1935 resultaten.
silentium
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 67 we schreven elkaars
naam in de palm
van onze handen
we sprongen van vloer
naar zolder en terug
levenslange beginners
waren we
we leerden later
stapsgewijs van boom
tot boom te denken
de loop van de tijd
voerde ons in een
korte schittering
met zich mee
stilaan werden we
een keerrijm van
ons verstilde zijn…
bijna voorbij
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 84 ze denkt in dagen
bijna alles is voorbij
tijd deert haar niet
de winter sleept zich
door trage dagen
de wind trekt zijn sporen
in de boekenkast
zwijgen verhalen van
hartstocht en verlangen
de klok slaat gesmoorde
uren het deert haar
niet het is bijna voorbij…
derwisjdans
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 109 kan ik
deze
stilte
dragen
als ik
niet weet
of ik haar
verdragen
kan
durf ik
naar
het einde
te lopen
als ik
niet weet
of ik het
verduren
zal
leef ik
als de
tijd vliegt
en ik
niet weet
hoe ik
hem
vertragen
kan…
ik zou je...
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 132 uit het duister
willen tillen tot
het licht je
aanraken kan
het stil wordt
in huis in het
oude trappenhuis
uit het duister
tillen tot de
vlammende zon
daarbuiten de
rietkraag aan
de overkant in
lichterlaaie zet
ik zou je
uit het duister
willen tillen
tot het donker
wordt en ik
de laatste
de blinden sluit…
omvouw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 73 omvouw haar
ontvouw haar
in alles wat
ze niet heeft
bezie met deernis
het naar binnen
gekeerde oog
omvouw haar
ontvouw haar
in wat ze
niet kan zijn
streel blindelings
de verlaten
weggebrande plek
omvouw haar
heb haar lief
omvouw haar…
Bart Chabot
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 133 zal de stilte dalen
nu je vaders
verpletterende hand
hebt vastgelegd
je de genadeloze
vonkenregen
opnieuw weerstond
inbond tot een boek
je de gekartelde
snapshots van toen
ondertitelde met
onverbloemde taal
de stilte daalt neer als
de gekwetste jongen
zijn kinderen ziet en
voelt hoe zuiver liefde is…
reflectie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 64 niet om mij
te zien niet
om wie ik
ben ik weet
het ik ben
alleen een
spiegelend
oppervlak
voor jou
dat slechts
voldoening
schenkt in de
liefdevolle
terugkaatsing
van jezelf
steeds weer als
je me in de
ogen kijkt
zoek en vind
je een
bewonderend
beeld van
jezelf de
echo van de
weerkaatsing
van een diep
verlangen
op…
bestaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 89 de taaie vlieren
stervende stakkerds
meer dood dan levend
buigen zich naar het
land om de zoute
zeewinden langs de
kust te trotseren
geharde judasoren
verteren het hout van
de geplaagde vlieren
om bij vrieskou even
te verschralen en zich
in betere tijden vol
te zuigen met vocht
alles buigt onder
het gewicht van
het verraad…
bedrieglijk stil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 ademhalen gaat
vóór het roepen
verdrinking is
bedrieglijk stil
in rusteloos water
vindt de mossel op
een levenloze man
een plek om te wonen
moeder en kind
scheiden niet aan
elkaar gebonden in
hun woordloze dood
laat in stille
ere-tuinen duizend
bloemen bloeien
vaarwel rust in vrede…
wensdicht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 67 laat je raken door
het duister in het licht
red een leven
van vergetelheid
laat vergeefsheid
glanzen
laat poëzie door
voetnoten schijnen
spaar marginale
woorden uit
laat oorlogsscherven
hardop spreken
leer onverbloemd
te dromen
laat stilte de
toonzetter zijn…
Grace
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 224 steil boven de
cassave akker
explodereert de zon
ziel en lichaam
scheuren uiteen
in doornige entiteiten
striemende pijn
overwoekert haar
geschonden lichaam
tergend traag kruipen
de minuten tegen
een steile helling
tijd heelt geen wonden…
onverlichte tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 46 iemand gooit
stenen naar de leegte
tussen de sterren
omsingelt stille
woorden verscholen
onder een stolp van glas
iemand blaft met
schorre keel naar geesten
achter koude muren
botst in schommelend
licht tegen het verlies
van wie hij was
iemand dicht met
haperende pen op de
mestvaalt van het
tekort betast de taal
met vingertoppen…
elke schaduw
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 99 zij legt een deksel
van beton over
de pijn van een inkt
zwart verleden
ik kan niet aan je
denken papa ik
ben vrijer dan ooit
maar voor elke
schaduw ben ik bang
een specht klopt op
de dode berk…
bestemming
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 56 tussen noodlot en
vaste land poog je als je
kopje onder gaat het
onheil te vermijden
drie schikgodinnen
leggen je het zwijgen op
de oren voor tover-
spreuken gesloten
het noodlot vaart de
ramkoers van een mammoettanker
op drift spuugt hij je
ergens bij Fatum
meedogenloos uit…
pluimage
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 104 toen de zeearend boven het wad zweefde
toen de kiekendief naar de grond zwenkte
toen de vink naar de graanstrook fladderde
en de sperwer vanuit het bos tevoorschijn schoot
toen de zeearend te pletter tegen de wieken vloog
en de kiekendief laag zwevend een kikker greep
en de vink zijn vinkenslag liet horen
en de sperwer met gekromde klauwen…
Schipper en de Dood
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 242 als de stilte in hem aanwaait
en de zon daarbuiten de
rietkraag in lichterlaaie zet
balt de rouw zich in hem samen
nadert hem tot op de huid
in het blauwe grasland zit
zijn moeder hij hoort haar
parelende lach hij ziet het
schip varend in de storm
de Dood klampt zich vast
aan de gebroken mast…
oren spitsen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 96 soms dwarrelt
een mens in
stukjes uit elkaar
onvindbaar
zwevend in
het universum
niet al het
gebrokene kan
men helen
spits je oren
als woorden
zeldzaam zijn
ooit was
poëzie alleen
maar een stem…
bestaan
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 165 ondanks of is het dankzij
het menselijk tekort op
mijn kerfstok dicht ik
van een onzeker bestaan
van de tijd waarvan ik
kwetsbaar en sterfelijk
ben gemaakt ik dicht
van de knoop die ik ben
van de ander de ander
laten zijn van verbinden
met jou en jou ik dicht van
mijn binnenwereld en die
van jou en jou van de kloof
tussen…
buiten is het onveilig - de moeder
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 97 de ogen van het
kind met de camera
laten mij kijken naar
een kleurrijke vogel
die met gekortwiekte
vleugels het luchtruim
tot een gesloten boek
verklaarde
deze breekbare vogel
vliegt zich niet bijeen
ook de takken zijn te teer
ze verschanst zich
je weet maar nooit
in een vergrendeld
nest vol spullen die
haar veilig omhullen…
stormen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 67 onverdroten vaart
hij verder in zijn
smalle bootje
op vleugels van
verlangen trotseert
hij alle stormen in
het glas van licht
tot verste duisternis…
voor het laatst
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 105 op de stenen weg
langs witte berken
horen we een marche
funèbre in de verte
van het licht naar de
verste duisternis op
handen gedragen op
de maatslag van de tijd
een buizerd hangt in
gebed de wind waait
onze wangen kil voor
het laatst het laatst
kwam jij voorbij…
moeders motto
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 229 als vader uit zijn dak ging
vloog het serviesgoed door de lucht
kalmte kees kalmte kan je redden
suste moeder dan nerveus
een vuurspuwende berg
heeft daar geen oren naar
de Vesuvius was vaders
bijnaam in het dorp
als vader uit zijn dak ging
kropen de kinderen onder tafel
daar zagen ze moeders handen
die tranen op scherven veegden…
hoe het was
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 later toen mijn
woorden rijpten
en met trage
wiekslag neerstreken
binnen de krijtlijnen
van de nacht
voelde ik een geluk
het was te groot
voor mij…
Macbeth revisited
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 106 het is bedrieglijk kalm
als de ademtocht
van de goden bevriest
bloedig verraad sijpelt uit
de muren het kwaad
knaagt aan de poorten
inktzwarte kraaien
vliegen verward door
de opstijgende mist
stof daalt neer op
rokende puinhopen
duisternis verzwelgt
het licht en de gehavende
mens die zichzelf in
koortsdromen verliest
de…
stofwolk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 127 angst stinkt net
als zweet bloed
en lijken
in diepe gronden
zwarte fossielen
van moorden
tol van het slagveld
tijd slaat op hol in
stofwolken van stilte…
samen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 64 de oude vrouw
draagt het kind
dat niet wist
hoe het groeien
moest
de oude man
laat de vader binnen
die niet wist hoe
kort het leven
was
altijd samen…
doorgestreepte regel
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 95 op weg naar ongevulde
woorden in kalkwitte tijd
telt de doorgestreepte regel
niet langer mee
zij is de voorbije pennenvrucht
van gesmoorde woorden
gedane liefde schuilt in
haar vervallen huid
de doorgestreepte regel
zij is een geschroeide
vlucht in het woordtapijt
van nergens naar niets…
001: een bitterzoete introductie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 ik wil je alleen maar slaan
je vastbinden aan een stoel
desnoods doe ik je pijn als ik
in godsnaam maar begrijp
wat ik lees
de meester in de poëzie
laat me begaan
hij glimlacht sereen als
een oude wijze monnik
geduld en liefde is genoeg
hij neemt me bij de hand
naar een donker huis
ik zoek op de tast een
lichtschakelaar hij laat…
Het is zó helder
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 59 April, En de lucht is droog als
de schouders van een waterbuffel.
Sprinkhanen krabben aan het vuil,
wrijven met dunne poten over hun vleugels
waaieren voor de ogen van de soldaten in een
lage boogvlucht uit hun vleugels een waas.
De soldaten merken het niet meer,
ze zien alleen de vernielde straten
lichamen in lakens gewikkeld, en de zon…
hier moet het ergens liggen!
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 128 hier moet het ergens zijn
klepperende lepelaars
onderbraken even de
hebzuchtige koortsige verlangens
hier moet het ergens liggen
hier zouden ze op dat machtige
Zuidland botsen zo zuidelijk
had nog nooit iemand gevaren
de kaartenmakers lieten
hun verbeelding spreken
het Zuidland werd een
getekende werkelijkheid
hebzucht voedt…