975 resultaten.
pyroclasmen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 je zou je nog nestelen in geheugen
nog oorverdovend een stilte doorbreken
een kamer bezoeken en verlaten, je zou
de toon van afwezigheid nog inkleuren
daarbij hadden we afgesproken niet
ter plaatse te zijn, stellig te ontbreken
we zouden een herinnering ophalen
dat kon aan zee zijn geweest, in een bos
tijdens een glimlach, in het voorbijgaan…
overjaren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 het heden is aan mij verschenen,
in ‘t openbaar op een verloren moment
voor het raam in gespaarde ruimte,
het snelt zijn roest vooruit
zit onverstoorbaar
de toekomst op de huid
waar langs onvoltooide wegen
mijn foto in geheugen is vergleden
en alle huizen en straten
zijn verdwenen in boventallig land
dat ooit het heden
aan mij deed…
openingszin
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 in de pas lopen van
ochtendritme
dichter
op de huid gezeten
vriesdroog, neutraal
als een weerpraatje
het pellen van hemelbrood
in vergeefse poging
blinde muren op een kier
zodat je die gaat bestormen
sneller dan
aftellen tot onvoorzien
een dagsluiting,
de geelheid van een mosterdveld
en dan af te haken
nog vóór mijn openingszin…
restafval
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 niets gooit zich weg
en bewaren is geen optie
plastic en blik op maandag
verzameld werk
in een spoor van achterlaten;
lege dozen
een notitieblok zonder aantekeningen
een gedicht aan de rand van taal
twee helften
van hetzelfde potlood
bossen zonder uitgang
een huis dat zich ruimt
voor een dood die wacht…
de doden die zich niemand kan herinneren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 slaap zacht, minister-president
we zijn het allemaal toch zo weer vergeten
denk maar niet aan de doden die u niet kent
‘we hebben het immers niet geweten’
kunt u zich dit misschien nog wel herinneren, ja?
ik bedoel een dorp met een naam die iedereen kent
dat dorp met die pijnlijke naam die rijmt op Hawija
slaap zacht, minister-president…
dagritme
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 125 deze ochtend is voor ontwaken te licht
ik blijf volhouden dat je
op de rand van het bed zit
vandaag sta ik op en valt er regen
met af en toe zon
er hangt geen geur meer
van verbrande schepen
de ziel van gevulde koeken
en nagelaten brood is voelbaar
aan een blinde muur bloeden de wijzers
die klokloos het paradijs weten
vandaag…
uithuizig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 61 ik vraag me af waar ik ben
als ik hier niet blijf
over duizend dagen zijn alle
vezels in mijn lichaam vervangen
zal ik nog herkend worden
als ik door onbewoonde straten loop
klinkt er nog muziek tussen oren
voordat noten ontluisteren
overal is verte, nergens nabijheid
zeven dagen lopen
ommuurd is dan ook alleen
ons gemeenschappelijk…
Pizzicato
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 20 nog even en de trein vertrekt
in metrische cadans op weg
naar een afgebladderde bestemming
gedurende de tijd dat we verbijzonderen
zonder dat ooit sprake is van ‘halverwege’
al doende gaandeweg te louteren
voorsorterend
geknipt, geplukt, gemazeld…
afdalende trap
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 een dichter kan niet vliegen,
noch met nat voorhoofd buiten zinnen
treden en holle lucht ademen
dit beeld weerspiegelt schaduw
in een wassen aangezicht
-in alles een tegenpool-
leidt deze trap naar de kip of het ei,
komen randen bloot te liggen
waarlangs de vezels van de ziel bewegen?
het ruikt hier naar vochtige aarde,
een louterend…
fragmenten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 75 het is een dag van novemberstilte,
kort en op gedempte toon
langs urnenvelden loopt, haperend in
de verte, een gestalte voor mij uit
hier in dit niemandsland, tastend door
de achterkamer van het daglicht
ben ik in het midden van mijn afwezigheid
meer verloren dan ik kan vergeten
oprapend, paden kruisend, tegen
de richting in gedachten…
Tijdloos
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 het is gekomen
en gegaan, min of meer
we wilden weten
van de hoed en de rand
alsnog luisteren naar stilte
wijken in verstand
nevel en hoogwater
we moesten tijd rekken
beleggen in geheugen
om verleden te vergeten
op de gang naar een deur
een zucht zonder gezicht
het gesloten boek, terwijl
niemand zich kon herinneren…
manganiet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 69 geluk moet wel haast een Vlaams café zijn
met sanseveria’s voor het raam
dan is pech een verweerd bord
toegang een half uur na zonsondergang verboden
er zijn grenzen
het is niet toegestaan alles zo maar toe te staan
er is een begin
zo staat in de rollen van de Dode Zee
tijd is een uitsparing in dood
liefde is een redmiddel tegen eenzaamheid…
de laatste novemberdag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 67 eigenlijk achteloos aanwezig
was het een dag aan het einde van de reis
een dag van de raaf
steenmeel en waterlicht
de zon lag op de grond en in de lucht
hing een inversie van tijd
achter de einder bleek geen
vooravond te bestaan
alles was rustig
en niets deed er nog toe…
ruilverkaveling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 225 niet te weten met wie
eigenlijk niet eens waarom
nooit is het hier te vinden
altijd verder weg dan elders
in een heideveld met gras
akkers met doornige heggen
bij een hek, een sloot, een weg die
in de weg ligt
als onbegaanbare verte
en te zoeken wat je zou willen geven…
blinde muur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 55 met gedempte doofheid
ligt het uitzicht kort op het oog
want hier is niets, geen waarheid
geen eigen gelijk
geen vuil om woorden in te dopen
midden in de kamer
schijnt een middernachtzon
is dit een ets in steenvlees?
misschien een foto van de vader
nergens is verte
buiten spelen kinderen bal op dak…
Stijlfiguren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 ik vraag me af
of er verschil is tussen
droom en belofte
aanraakbaar met de hand
op roerloos bezit, volstrekt
en zonder eindig weten
de adem van nu
gulpt met sluimerbesef
aan lichtjaren voorbij
sporen van naamlozen
beklijven met wildkrassen
aan steile wanden
toch, hemelgewelven
krimpen tot kleine boeken,
zijn in oogwenken gewist…
consonant
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 55 vleesgeworden, losgeraakt van gedachten
zwevend over ijsvelden om toch te vliegen
doordrenkt van tijd en denkbeeldige kou
op weg naar aankomst, daarmee onderweg
verbonden met pijnloos bezweren, vergeefs
tegelijkertijd volhardend in nachtlicht ontwijken
met ouderdom en jeugd als inzet
en overal een schilderij in herkennen
omdat het prettiger…
aanhef
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 212 vooruitlopend op een zon
die ook toen scheen
op bladeren die zich
destijds ook verloren
volgens het strijdbare, het tegengas
van het tegenstrijdige
dankzij een verlate kennismaking,
het voedzame van een
maaltijd die wacht
dit zich neerleggen
in eerste aanleg,
nog voor het voltooien
dat alles achterhaalt…
om de tuin geleid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 230 kan iemand verstaan wat
onderhuids voortleeft?
ongelezen, beproefd, bevattelijk, om
uiteenlopende redenen
het gedicht spreekt uit wat er staat,
bos omzoomt het voorportaal
dicht, ongerijmd, vertwijfeld en in
opstand tegen lege orde
het gras spreekt geen taal, is dienstbaar
aan groenheid, aan zomergoud
tot het woord sterft, tot boek…
enigszins sprake van
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 425 probeer eens de toekomst te
herhalen
daarin te volharden in
bepaalde mate
en tevens op een standplaats te blijven staan,
te verliezen wat gaande was
de tijd in te halen, het feit te negeren,
kortstondig en tijdens
een doorgetrokken streep, afstand
te doen van een gedachte
een appel te schillen zonder
ruzie te maken
alvorens en…
Onvindbaar
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 182 Het landschap dat zich in bochten wringt
Om niet op te vallen, om er niet te zijn
In een hoek weg te duiken, te schuilen
In een schaduw van schimmen
Schuchter, schuw, luw, leeg, vaag, vaal
In licht dat zelfs geluid doet dimmen
In lucht die nevel druppelings doet druilen
Met tranen van doorzichtig kristallijn
Daar, waar een zwarte vogel in stilte…
waterscheiding
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 171 zie het als een teken aan de wand
niet onderhuids, maar open en bloot
soms mistig en vaag, in weke kleuren
vertakt, de armen wijd gespreid
zilver, zacht, wakend of slaapnevelend water
zie het niet als een proeve, het lukt geheid
speels en vloeiend, wat kan er gebeuren
tussen vroege jeugd en verre dood
neemt zomaar een pad mij bij de hand…
pas op de plaats
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 88 hier regent het plaatselijk
in het hele land
op de plek die nooit ergens
tegelijkertijd kan zijn
het hier en nu is de plaatselijkheid van
alle tijden, aanwijsbaar
als coördinaten op de kaart, als
de kortste route
probeer te keren, nooit waren we op
hetzelfde punt in de ruimte
hier is waar het moment is verdwenen
terwijl de plek…
Amira
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 177 door het cyberbos waart deze vroegte
een verwaaide droom
met ochtendhonger onder de arm
komt de dag op stoom
boterhammen mee, tegen
een galmende maag
wat verloren ging, ging opeens, het
geheugen is echter traag
voor ontwaken is het al laat, hier
scheiden meerdere wegen
aleen jouw naam bleef
-kom ik je ooit nog ergens tegen?…
schriftelijk reageren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 ten minste houdbaar tot
uiterste pogingen -wat hierna
volgt is notulair vastgelegd-
zie ook de algemene voorwaarden
bij het kernbegrip ‘thuiskomst’
meestal schuchter en aan de lijzijde
van schaduw, bij vlagen naar
buiten tredend
mocht dit op bezwaren stuiten;
het is mogelijk met kennisgeving
te schitteren in afwezigheid
-er volgt…
Streepjesbehang
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 109 In schaduwen op de muur herken ik vervlogen gezichten.
Zij veranderen steeds,
elke keer als ik mijn ogen wil oprichten.
Hoe langer ik kijk, hoe meer zij lijken te bewegen.
Levend geworden zijn zij,
in een stuwende herinnering aaneengeregen.
Muren en gordijnen draaien, niets blijft onbewogen.
Een bekende stem hoor ik zeggen:
“Niet lezen in…
kortste route
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 81 in de vallei achter de heuvels
ligt een spanningsveld
daar waar ik niet ben
en mijn gedachten wel
het betreden heft alle twijfel op,
had ik het maar niet gedaan…
vertakkingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 154 vroeg of laat wijzigt het wolkenlandschap
waarmee de boom zijn lucht
ontneemt, doorzichtig van aard
waarvan al sprake was bij naderend vertrek
gezien de verte van de akker als boegbeeld
van een horizon
nadat een voornemen in vroegte en
het late uur
zodra wij verstommen
in taal verzinken, het herhalen verzaken
ieder zijns weegs
en…
op locatie
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 85 op een onbetreden eiland
omringd door koppen met schuim
in het stoom van de lavazee
reikend naar consideratie
je zou toch zeggen dat het
hier ergens moet zijn
dit lijkt op een eerdere
aanbidding, op een omhelzing
dichtbij het midden
op een kruising van wegen
ver weg van hier en de maan
in het laatste kwartier…
bestemmingsverkeer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 het gedicht heeft een plaats op de kaart
met een naam om te onthouden
zo zijn er altijd bermen met haakse akkers
en onderhuidse sloten als traanbuizen
er past een afstand in de tijd tussen
vertrek en de vraag waarheen
nogmaals en met nadruk, op straffe
van verdwalen
een smal pad te betreden, alleen
voor aanwonenden
zodadelijk, op…