403 resultaten.
ZOU'N WIJ GEEN GLAASKE MOGEN DRINKEN?
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.904 Zou'n wij geen glaaske mogen drinken?
zou'n wij daarom een zat-lap zijn?
- De droesmen van de driften stinken
nog meer dan moer van zieke wijn.
Zou'n wij geen meiske mogen kussen?
Zou'n wij daarom een vuil-baard zijn?
- Maar wèlke boezem wordt het kussen
voor deze lang-verzopen pijn?...
Als koningen kwamen we uit de Oosten
en hadden…
Diana-beeld in het bos
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.889 Het strevend beeld mijner jacht
naar gouden, hemelse zin:
God is einde,
Diana mijn begin.
O, de spannende smart
van de menselijke boog,
de pijl-parabool, grote vlucht van mijn hart.
Maar God is hoog.
Vaarwel, vaarwel, het bruine bos;
het was wel liefde, geen zonde
dat ik God schoot de zuivere wonde:
boog, boog, gij zijt nu krachteloos en…
Oktober draagt in vree
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.868 Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten
de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid.
Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden,
steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt,
mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten....
Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe
dat het de laatste reize om uwe…
Aarde, over-oude
poëzie
4.0 met 14 stemmen 1.797 Aarde, over-oude, ik ben van u gescheiden.
De oog-appel van de nacht doordraait mijn hoofd;
de geur verwaait der overkaauwde weiden;
de tand verleerde 't raspen van het ooft.
Diep onder mij verveegt de reep der wegen;
geen fluistrend haspelen van huivrend graan
en wuift de smaak van wassend brood me tegen;
de blik der dieren is mijn…
Ik hoor de nacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.783 Ik hoor de nacht die nader-zijgt, -
en beider zwijgen...
Ik voel uw hoofd naar mij geneigd,
- zal 't míjne neigen?
Uw aangezicht is vreemdlijk stil
in 't schemer-leven...
Ik zie het laatste dag-geril
in de avond-dreven.
- Is dit een einde of een begin?...
Uw handen glanzen;
uw blik is als violen in
verslenste kransen...
- - Ach…
Gelijk het gonzend bliksemen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.780 Gelijk het gonzend bliksemen van motoren,
waaraan een mensen-wil zich-zelve riemt,
het ondoorgrondlijk- ijle wil doorboren
tot waar de blik van Gods oog doorpriemt;
neen, gelijk licht in licht : gelijk een kaarse
zo karig, dat de zonne haar doorvreet
van 't vroege groenen tot het late paarsen
maar die haar kleinheid onverdoofbaar weet;…
O Vrouwen-leed
poëzie
2.0 met 17 stemmen 1.773 o Vrouwen-leed in liefde-ontvangen en leven-telen,
dat, dankend om een lange blik, uw wee vergéet:
hoe brandt geen schaamte, hoe stokt geen traan in mijne kele
om de eigen-baat'ge schamelheid van eígen leed?...
- Want gij en kent geen minne-duur, dan stil verduren
dat kere steeds in smárt wat wierd in heíl bemind,
- gij die, wen ge om 't gekreun…
DE DICHTER
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.739 Mijn hand, der spâ verzwaard, heeft 't winter-zwijn gekeeld;
de toeë stal geurt zoel en zerp van zwoele vachten;
geschuurd de lome last der laatste zomer-vrachten,
rust thans mijn naarstig hoofd ter moede vinger-eelt.
Geen nijvre zorge meer die zweeg, of zwoegde, of lachte;
geen kommer die mijn dage' in hope of deemoed deelt:
het duister-wijs…
Thans is het uur dat schaduwen neigen
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.722 Thans is het uur dat schaduwen neigen,
En de avond, als een teder lied,
Om huize’ en zielen zacht komt zijgen,
En moede durend, stil vervliet
In de open schoot van ’t schemer-zwijgen…
Thans is in al de zielen vreê,
En dank-gebed in al de huizen;
En zelfs wie wránge dagen leê
Voelt in zijn wezen kalmte suizen
Als een slaap-zware zomer-zee……
GIJ DRAAGT EEN SCHONE VLECHTE HAAR...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.694 Gij draagt een schone vlechte haar
allangs uw lage leên…
- Het is een trage dag voorwaar
van weiflen en van wenen.
Het is een lengende avond van
mis-troosten en mis-prijzen.
’t Is of de dag niet sterven kan
en of geen nacht kan grijzen…
- Gij gaat mijn duister huis voorbij,
verlangenloos en rechte;
ik rade uw naakte, magre dij;
ik zie…
Zegen deze avond, God...
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.677 Zegen deze' avond, God: ons handen rusten;
en, kenden onze leden 't kleed der vreemdste lusten
en ons verlangen 't pad van de' ongewoonste waan:
tháns zijn onze ogen moede als van wie sterven gaan...
- Stil-wegend staat Uw leve' op de onbewogen blaên;
om iedre boom-gaard gaat de vrede van Uwe ogen;
en wij, die elke vrucht in onze…
Wees niet de schroom'ge
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.677 Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen,
herdenken zwijgen doet;
ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen
zijn eigen treurnis voedt?
- Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten,
géen liefde vraagt, o kind;
- ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten
bij liggende' avond-wind....
En weder teder…
GEZICHTEN MIJNER DOOD
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.663 Gezichten mijner dood, ik draag in mij
De klare blikken van uw teedre heerschappij,
En ’t warme strelen van uw glijdende gewaden…
Ik ken u niet, maar ben in u verblijd,
Want gij blijft jeugdig door de tijden, en de tijd
Breidt om uw haren heen de zachste dageraden.
Ik min u. Ge zijt mijn; ik leef, ik léef van u,
Gij, die mijn dagen als een…
Remise
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 1.662 Uitdagend laat je
naar je kijken
maar niemand
komt aan zet
ik zal je schaken
als het donker is
de koningin straalt
de koning mat…
Goedheid, góedheid...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.662 Goedheid, goedheid gelijk een zuster aan mijn zijde,
hoe heb ik u verbeid, - die ik niet vrágen dierf,
sinds, kommrend om mijn vreemd bestaan, mijn vader stierf,
en uw gezoen, o lief, mijn dode liefde zeide...
- Maar God zal mij misschien genadig zijn, genoeg
voor 't pover horizontje heil dat ik Hem vroeg,
en góed, o Goedheid, voor wie, moeizaam…
Gelijk een hond
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.650 Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt
om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen...
- Waarom uw avondlijke vreê bevuild
met slijk van derf verleden, o Geheugen?
Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht
met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken...
- Waarom, waarom uw beeltenis…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.649 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
o Gij die kommrend sterven moest
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.636 [Wijding-sonnet ter Gedachtenisse en Ere mijns vaders]
o Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart,
en míj liet leven, en me teder léerde leven
met uw zacht spreken, en uw strelend handen-beven,
en, toen ge stierft, wat late zon op uwe baard;
- ik, die thans ben als een die in de avond vaart,
en moe de riemen rusten laat, alleen…
Gij, die ik zoet te slapen leide
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.634 Gij, die ik zoet te slapen leide,
uw adem zoelend aan mijn mond,
- Kind van mijn liefde en van mijn lijden, -
en die 'k, toen 'k plots ontwaakte, wijde
met wakend oog me aanstaren vond:
'k en zal aan u geen sussen wagen,
die schielijk dûs de slaap ontwijkt;
de nacht wordt rijker dan de dagen,
want reeds klaart vreugde na de vragen…
Heimwee naar moeders woordenschat
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.586 Ach moeder, ik weet zoveel woorden meer
en van de muzen honderd lepe wetten
om ze verbluffend naast elkaar te zetten
tot schone larie over duister zeer.
Maar als ik op een avond bij ruig weer
de vangst bijeengaar uit mijn rijmennetten,
de troost schud uit de kuil van mijn sonnetten,
vind ik mijn stem wel maar mijn hart niet meer.
Geleerde…
Dag lief kleintje
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.575 Dag lief kleintje
Dat dit gebeuren kon
Je leventje geëindigd voor het begon
Ook al zal de grond nooit jouw voetjes voelen
En zal de zon nooit je hoofdje beschijnen
Toch zul je nimmer meer verdwijnen
Je bent voor altijd in herinnering
Als een wezentje, teer en klein
Onwetend van wat had kunnen zijn
Je bent nu op een plek
Waar geen verdriet…
Doods-gebed
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.531 Heer, als ik sterf
op een december-dag;
in het ziek laken dat ruikt,
en mijn gezicht: geel als een raap,
mijn baard verwoest door het zweet,
terwijl mijn hand vol angst in het kussen plukt,
Heer, houd dan voor mij, arm schaap,
houd uw barmhartigheid gereed.
Want gedurig was ik lui en dom,
onkuis, hovaardig en zot,
ik was gulzig aan bier-…
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.530 Harde modder, guur kristal:
in mijn naakte woonste
rijk en arm aan niets en al,
ben 'k de ziekste en schoonste.
Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren.
Al de beezmen zijn te veel
om de grond te keren.…
o Late dag
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.487 o Late dag, gij smaakt naar water en naar rozen.
- Ik weet me alléen te zijn in 't wijde, koele huis;
'k geniet mijn eenzaamheid; ik voel mijn vrees verblozen;
ik voel 't verleên vergaan in teder blaêr-gesuis.
Reeds neigt de zon ter rust en lijkt 't gerijs der mane.
Er is geen komst die hoopt; er is geen leed dat wijkt.
Een vredige…
Zingen, hoe de donkre wereld
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.454 Zingen, hoe de donkre wereld
zijne ronde reize gaat;
zingen ‘lijk de merel merelt
‘lijk de nachtegaal, die slaat;
zingen; blind, ‘lijk vóor alle eeuwen
’t laaien van ’t onnozel licht;
zinge’ als zon en maan, flambeeuwen
aan het duisterst aangezicht;
zingen: vreugde en smart, gesmeten
al wat gloeit en al wat rijt,…
Gij die gebaard hebt
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.442 Gij die gebaard hebt, en in moeder-smart gestaan,
hoe ben ik als een tuin voor uw gepijnd verlangen?
Hoe gaat ge in barre hoop, hoe draagt ge onvruchtbre waan,
en heeft uw liefde een liefde om mijn gelaat gehangen?…
Al slaat in mijn moe hoofd uw zware zomer-geur,
Vergéefs zult ge, als een roos, uw adem míj-waarts keren;
want, ben ik úw door…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.423 En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
Niet wen gij waart met weelden overlaên
of dronken van een overmoed'ge waan,
stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.
Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich…
In memoriam
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.404 Gouden geruchten gaan uit uw ogen;
'k hoor het breken van uw hart
en uw polsslag diep-bewogen
door de smart;
de avond huivert wijl het kil is;
aan uw wimper beeft een traan;
Och, hoe de avond zwijgt en stil is
en vol maan.…
Gij draagt het gladde mom der dood
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.380 Gij draagt het gladde mom der dood;
uw oog is groot van lijden;
het naaste naken van de nood
heeft uwe mond gescheiden.
Reeds is het, of het laatste woord
uw lippe gaat verpaarsen.
Gij spert uw vingeren, doorgloord
van eeuwig licht, als kaarsen.
Uw glimlach voert het bijster beeld
der eeuw'ge ontvangenisse.
Het lam des offers…
Gezapig als de zoen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.353 Gezapig als de zoen van koele kinder-lippen
en zoeler dan ’t gezoef van bloesem-zoete wind,
o kleine regen, heeft van duizend glinster-stippen
uw stuivend licht mijn haar met perelen gepint.
En zonder roeren, dan te voelen hoe mijne ogen
vergroten, naar me uw peerlen-weelde zonne-wijdt,
sta ‘k als een smalle bruid, tot wenens toe bewogen…