1951 resultaten.
passie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 101 hoe zijn handen het
orkest meenemen
naar bergen ravijnen
wolken en water
gesloten ogen
de plooien in zijn
gezicht de diepste
lagen voelbaar maken
hoe hij de smalle
handen op het hart legt
het koor smeekt om
elk woord te bezielen
de lange armen langs
het schrale lijf hangen
terwijl zijn hoofd zachtjes
wiegt heen en weer
hoe…
droef te moede
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 62 hij houdt de ene hand
met de andere vast
tracht het trillen te bedaren
zijn verleden verscheurd
tot op de
draad versleten
het slaan van de golven het
krijsen van meeuwen
het wordt hem droef te moede
zijn gesloten roodomrande
ogen verdrinken in een
peilloze diepte…
beneden het geluid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 107 de oceaan
waarover
stormen razen
maakt infrasone
geluiden
die wij niet
kunnen horen
de zeeman
tuurt omhoog
staart naar de
wolken hij
heeft oor voor
de bulderende
orkaan
het zijn de
vogels alleen
die de stem
van het water
verstaan en
vóór de storm
landwaarts keren…
ruimte vondst
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 76 al die ruimte in mijn handen
het was miljoenen jaren
onderweg dichter bij de
ruimte kom ik niet
op de gele label lees ik:
1,2 gram…
in je hoofd varen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 vaar naar Socotra
als je snakt naar schaduw
en drakenbloed
wilt oogsten
vergaap je aan reuzen
getooid met dichte
brede kronen in het
drakenbloedbomenbos
staar ademloos naar
het ontzagwekkende
terwijl de klei onder
je schoenen kleeft
lange puntige bladeren
plukken neveldruppels
als de oceaanmist over
Socotraanse toppen jaagt…
bijna voorbij
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 84 ze denkt in dagen
bijna alles is voorbij
tijd deert haar niet
de winter sleept zich
door trage dagen
de wind trekt zijn sporen
in de boekenkast
zwijgen verhalen van
hartstocht en verlangen
de klok slaat gesmoorde
uren het deert haar
niet het is bijna voorbij…
zonder voeten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 78 ze heeft
geen voeten
nodig zegt ze
de tijd
weefde zijn web
met laag
zingende
vleugels zweeft
ze door de
Melkweg
boven het
moerasland
verduistert ze
de zon met
vogelzwermen
gevleugeld scheert
ze over aardse
vreugdevuren
om de winter
te verjagen
vandaag
doorbreekt ze
de stilte die
haar vleugels
verlamden…
de dode spreeuw-ballade
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 127 1
een gebruinde spreeuw
rustte met pootjes omhoog
op een veldsla-bed
2
gebraden spreeuwtje
nooit meer onder de pannen
geen gemurmel meer
3
een beladen bord
in restaurant du Soleil
geen ander viel stil
5
de vogel-eter
at de gevederde dood
het veldbed bleef over
6
‘s nachts neuriede iets
binnenin zijn dikke buik
zo onheilspellend…
volmaakte overgave
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 in een witte
bont beschilderde
kist slaapt een
man met het
hart van een
levenslustig kind
de sperziebonen
lagen sinds zijn
komst nog nooit
zo recht in het
vak zei de baas
van Coop Compact
roerloze handen
omklemmen nu
de mondharmonica’s
van de jongen die
Henkie heet en Toots
met hart en ziel
bijna evenaarde…
gedroomde reis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 89 gedroomde reis
het gewicht
van de taal
verdween
toen ik
net als
de zwaluwen
in het
wolkendek
oploste
een laatste
blik op
aarde liet
me de
zeeën zien
op de
bodem
van een
verlaten
bootje
schitterde
een schelp
in de zon…
van kroon tot wortel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 57 jij en ik
voelden
ons nooit
geworteld
elkaars
taal
verstonden
we niet
hoe lest men
de dorst
naar rakende
woorden
onder onze
blote voeten
schuift schurend
los zand
konden we
elkaar eens
van kroon tot
wortel spreken…
ik zou je...
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 132 uit het duister
willen tillen tot
het licht je
aanraken kan
het stil wordt
in huis in het
oude trappenhuis
uit het duister
tillen tot de
vlammende zon
daarbuiten de
rietkraag aan
de overkant in
lichterlaaie zet
ik zou je
uit het duister
willen tillen
tot het donker
wordt en ik
de laatste
de blinden sluit…
bestemming
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 bestaat de
waarheid wel
echt ik wil
de waarheid
schrijven maar
steeds laat ik iets
weg of dik ik
dingen aan
is de
waarheid niet
mijn bestemming
maar een
nieuwe manier
om dingen
te zien
misschien…
omvouw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 73 omvouw haar
ontvouw haar
in alles wat
ze niet heeft
bezie met deernis
het naar binnen
gekeerde oog
omvouw haar
ontvouw haar
in wat ze
niet kan zijn
streel blindelings
de verlaten
weggebrande plek
omvouw haar
heb haar lief
omvouw haar…
stuivend
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 45 tussen het fijnmazige
en het grofkorrelige
woord borrelt een
drassig moeras
waarin dikke taal
een modderbad vindt
om zichzelf vast
te kunnen zuigen
witte onwetende
ongrijpbare woorden
zwemmen in een
zacht bad van zand
zinnen van jou
en de ander gewikt
en gewogen in een
benarde teil van staal
onderdak en uitzicht voor
schoongewassen…
wandelen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 nog even
wandel ik
meester in
de camouflage
kunst met
gebutste voetjes
door de nacht
als boomtak deze
keer soms
wandel ik
vermomd als
verdord blaadje
een beroering
van het lichtste
soort slaat me
uit het lood
dan stort ik
dood ter aarde
neer voor zolang
het duurt…
Bart Chabot
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 135 zal de stilte dalen
nu je vaders
verpletterende hand
hebt vastgelegd
je de genadeloze
vonkenregen
opnieuw weerstond
inbond tot een boek
je de gekartelde
snapshots van toen
ondertitelde met
onverbloemde taal
de stilte daalt neer als
de gekwetste jongen
zijn kinderen ziet en
voelt hoe zuiver liefde is…
de etser
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 70 de lange schaduw van een monnik
de schone was die buiten hangt
het dak vol gaten na de wervelstorm
verweerde muurtjes naast een
verlaten boerderij in de zon
sporen slechts van
menselijke aanwezigheid
kijk traag aandachtig naar
die verstilde langzame leegte…
vanuit de diepten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 124 hoe kan men zwijgen
als men schrijven moet
over trage
ijzingwekkende tijden
in onaanraakbaar
lentelicht de verre
ijle tonen van
herfststormen over de
diepe doffe stilte in de
versteende winter?
hoe kan een mens zwijgen
als hij schrijven moet
over alle nachten waarin
jouw ogen naar onzegbare
letterloze plekken van het
verleden…
leeuwendans
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 148 ik maak je
wakker en
borstel je
zintuigen
ik wek je
tot leven
dwing voorspoed
af magische
leeuw jaag alle
kwade geesten
weg spuug al
het eten uit
breng me
geluk ik borstel
je manen
Het is zover!
je bent tot
leven gewekt
nu dans ik een
machtig mooie
leeuwendans
met jou
dierbare leeuw
van Chi Chi Lau…
nog lang niet klaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 42 De hemel een grauwe grijze koepel
Stakerige bomen roerloos op een rij
Dode takken in moerassen vergaan
Als een muur de ijsmassa op de kust gestrand
Een berg verdriet verborgen
onder het oppervlak
Alles is tot stilstand gekomen
Het is nog lang niet klaar…
moment
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 232 de wind
laat rimpels
achter op
het water
het is dit
ogenblik
deze stilte
waarin ik
je vind
jij bent
zomaar
even bij
me terug…
slow motion
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 vandaag
een dag van
zuinig zonlicht
wolken en bomen
omkaderd door
een raamkozijn
mijn hoofd wendt
zich af van het
gebaande pad
het meandert
buiten rechte
denkramen om
kleurige beelden
van een
imaginair landschap
slingeren
vertraagd
voorbij
herschapen
land bij
zuinig zonlicht
in een
gekoesterde
dagdroom…
het voorjaar voorbij
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 149 marcherende mieren over
een weerloos vogellijf
begerige vliegen
gonzen er omheen
de laatste veertjes
de ragfijne botjes
de wind zij neemt
alles met zich mee
roerloos ligt een
fragiele vogelschedel
naast die van
vis en ree
einde van de angst
voor boze mensenogen
onwetend nu van ons
gestaar in de glazen kast
dag voorbije…
zuiver (1)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 73 je hart moet zuiver zijn
sprak de pastoor
op het schoolbord
trok hij een onmetelijk
grote cirkel
handen voor de
ogen beval hij
glurend door
mijn kindervingers
zag ik
hoe meneer pastoor
met overgave
de cirkel met de
geur en het geluid
van krijt vulde
zo ziet een
doodzonde eruit
zijn dreigende blik
deed de rest
en ik kon…
de ander zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 53 de waarheid is
een lekkende sloep
die in de geulen
van zeeën verdwijnt
wijs naar het wolkendek
val neer in het stof
roep goden aan
beschuldig anderen
huiver omdat de
oorlog altijd weer
begint omdat we
de ander verliezen
laten we verhalen delen
en samen reizen
zonder huiver zullen we
weten dat we de ander zijn…
het is
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 82 het is zwaarte
die bootjes over
zeeën stuwt
een voetstap die
een onbetreden
landschap zoekt
het is duisternis
die de waarheid
naar het licht zingt
een luikje dat
opengaat naar een
verdrukt verleden
het is de bitterheid
die de omgekeerde
weg aflegt
jouw gezicht
dat zich wendt
naar de zon
het is de schaduw
die dan…
schoenen aantrekken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 60 ik stond nooit
in de schoenen
van een ander
laat staan
dat ik ooit 1000
mijl in de
schoenen van
iemand
anders liep
ik ken iemand
die ooit 1600
kilometer in
de schoenen
van een ander
heeft gelopen
hoe doe je dat?
ze keek me aan
en glimlachte
wie de
schoen past
trekke hem aan…
helen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 79 als jij je
toevertrouwt
aan de aarde
ik je blinddoek
en begraaf in
het zachte zand
van de woestijn
als dan een
muur van zand
je hoofd van
het ongeziene
lijf zal scheiden
dan wachten
jij en ik
tot de maan
haar schaduw op
de aarde werpt
en de kracht
van de eclips
je helen
zal…
weemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 het is het stille lege nest
op de schoorsteen
de blauwe sluier rook die
over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
de verdwenen zandweg
de afgepelde oude verflaag
het is een dag
vol nevel en dauw
de beklemmende middag
het stuurse zwijgen
het dorp dat nooit
mijn dorp werd
de korst van afstand…