks gekregen Dit pen ik neer terwijl ik blijf bewegen Dat zo’n ding nuttig is, staat buiten kijf Ik heb reeds nu een zonneklaar gevoel: Niets zit zo lekker als mijn oude stoel!…

Het staat echt in de bijbel. Joost mag weten hoe God hier alles wrochtte, in een week! Als slimme meid ging ik het na. Wat bleek? In Genesis schijnt iets te zijn vergeten. Want feit is: onze wereld draait om geld maar nergens staat dat God dit schiep vermeld!…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags loodzwaar van koopwaar. Reclames pressen ons de winkels in, het infarct van kassa'…