Alle inzendingen van Ivan grud

Er was eens een Pringeltje Zo lieflijk en zacht Zij kwam zomaar binnen vallen In mijn dromen uurtje van de nacht Ik vroeg haar vanwaar dit bezoekje Omdat, kirde zij met helder stemmetje Ik een boodschap voor je heb Kijk hier, hier in mijn emmertje Dat is hetgeen ik je breng Een emmertje vol verlangen Maar hoe ik ook…

Dan knielt zij neder Haar boezen gaat jachtig op en neer Zij streelt de gestrekte armen zacht en teder Van grip naar oksel keer op keer Zachte handen omvatten de woeste kop Om met kussen het glasgeharde gelaat te bespelen Ronde dijen omklemmen het slankmiddenrif Terwijl haar borsten de gebolde torso strelen Zij start zijn grommend innerlijk…

Ik droomde van een gouden vogel bezet met edelstenen en vleugels van satijn Zij nam mij mee naar de hoogste sferen om te plukten diamanten smaragden en robijn doch mijn mandje had geen bodem toch bleef ik plukken aards als ik was tot ik vermoeid van onder haar vleugels glipte en naakt terug plofte op mijn harde matras Waarom…

Het afsterven, neemt reeds aanvang bij het geluid van de rammelaar Doch de nieuwgeborene brengt vreugde resultaat van een alles omvattend liefdesmoment Een gedreven proces drang van voortplanting in stress Men beroept zich op de raad der Goden Deze aanschouwen gniffelend zoals zij geboden De Goddelijke tonen in deze erbarmelijkheid…

Het heerlijke van de dood is De rust het onverstoorbare Het eeuwig nachtelijk duister Ervaren het ongekende in overvloed En zoal mocht er zijn een nieuw iets In die onvoorstelbare massa van het heelal Weet dan dat een ieder u benijdt op uw verscheiden Doch in een niet te meten tijd fragment zullen zij volgen Ga en effen het pad der vergetelheid…

Zij waagde het te vragen aan Hem Aan Hem die zij in haar hartje droeg Er was haar verteld zij zou hem eerdaags ontmoeten Zij wilde hem niet met valse liefde begroeten Matte ogen in een kaal hoofdje keken naar de monitoren Dan sprak zij boos doch zeer zacht zodat Hij het alleen kon horen Waarom potdorie moest zij hen die zij zo innig liefhad…

Dat gelooft toch geen hond mijn hond geloofde het echter wel Wat geloofde hij dan wel zult u zich afvragen Hij geloofde er in Hij geloofde in iets, ik niet Hij weigerde oud als hij was te eten Hij werd zwakker, werd blind en stierf En gek hé Hij is er nog altijd Dat wel…

Oh lieve laat mij u ontkleden Om uw schoonheid te beminnen Rozetten uwer borsten te kussen Het vuur mijner lendenen blussen En zo u het verkiest en zal gedogen Zal ik al minnend uw passie verhogen Tot een liefdesdroom in ongekende hoven Uw ontvlamde bron kussen om teder te doven…

En daar op de bovenste plank Geheel en al plat gedrukt in een hoekje Daar, daar vond ik het Het onvolprezen dichtersboekje Angstig het te beduimelen Pakte ik het kleinood voorzichtig beet Om bij het lezen van het eerste strofe Bijna van het trapje af te tuimelen Velen schitterende verzen in kleine boekjes Geschreven uit het hart dan wel…

Als een Kut de strategie bepaalt weet de Generaal Het is zinloos Ik heb verloren…

Toen de nieuwe vriendin van Vader slechts twee rondjes had gezwommen Verschoof Mamom geërgerd de kom zodat deze viel in duizend stukjes glas En stierf zij naar adem snakkend in een opgedroogde plas…

Zwijg gij zinloze U laat het boek gesloten Onwetend is u eeuwigdurend nacht U versaagt het immers te ontwaken Heilzaam is hij die het tot zich neemt Alleen het schrift zal ons immer leren…

Toen hij besloot niet meer na te denken had hij het naar zijn zin, het kwam er bij hem niet meer in altijd weer terroristendood hongersnood natuurrampen die T.V constant bezig die ellende in zijn hersens te stampen Zo nu leef hij in onschuld fris en vrij goed te eten volop drank en een lekker wijf aan zijn zij hij gaat mee met de gevestigde…

Kijk het eelt in mijn handen Ontstaan met keihard werken Hanterend de slopershamer Bij het afbreken van kerken Moge ik het tot aan mijn dood toe doen Gewraakt zijn hardheid en natte zoen Handen tastend onder mijn witte buis Snikkend toegelaten bij het heilige kruis Bij de gratie van gezegend te zijn Onder de mantel van het geloof De vunzige…

Menselijk gezien is het allemaal niet zo moeilijk dus laat de politiek niet moeilijk doen het is een fatsoen’s gegeven, waar ook ter wereld sociaal te leven en allemaal een beetje poen Maar nu fronst toch rijk westen het hoofd het verworvene, macht, zelfbelang, handel alles komt in het geding en meer dat geeft de politiek krampen steeds maar…

We gaan naar huis Het is mooi geweest het is genoeg Bralt zij met dubbele tong Tegen sluitingstijd van de kroeg Dan vraagt de kastelein aan mij Hou je nog van Haar ben je nog wel blij En ik ook niet meer fris Antwoord gelaten, ach je weet hoe het is Het kan mij door de jaren niet meer zo schelen Soms vraag ik haar om een poosje buiten te…

Jouw wal heb ik slecht geslecht Slechts het slechtste gedeelte Slechtte ik naar behoren Te slecht om te slechten als jij bent Handhaaf jij de resten…

De brug was geslagen De dialoog hervat Jammer van die twee voortanden…

Ben bijna altijd somber gestemd Maar soms zie ik een heel klein lichtpuntje Jammer dat het aan het eind Van die tunnel is Om dat hij zijn einde nabij wist Besloot hij tot de aankoop van een kist Niet te duur geen stofvering aan de binnenkant Met korting wat men geeft aan een goede klant Op de vraag of hij niet iets meer had te besteden…

Gevraagd enig teken is het gegeven Aan de zielen der doden ongemeen Doch slechts de stilte getuigt het verleden Het eeuwig zwijgzame in duisternis regeert…

Neem mij zoals ik het verkies Berijdt mij zoals een ruiter betaamd Teugel mij woest aan de haren Dans de dans der liefde met mijn billen Mijn knieën omklemmen hard haar flanken Hard ruk ik haar hoofd naar achter Ik stoot toe tussen haar vragende lippen Even rilt zij en fluistert, ik heb je lief…

Het gegeven is bekend hoewel nimmer toegegeven het westen is gruwelijk verwend vervreemd van natuur en samenleven Brood en zorg minzaam aangereikt het meedenken gewraakt tot zwijgen de massa volgt indolent in het menselijk zijn verwurgd is de tolerantie alles te verkrijgen In Soedan vraagt een kind om water in een leven waar het nooit voor…

De nimf in al haar schoonheid In een erotische pose Een onschuld om te zien Profileert ongewild passie Teder als porselein Contouren glad gepolijst Belicht door het ochtendgloren Behoedt schaduw de verboden vallei…

De regen is boos diagonaal giert zij de zon negerend gedoogt zij geen boog Haar ritme is verstoord zo laat zij rivieren overstromen bergen veranderen in modderstromen en brengt zij doodt en verderf Op Afghanistan regent het TNT in een eindeloze dorre vlakte Beursgenoteerd waarvan akte…

Mijn klok is tijdloos Evenals mijn resterende tijd Omkijkend in het gepassioneerde verleden Ontwaar ik een neergaande trap met kleurrijke treden En wanneer ik hem voorzichtig afdaal Tree voor tree welke ik weifelend bega Probeer ik het rood angstig te vermijden Dat dwingt mij dat ik vele treden oversla Toch weet ik het is zinloos…

Hij had haar altijd bemind met liefde omringd Doch de bevrediging die zij zocht kon zij slechts dromen zij was nog nooit echt gekomen Aldus haar gevoelens en respect te eren liet hij zich tatoeëren Erotische jaren van ineen gesmolten geluk Een ongekende passie het kon niet meer stuk Totdat zij het realistische wilde en ging ervaren En…

Grauw is de neergelaten sluier Welke gelijk een spinrag verstikkend omhult Meedogenloos is het doende de geest te vermoorden Aangegeven in het koele wit met onderbouwde woorden Vier Jaren van onzekerheid waarin men stilaan hoopt Overgegeven in blind vertrouwen waartoe men noopt Dan vanuit krochten van het orgaan wreekt het ongerief En is men…

Zij forceerden mijn geopende deur drongen binnen in mijn diepste ik legde bloot verborgen geheimen gelijkhebbend niets ontziend analyserend Mijn recht op een afwijkend gedrag een eigen ik levenswijze te profileren buiten de gehandhaafde norm te leven werd mij ontzegd als psychotisch zijnde Psychiatrische behandeling, de inrichting direct…

Haar kus verliet de rode lippen hoopvol meegevoerd in de wind zoekend naar een innige liefde om in tederheid te worden bemind Maar die dwalende kus bleef zoekende verdroogde lippen vielen verhard uiteen zij ontving nooit de liefdevolle rode rozen slechts een roos gebeiteld in haar steen Zij had en gaf veel liefde…

Door mij verleden te spiegelen ontwaar ik een oneindige leegte alwaar warmte van de ziel ontbreekt verward vraag ik mij, ben ik dood Dan laat de huid van mijn gelaat los en zie in de oogkassen het onrecht aangedaan tijdens mijn kort bestaan jegens miljoenen stervelingen Ik zag dus maar weerde het niet ik berust in mijn dood zijn Ik…