234 resultaten.
De purpren avond
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.041 De purpren avond was in 't west verdwenen
En glanzend zilver droomde op donkere aarde,
Toen is de blonde Muze mij verschenen ...
Mijn ziel werd vuur, toen haar mijn oog ontwaarde.
Geknield strekte ik mijn armen naar haar henen,
'k Omhelsde louter lucht - ik viel aan 't wenen:
Haar blik was eindloos-teer, toen ze op mij staarde,
'k Gevoelde…
Zonsondergang op 't meer
poëzie
4.0 met 2 stemmen 421 In 't meer, omkranst met wilgen en platanen,
Wier top de bodem peilt, staart avond-gloed
En spiegelt zich: de wind wiekt aan, en spoedt
Zich naar de kim....
En met hem gaan de lange water-banen,
De lauwe geuren....
Het rozen-blad op de gefronsde vloed,
Het deinend dons der dommelende zwanen....…
Erato
poëzie
3.0 met 3 stemmen 400 De purpren avond was in 't west verdwenen
En glanzend zilver droomde op donkere aarde -
Toen is de blonde Muze mij verschenen....
Mijn ziel werd vuur toen haar mijn oog ontwaarde. -
Geknield strekte ik mijn armen naar haar henen, -
'k Omhelsde louter lucht - ik viel aan 't wenen:
Haar blik was eindloos-teer, toen ze op mij staarde, -
'…
Een droom
poëzie
4.0 met 6 stemmen 487 Een droom - als maneschijn - in zilvren wade
En breedgewiekt, heeft mij, toen ik verwezen,
In dons gedompeld, in de rust mij baadde,
Met elpen staf een kindekijn gewezen:
Het lachte, en bij die lach, wiens wedergade
Slechts in de zuivre zonne wordt geprezen,
Wolkte als een nevel weg al 't zwarte en kwade,
Dat in mij mort... 't Is me in een…
Op de top
poëzie
4.0 met 3 stemmen 388 Lig daar, mijn wandelstaf! Hier is de top,
En met de blauwe wolkjes, die er krullen
Rijst uit het dal de rust naar boven op,
Waar zich het wolkloos ruim mee schijnt te vullen;
De bergen wijken, breed van rug en kop,
Die ze in een waas van matte nevel hullen. -
Uit d' afgrond lacht gezang en steengeklop...
Of dan die mensen nimmer rusten…
Sluimer
poëzie
4.0 met 1 stemmen 294 Stil! - Duizendogig spiegelt zich in 't meer
De nacht, en laat haar bleke luchter beven,
Die gloeiend witte glanzen heen doet zweven
Om 't, rond de diepte reiend, rotsenheer.
En Sluimer daalt op vlinderwieken neer,
Met wuivend rijs, waaraan de druppen beven,
Die dauwend droom en zoet vergeten geven,
En zweeft in schaduw peinzend heen en weer…
Voorbereidende schrijfles
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.556 De penhouder wordt magnetisch uit mijn
grof onbehendige rechterhand vandaan
aangetrokken door de me verboden linker,
daarmee zet ik tussen horizontale lijnen
alle diagonale beginnersstreepjes als regen
de verkeerde kant uit. Juffrouw Koster, choco
ladebruin kleed, solide schoenen, mepmeetlat,
stapt hoogrood van achter haar lessenaar,…
Baadster
gedicht
2.0 met 5 stemmen 4.918 Ze zit op haar hurken overdwars
in de badkuip Evavoorbeeldig
rechtop onder de douchesproeier
die ze als een föhn boven haar
hoofd hanteert, die haar volmaakt,
die haar de bloeddichtbije huid
bekleedt met het continu gruis-
glasscherp verglaasselglanzend
zich vergietend warmwatervlies,
het klaterjuweel dat ze geniet,
met de vrije…
Stapje terug
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 259 Elke weg ergens naartoe
is een weg terug geworden
elke stap die ik zet
ben ik meer op mijn retour
Nieuwe mensen die ik ontmoet
zullen geen vrienden meer worden
om elk woord dat ik zeg
noemt men mij een ouwehoer
Niemand die mij voor de voeten loopt
men heeft mij ver achter zich gelaten
elk tempo is er volledig uit
doelloos dool ik door…
De schietbeek
poëzie
4.0 met 2 stemmen 407 (XVII)
In 't brede lommer van de lage bomen
Glipt, glipt het beekje langs de holle boorden:
Het streelt de blonde bloemen aan zijn zomen,
En zingt een lied vol murmelende akkoorden.
Toen kost gij, lieve, uw lust niet meer betomen
Maar waadde door de golfjes, die bekoorden:
Zij wijken, nu zij bij uw voetjes komen,
En kussend fluisteren zij…
Een luwtje
poëzie
4.0 met 2 stemmen 422 Nu voelt men warme geuren om zich walmen,
En warmte door de koele bomen wuiven, -
De snelle vliet schijnt moede voort te schuiven,
En in het matte schuiven nog te talmen;
Op de' akker buigen zich de blonde halmen
Ontzenuwd, en beschutten met haar kuiven
't Viooltje, dat geen vlinder komt bestuiven,
En dat de hette tussen 't graan voelt dwalmen…
Dropsteen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 432 Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw,
Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen,
Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen,
Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw.
Het dropt, het dropt, van spits tot spits; aanschouw,
Hoe langzaam droppen door de droppen zijgen,
En, vallend, leven geven aan het zwijgen,
En worden…
Sanctissima virgo
poëzie
4.0 met 3 stemmen 609 't Was bladstil, en een lauwe loomheid lag
En woog op beemd en dorre wei, die dorstten;
Zwaar zeeg en zonder licht een vale dag
Uit wolken, die gezwollen onweer torsten.
Toen is het zwijgend zwerk uit-een-geborsten,
En knetterende donders, slag op slag,
Verrommelden en gromden. Vol ontzag,
Look ik mijne ogen, die niet ogen dorsten:
Een schelle…
Het zwakke, het minderwaardige
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.296 Het zwakke, het minderwaardige,
het onbevruchtbare had nooit je voorkeur.
Jouw hang was naar de boom
in bloei, naar de volle stokroos.
Niet naar de natte herfststronk.
Jij hield alleen van leven
als het ontluikt
en als het nog onweerstaanbaar is.
Leven dat als een vinkenslag
naar de keel welt.…
Ingebruikneming van een nieuw penseel
gedicht
2.0 met 3 stemmen 2.207 Niets dat me zo nauwsluitend past als niet met
roemtoga van eersterangs dichter te zijn belast.
Op de wijnavond waarvoor gis gouverneur me uitnodigde
bleek naamloos neven mijn vlas te gaan me het hartnodige.
Als ik hoofse zin heb pluk ik orchideeën onder mijn heg,
drink geknield uit een plas liefst op mijn enige weg.
Apropos, zal ik nu iets…
De gehele ruimte
gedicht
2.0 met 15 stemmen 6.181 De gehele ruimte die nooit door is te vliegen
doordringt dit erbarmelijk dolend getierelier.
Krankzinnige heiligen hun eenzaamste kindertijdse
kippedrift die volhoudt, ongemalied en ongesierd.
Ongenaakbaar volmaakt als de populierenoverpissing
voor het wicht dat ik tot lief hief op mijn manier.
Vrouw die niet meer vloeit, gruwelijk van de…
Je lippen, die ik heb gekust
gedicht
2.0 met 74 stemmen 24.852 Je lippen, die ik heb gekust,
Je haren, donker en verward,
En dan je hart, je jonge hart,
Waaraan 'k zo heerlijk heb gerust...
Ik denk: het heeft zo moeten zijn.
Soms is 't, of je bent gestorven.
Wie weet, hoe ver, in leed en pijn,
Wij zullen hebben rondgezworven,
Voordat wij weer tezamen zijn.
--------------------------------…
onder de oppervlakte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 113 onder de oppervlakte
liggen de woorden
verspreid over lagen
verzonken in gedachten
waarin gespit moet worden
stenen vormen de inspiratiebron
steeds weer omgekeerd
door werkende handen
vormen om te watertanden
opgeraapt en schoongeveegd
vertonen ze hun huid
die onbeschreven lijkt
als een niet gezongen lied
de snelle vliet
geeft…
aan Marie
poëzie
2.0 met 11 stemmen 1.537 Marie! ge vraagt hoe 'k nu op eens
Zo vele liedjes kweel,
Terwijl ik nooit in vroeger tijd
Een hand sloeg aan de veêl!
Ze waren in mijn harte reeds,
(Nu 'k 't achteraf bezie),
Gestapeld en ze smachtten steeds
Naar 't minnen van Marie.
Nu rollen zij tezamen snel
Mij uit een minnaars mond
En dansen in een woordenwel
Uit 's harten…
op zoek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 189 op zoek
een woord verbasterd
-oorgetuige-
ik hoor uw gangen
ga ze na
uw handen glijden
langs behangen
terwijl ik naast u ga
ik ruik en hoor het
ruiken en zie een
glans verschijnen
op uw wonderschoon
gezicht
in het donker voel ik
uw verlangen
op zoek naar
evenwicht.…
weerkaatst gedicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 202 weerkaatst gedicht
de dichter wandelt
in gedachtengang
geplaveid met
toverwoorden
hij zucht in volzinnen
en ademt in de geest
van grenzenloos
verlangen
schrijft ongeschreven
woorden in de lucht
die vliegensvlug
blijven hangen
tussen gepleisterde
wanden
de handen gekruist
als traag gebaar
voor vreemde ogen.…
een lied voor bert
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 113 een lied voor bert
even speel ik
een landschap voor jou
die nu misschien doolt
in oneindig hogere
sferen
misschien is
heel veel moed
nodig
een nieuwe lente
af te wijzen
mijn gedachten
meer dan een ogenblik
op jou gericht
geven een fragment weer
van eeuwigheid
van mensen voor mensen
van alles
dat groeit en bloeit
een bloem…
de passage van de twee ravenzwarte vlechtmeisens
gedicht
2.0 met 16 stemmen 4.846 De passage van de twee ravenzwarte vlechtmeisens vuur-
straalogig de diepe straat door brengt de nacht teweeg.
De hengst de merrie bevruchtend, zijn fabelwindvleugels
over haar, de samenhuivering hoef aan hals: uitgeveegd.
Door de lievezoete voedster opgevreten een spijze wordt
het miserabele nest kleverige misgeboorten dat ze kreeg.
Tot…
stappen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 136 nooit werden de stappen geteld
anders dan om de maat te nemen
van een kamer of een huis
de volgende stap
kan een verandering aankondigen
een ontmoeting of een stapje terug
in de werkelijkheid
stapvoets door het leven
op wisselende ondergrond
stond soms even stil bij gedachten
of mensen die lachten om niets
dat werkelijk bestaat
en…
zo maar klanken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 de zon gaat niet op in letters
eikenbast barst niet in het woord tranen uit
wenen is geen naam maar een klankvol leven
medeklinkers nemen het voortouw in stilte
leggen de nadruk op gevoel en kleuren
klankkleur is woordloos te horen
voor openstaanders die niet
omstandig aanwezig zijn
omstanders treuren in spijkerschrift
dat klinkt als ach en…
De kluizenaar
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.082 Hoog, op de bergtop, rijst de kleine kluis,
Uit groenend hout en mossig riet geboren;
Door spar en lork vaart een zacht gedruis,
En wie daar zingen, doen een loflied horen;
Vrij dartelt om de hut de vale muis, -
Het dal ligt in de gloed der zon te gloren,
Maar in de grauwe pij, voor 't houten kruis,
Ligt de eenzame, in geprevel als verloren…
vier en twintig uur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 178 de stad slaapt immer
de lichte sluimer van de nacht
een taxi met een late vracht
boort lichten in het duister
fluisterstemmen door de muur
een torenklok slaat zeven uur
het eerste uur versterkt het silhouet
van straten,plein,stegen
op de rivier verschijnt uit ochtendnevel
een schip,de motor monotoon,
versterkt de stilte van dit moment…
nathalie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 247 sterrenogen
schitteren me toe
omkranst door
het weelderig groen
dat haar heet
bronsgroen,goudbruin haar
weerkaatst het licht
van duizenden zonnen
intense blijheid
die als uit kinderogen straalt
verbindt de doffe willekeur
van ons,volwassenen
die teveel weten
om nog onbevangen te zijn
jouw naam is een lied
als een paradijs
dat ik mee-neurie…
de bron
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 op weg in het tijdloze
licht op afstand
geluid als richting
warmte als bron
kan alleen de geest
zich verplaatsen
onmeetbare trilling
in het oneidige
voorbij het einde
licht,eeuwigheid
ligt de bron
van ons zijn
schaduw is een
zeldzaamheid
weten overbodig…
toen hoorde ik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 117 het lijkt zo windstil
in het land van litera
de laatste bladen papier
trillen nog lang na
gedreven beschreven
het podium zo leeg
koortsachtig schitterende ogen
verlichten het hart niet meer
de wereld is weer het domein
van kale praatapen
die woorden halen
uit versleten gietvormen
of nieuwe samenstellen die afsterven
voor ze begrepen…