94 resultaten.
Ballade
poëzie
2.0 met 7 stemmen 2.122 Alleen ben ik en zoek alleen te wezen,
Alleen ben ik en van mijn lief verlaten,
Alleen ben ik; wie die mijn heer mag wezen?
Alleen ben ik, dan bitter, dan gelaten,
Alleen ben ik en schuw mijn kwijnend leven,
Alleen ben ik, verdoolde uitermaten,
Alleen ben ik en zonder vriend gebleven.
Alleen ben ik ter venstere, ter deure,
Alleen ben ik, in…
LAATSTE WIL VAN ALEXANDER
poëzie
4.0 met 32 stemmen 1.761 Dan, als ik tuimel in de kist
doodsoverwonnen en bezweken,
laat mijn twee handen zijn ontbloot,
en uit de baar naar buiten steken.
Dat, als ik het paleis verlaat
en langs de grote weg mij richt,
een elk mijn schamelte ontwaar'
en worde door mijn lot gesticht.
Hoe zulk een, die veroverd had
van aarde-oppervlak tot aan
de helle hoogten…
Men zoekt zich
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.559 Men zoekt zich en men raakt elkander kwijt,
men volgt met vreugde en ontvlucht in spijt,
men twist en ruziet en is ontevreden
en weer verzoend en alles zonder reden.…
Een stille dag is om mij heen (1895)
poëzie
3.0 met 37 stemmen 4.039 Een stille dag is om mij heen
en in mij is het leven flauw,
ik voel de angst des wezens nauw
en ben in mijne vrede alleen.
Is er in mij de aandacht niet
van verzen en hun stil verricht
inschikken tot dit klein gedicht
van iets geluk en licht verdriet?
dat gij nog eens mij waart nabij
en ik u koel en zuiver vond…
Zij tilt zich overeind (1897)
poëzie
4.0 met 22 stemmen 1.953 Zij tilt zich overeind en in
het licht en maakt een stil begin
stil met zich zelve, langs het smalle
lijf liet zij het hemd afvallen,
dat zakt tot in een dunne kring
van plooien, een weinig mijmering
zet zich, zij ziet naar beneden
de blootheid van haar eigen leden,
het vreemde van het nu gebleken
lichaam en de schemerbleke…
Tavont sullen wi vrolic sijn
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.219 Tavont sullen wi vrolic sijn,
ic wil drincken den roden wijn.
Ic wil kussen dijn roden mont,
meisken, dat mijn hert doorwont.
t'Arem herteke clopt so sere,
draghet emmer nae di begheren,
moght so gheerne nae buten breken
om di van sijn geluc te spreken.
Bilo, al mijne siele sinct
nu ghi stadighe minne scinct,
wegh is druc ende…
LIED
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.160 Ik ging door 't lachend bloemenveld,
Veel kille dauw hing aan de knoppen,
Maar helder scheen de morgenzon
En dra verdwenen alle droppen.
Ik had een lief - bij mijn vertrek
Zag ik veel tranen in haar ogen;
Die wangen, bitter nat geschreid,
Hoe spoedig kunnen zij weer drogen!…
Staren door het raam
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.657 Er is een leven in wat bewegen,
de takken beven een beetje tegen
elkaar. Een even beginnen schudt
elke boom: een bezinnen dit,
een schemeren gevend van eerste denken,
met lome vingers gaan zij wenken
wenken, wenken, brengen uit
een vrezend menen nauw geuit.
En lichte dingen, herinneringen
lispelen zij, vertrouwelingen,
zouden wel willen…
Oosters
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.014 7.
'In blozend schoon ligt mijn gelaat gespreid;
waarom door reukwerpers mij smart bereid?'
fluistert de roos, de nachtegaal geeft antwoord:
'een dag gelachen en een jaar geschreid'.
10.
Hoe lang nog zal ik om mijn toekomst beven?
Hoe lang om mijn geluk in zorgen zweven?
schenk in, ik weet niet eenmaal of ik thans
de ingehaalde lucht…
Herfst
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.782 De blaren laten los en op de wind
drijven ze donker langs de grijze lucht,
alsof een vlucht verlate vogels wegtrok.
Onder de bomen hangt een scherpe geur
van vochte grond en van doorweekte blaren;
geen leven, geen geluid in 't grille licht,
dat gul door de ijle takken binnenvliet,
en eenzaam valt een schot, een verre knal,
die heel het woud…
God heeft een huis gebouwd en dak
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.883 GOD heeft een huis gebouwd en dak
en zoldering bespannen strak
met kommer, druk en droefenis,
weedom er de bevloering is
en alle wanden zijn bekleed
met zorgen en met harteleed
en in betreuren ingehuld;
Hij heeft de goeden er in weggeloken
en toegesproken:
de sleutel van uw deur is het geduld.…
Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.998 Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind,
het werd een spel, een lief gezeg
van andere mensen, zó is het weg
en vreemd van dat, wat nu begint,
nu dat mijn leven zal gezonken
zijn tot een ernst, die 't al beschreit
en tot één grote innigheid
van heenbeklagen gaan geslonken,
en nauwelijks een flauwe lach
gebleven is van medelijden…
Cheops (fragment)
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.942 Zo dit groot monument, dit uitgekozen
koninklijk gloriestuk en pronkkleinood,
de rijke rotsklomp, kantig en behouwen
als een gekloofd juweel, de bergkolos,
die dromende onder het marmerpantser
de leden rekt, de torenstapeling
van duizenden op duizenden getild
door honderdduizenden, getuigenis
van onbedwongen almacht uitgevierd
tot zwijmelhoogte…
Kinderpartij
poëzie
3.0 met 33 stemmen 3.618 Dans, dans tesamen een rondedans
met hand in hand en hooggedragen
omrankende armen en op een trage
zangwijze het voetverzetten thans,
rondom het meisje, dat er jarig
geworden is en zij eenparig
omgaven en dan in elkaar
schakelden zij de tengere handen,
tilden ze op als een guirlande,
waren er met hun omgang klaar;
vriendelijk, tederlijk…
Christenen, Joden, Parsen, Moslemin
poëzie
4.0 met 7 stemmen 597 Christenen, Joden, Parsen, Moslemin
zij dolen allen; voor wie toe wil zien,
vervalt de ganse mensheid slechts in tweeën,
twee soorten enkel worden er ontdekt:
intelligente mensen zonder vroomheid
en vrome mensen zonder intellect.…
Hoe duizendvoudig lief
poëzie
4.0 met 4 stemmen 826 HOE duizendvoudig lief en zacht
in zorg en eerbied zou ik wezen
en zeer omzichtig. Wist gij deze
vriendelijkheid u toegedacht!
Gedenk, wat wij misdeden, niet;
niet toen, maar nu was onze tijd,
wel was voor ons nog weggeleid
een hopen na een lang verdriet.
Een hopen als wij lief en zacht
zijn zullen en gerust voortaan
en mijne…
Regen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 816 De bui is afgedreven;
aan de gezonken horizont
trekt weg het opgestapelde, de rond-
gewelfde wolken; over is gebleven
het blauw, het kille blauw, waaruit gebannen
een elke kreuk, blank en opnieuw gespannen.
En hier nog aan het vensterglas
aan de bedroefde ruiten
beeft in wat nu weer buiten
van winderigs in opstand was
een druppel van de…
O dood vlies van de torengracht
poëzie
4.0 met 1 stemmen 538 O DOOD vlies van de torengracht
en wreed gewekte kreet der zwanen,
de angst vloeit klam toe door de lanen
en stolt rondom de pijlerschacht.
O krimpend hart, dat uit de sprong
der wurgende belagers hoog naar boven
omhoog zich worstelde sloven
aamechtig sinds het zich ontwrong,
walmende lamp, die opgetild
met floersen roet het smeulend…
Idylle
poëzie
4.0 met 5 stemmen 824 En is het daarbuiten ook donker en koud
En droevige wintertijd,
Mijn lief, 't is lente om mij heen,
Nu ge in mijne armen zijt.
En schijnt ook geen ster door de grauwe mist
En huilt ook de storm door de nacht -
Ik schuif de armstoel bij het vuur,
De zetel van 't voorgeslacht.
Blond meisje met uw rozenmond,
Kom, zet u op mijn knie,
Vertel…
Ik scheidde; onverstand was allerwegen
poëzie
5.0 met 2 stemmen 673 Ik scheidde; onverstand was allerwegen,
van al mijn parels werd niet één geregen.
De dwazen! honderd dingen, nooit beseft
en nooit bereikt, zijn in mij doodgezwegen.…
IN DOEKEN EN EEN TOEFJE BONT
poëzie
4.0 met 5 stemmen 643 in doeken en een toefje bont
duffeltjes aan met lappen en scheuren,
schamel en schunnig, verschoten kleuren,
op weg de handen in de broek,
de hoofden neer, de schouders zoek
en om de neuzen onuitsprekelijk,
gedoken musjes bij mekaar,
de kleumenskou aanstekelijk
en lippenmonden droef en wekelijk
klos klos
huiverend langs de open dijken
schokkende…
Tintelende ontroering
poëzie
4.0 met 2 stemmen 753 Tintelende ontroering
zich zelf genoeg,
en met de volontloken wangen
en met de forse wrong der haren
met het hoofd aangeleund
stond zij zwaar, zwart;
rijke rozenbottels
oranje en rood,
schat bij schat,
o de (weet je nog) barstten,
bloemenknoppen des harten,
het ongekreukte bloemenblad
lag in onze hand…
Ik zag met pronk en kostbaarheden
poëzie
4.0 met 4 stemmen 501 IK zag met pronk en kostbaarheden
en een hooghartig oogopslaan
een pauwenveer in den koraan;
de groen en rosse strengen gleden
over de tekst, het wuft verguld
had al de bladzij opgevuld
en midden in de soeren lag
de blauwe spiegel en zijn lonken
de strakke verzen overblonken
lichtzinnig spelend met de dag
en bont juweel en wulps…
In deze tuin zijn saamgelegd
poëzie
4.0 met 2 stemmen 842 In deze tuin zijn saamgelegd
geelbruine en witte en zwarte stenen,
gevoegd, gezocht, dat elk wat zegt
met een allengs opkomend menen,
bedoeld door een die niet meer is
de velerlei gevormde vlakken,
en met in de vakken
voorzichtige betekenis,
gebleekten in het aangezicht
der zon, gewassen door de regen,
rillende open plekken tegen
het…
Zingende lucht
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.126 ZINGENDE lucht
zingende wind -
en binnen in,
binnen de struiken
ligt uitgegoten
een donkere vijver
en luistert en hoort,
hoort stil verloren
en denkt en peinst...
Want van lente, van lente,
Het zingt al van lente en zonneschijn.…
Uit lege verte toegeroep
poëzie
4.0 met 2 stemmen 644 Uit lege verte toegeroep
men weet niet waar vandaan
maar al aan
blaren groen
jongvochtig
wat is des harten koekoekroep
naar ene die begrijpt
die eender is
hoe is het leeg…
In winteravondkou
poëzie
4.0 met 10 stemmen 932 IN winteravondkou, in het groot open
van het blauwvloeiende beloopen
roestrandig staal,
spichtig, onzichtig nu de nieuwe maan
als een fijn edel veertje, als een losse haal
en dun getogen.
Rondom vochtig staan
de zwarte sparren, lorken gril verwezen,
verzameld onderhout, somber en nors,
maar onder de donkerte der schors
is helder…
De lippen van het water...
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.161 De lippen van het water leggen zich
verliefd, verlustigd op de rondom open
gewelfde kring; zij komen toegeslopen
en dringen op en rekken zich...
Gesneden in de alabasten rand
is er een vers van een zo uitverkoren
zoetheid van woorden, dat de zin verloren
wegdeinde in dit bedwelmende verband.
Een strofe, die in jubel zich verhief…
Regen
poëzie
5.0 met 3 stemmen 1.158 Schaduwen van wie er gaat
ingedoken over straat,
kleren, hoofd en voetenhak
weggeëffend, grauw en vlak
als lei.
Tuin en schutting allebei,
heesters, perken en jasmijnen
opgetild in een verdwijnen
en het uitgerafeld pad
heeft ook zijn stil verlies gehad.
Tussen bleke huizenmuren
hangt de dag van trage uren,
evenwicht naar…
Van uit de donkerte in de lommertuin
poëzie
4.0 met 1 stemmen 951 Van uit de donkerte in de lommertuin
zie in het binnenlicht ik haar bewegen,
de stroken in het neergezegen
borduurwerk openvouwen
en plotsling voel ik mij zo diep alleen,
zo star verlaten, dat met wild verdringen
duizend verlangens in mij wakker springen
en mij bevolken stormende dooreen,
terwijl dat in de zijde tergend nijpt
een…